Levertraan

 Het begint hier iets frisser te worden, een paar graadjes onder nul met de verwachting dat het -7 wordt. Niet echt spectaculair en echt winter (op een aantal uitzonderingen na) kun je het dus eigenlijk niet noemen.
Althans niet in dit deel van Norge , in andere delen van het land zakt de temperatuur sporadisch onder de -20 maar over het algemeen is het nog steeds mild.
Om de weerstand in deze periode op peil te houden gebruiken veel Scandinaviërs levertraan.
Levertraan is hier nog steeds populair en volop te verkrijgen in de supermarkt. Tegenwoordig niet meer gemaakt van walvis maar de olie wordt nu gewonnen uit de lever van kabeljauw, schelvis en af en toe een heilbot.

Verkrijgbaar in pilvorm, vloeibaar met of zonder toevoeging van citroensap om de smaak wat te verbeteren. Hoewel die smaak al lang niet mee als die van vroeger is, waar menig persoon nu nog nachtmerries van heeft, is het nu ook nog niet helemaal je van het.... In het kader van de integratie hebben we een flesje gekocht , hardcore as I am, geen citroensmaak of pilletjes maar het echte spul, met de smaak van vloeibare sardines.
Met deze vitamine in de krop kunnen we mooi een winter wonderland tochtje gaan maken. Hier mag het dan wel geen winter zijn, je stapt in de auto, rijdt anderhalf uur en je waant je in een andere wereld.
Het plan was om naar Lysebotn de rijden, een gehucht aan de voet van het Lysefjord. Om daar te komen moeten we eerst de weg nemen naar Sirdal (een heel populair skigebied waar we 2 weken terug ook al zijn geweest) dan een bergplateau over met prachtige vergezichten om vervolgens 800 meter te dalen via een bizar kronkelweggetje. We hebben het al eens eerder gedaan en nu was het tijd voor dezelfde weg maar dan in winterstijl.

de weg naar Lysebotn

So far so good, richting Sirdal de auto in 4wielaandrijving om de voorkomen dat we al te veel gaan glijden. Die 4x4 is hier absoluut geen luxe en we zijn heel erg blij dat we erover beschikken (zie het filmpje dat ik deze week voor jullie ga monteren en op mijn youtube kanaal zal zetten). Sirdal voorbij en we slaan de weg in richting lysebotn, na ongeveer 1 kilometer is de weg volledig afgesloten door een aantal meter sneeuw , het ziet er niet naar uit de weg deze winter nog open gaat.
Het mag de pret niet drukken en we stappen uit om wat door de sneeuw te gaan hiken in -8 en een fris windje, de hond vind het te fris en blijft onder haar dekentje in de auto liggen. Weer terug een heerlijk warm soepje uit de mattermos (thermoskan om eten in te bewaren, geen idee hoe dat in het NL's heet) en we zijn weer helemaal het mannetje/vrouwtje.

drassig

Niets bijzonders gaande afgelopen week (het kan niet altijd feest zijn) een deel van het weekend gebruikt om de bus verkoopklaar te maken en een ander deel om langs de kustlijn te hiken. Met een zomerse -1, zonnetje en geen wind een perfecte dag om de kaplaarsjes aan te trekken en op pad te gaan.
Die laarzen zijn hier geen luxe of iets raars , sterker nog ik denk dat het dragen van rubber laarzen hier tot mode verheven is. Jong en oud loopt er op ongeacht de gelegenheid. Heel vreemd is dat niet gezien het heersende klimaat.

Om bij sommige delen van het strand te komen, moet je soms door met water doordrenkte weilanden of andere drassige gebieden waar je letterlijk tot aan je knieën in de grond wegzakt (althans ik dan) . Omdat we er bijna dagelijks op die rubber dingen lopen kun je dus maar beter investeren in een goed paar, die net zo goed zitten en lopen als je normale schoenen. Ook deze net zoals mijn klimschoenen van Viking, zo steunen we direct de Noorse middenstand.

Hiken langs de kustlijn, goed voor ons en goed voor die ouwe vierpoot die nog steeds onvermoeibaar met jerrycans sleept en pas loslaat als ze terug bij de auto is.
Enjoy de plaatjes van vandaag.....

herstel

We zijn gedeeltelijk recovered van vorige weeks shit, de koelkast is vervangen voor een tijdelijke tot de ander is gerepareerd (nieuwe motor) en het fordje staat ook weer voor de deur na het betalen van 2000 nok.
het probleem zat in de pomp van de ruitensproeier.

De draad weer opgepakt en ook een nieuw project aangenomen: afgelopen zomer heb ik samen met DW een oude boot gekocht voor een heel leuk bedragje. De bedoeling was om de boot  te renoveren en hem voor goed geld door te verkopen, maar door het slechte weer en andere bezigheden is dat er niet van gekomen.

Dan maar verkopen zoals die is, maar ook dat schoot niet erg op. Nu kwam er van de week iemand die de boot wil ruilen voor een 1994 chevrolet starcraft. Daar hoeven we niet lang over na te denken, een auto is makkelijker te verkopen dan een boot. Maar ja, het is wel een hele vette bak en de verleiding om de rode sloep te houden en om te bouwen tot camper is enorm groot.
Er zijn eigenlijk 2 dingen die het tegenhouden, dat is Anne en het feit dat er een 5,7 liter V8 motor in zit, weliswaar een diesel... maar toch, het wordt een dure hobby en dus moet ik Anne als spelbreker met enige tegenzin toch een klein beetje gelijk geven . DW en ik gaan een paar kleine reparaties uitvoeren en de de mooie rooie gaat in de verkoop.

Het weekend bracht ons eerst naar de miljøstraat om wat oude troep weg te brengen. Goed geregeld daar. Je rijdt eerst langs een poort, daar bepaalt iemand hoeveel vuil je ongeveer bij je hebt, dan betaal je 100 nok per kuub afval en vervolgens kun je gaan dumpen. Aan het einde van de dubbele rijen containers staat een gebouw met de naam byttebu. Daar worden goede spullen apart gehouden die je vervolgens weer gratis mee kan nemen. Een goed systeem als niet de rij met oostblokkers de boel intimiderend in de gaten houdt en al klaar staan met grote bussen om alles in te laden waardoor een ander die het echt kan gebruiken geen kans meer heeft, fuck 'm!
In de avond een nieuwjaarsborrel van PJK en zijn liefje waar nagenoeg alleen Hollanders waren, een vreemde ervaring, maar een leuk feestje wat de volgende ochtend de nodige koppijn gaf .
Die gaat snel weer weg met het autoritje wat we hebben gepland. een kleine 100 km rijden richting het ondergesneeuwde Sirdal, wat een paar leuke plaatjes opleverde en de ellende van vorige week weer goed maakt.

Ergens ging het mis

Een werkweek niets anders als alle andere, in de avonden wat kleine huis tuin en keukenklusjes en op zoek naar nieuw kampeer materiaal. Ik weet dat ik genoeg heb maar dit is wat specifieker materiaal voor trektochten want kleine Fredje heeft weer een leuk plan bedacht.... (eigenlijk heb ik dat plan al heel erg lang maar ben ik het nu aan het realiseren) alsof de eeuwige dromende kleuter niets beters te doen heeft.
Ik heb een rugzak gekocht, geen kleintje waar net je broodtrommeltje in past maar 85 liter, groot genoeg voor een trektocht van een aantal dagen. Dat is dus het plan, een aantal trektochten beginnende met een wintertocht, kamperen in de bergen in de sneeuw. Sommige van jullie zullen nu denken zal je dat nu wel gaan doen. Ja zeker, waarom niet? Soms moet je de extremen opzoeken, als er nog helden onder jullie zijn die graag mee willen... je weet me te vinden.  Een rugzak heb ik dus, de rest van het materiaal  had ik al, alleen nu nog een bijpassende tent. 1 die sterk genoeg is voor in de bergen en licht genoeg voor in je rugzak. Op het internet heb ik al een aantal opties gevonden. Alleen nu nog 1 tegen een schappelijke prijs en dan kunnen we op pad. Voor zover de werkweek.
Veel belangrijker is het weekend (niet voor Anne want die moest werken) Zaterdag naar het strand, dat was alweer even geleden en na al die stormen van afgelopen tijd moet er vast wat doods zijn aangespoeld. Schedeljacht. Het zal aan de stroming van de zee liggen of aan de geografische ligging van deze regio, maar het resultaat valt die dag tegen, 1 stormvogel en mijn bejaarde, dove, slechtziende vierpoot vond een papegaaiduiker, met haar neus is dus niets mis. Geen grote aantallen dus, maar wel leuke soorten. Tussen het zoeken door wat fotograferen en zoals je ziet ging het daar al ergens mis....
Onscherpte in de foto's terwijl naar mijn weten de instellingen goed waren, het toestel heeft af en toe al wat kuren maar ik hoop toch echt ( en ook voor jullie) dat die nog even meegaat. Al dat moois moet toch worden vastgelegd op de gevoelige SD kaart. Voor zover de zaterdag...
De zondag niets vreemds, beetje relaxen, boot eindelijk in de garage geperst zodat ik kan gaan beginnen met onderhoud. maar voor we in de avond naar bed gingen begon de koelkast te piepen. eerst temperatuur alarm en daarna een hoop kabaal uit de motor. opstarten en weer wegvallen. Normaal reset ik m en is het daarna goed, maar nu na 30 minuten kabaal doet die helemaal niets meer, schroot! Laat in de avond vriezer leeggehaald etc etc. Volgende ochtend naar mijn job, start de ford en flinke wolken rook komen de cabine in. WTF?? kortsluiting en de bedrading is aan het doorsmelten. ik zet de motor af, licht uit en gooi de motorkap open waar nog meer rook mij verwelkomt. en hoewel alles uit staat, brand de verlichting nog steeds.... als een gek naar binnen gerend voor gereedschap om de accu los te koppelen voor het fordje afbrand . Het is weer zover... mijn eeuwige bad luck heeft mij weer gevonden. een kleine opsomming van het afgelopen jaar:
de oven vervangen, vaatwasser, afzuiger in de douche, Lady Luck haar BB motor in puin, 2 aanrijdingen (geen schuld), landrover in puin, kapotte brandstofleiding van de Nissan, koelkast en nu de ford en dan houd ik het lijstje beknopt. Dat ik niet voor het geluk ben geboren dat was al een feit, maar mag het aub een keer wat minder?
Ondanks alles, still alive and kicking!

een nieuw jaar

Wij hebben een uitstekend eindejaarsviering gehad in gezelschap van N+M onze oude buren en goede vrienden die voor de gelegenheid het vliegtuig naar Stavanger hebben genomen.
Beetje eten, drinken, sightseeing...je kent het wel.
Het 12 uur gebeuren hebben we buiten gedaan, hier in de straat weinig vuurwerk. Vanwege een vuurwerkverbod
in het centrum van de stad (niet zo heel vreemd met al die houten huizen), maar aan de achterkant van het huis houdt het verbod op en dat is dan ook meteen de plek waar het fellesfyrverkeri wordt afgestoken. Professioneel vuurwerk op een steenworp afstand.
Na ongeveer een half uurtje is iedereen wel klaar met afsteken en keert de rust terug in de stad. Vuurwerk verkoop begint hier 1 dag voor oudjaar vanuit een paar verkooppunten op straat, hoewel het aan regels is gebonden lijkt het daar niet op. Verkoop gebeurt vanuit een partytent of een caravan, open container....
Vrienden weer op het vliegveld afgezet en wij gaan eens wat rust nemen  na 3 aaneengesloten weken elk weekend in de weer te zijn met gasten of op bezoek gaan. Even terug naar basic.

Vanuit het mooie Noorwegen wensen wij jullie een zeer goed 2012 en zorg dat je al je dromen blijft onthouden om ze daarna waar te maken (het gaat niet vanzelf), volg je hart, enjoy life and live it to the fullest maar vergeet niet om daarbij af en toe een klein beetje (niet te veel) verstand te gebruiken, dan doen wij dat ook!