Tot aan het begin van deze week was ik helemaal niemand, dat kan soms handig zijn, maar vaak is het ook lastig.
Maandag ben ik langs de NAV geweest om te vragen hoe het met mijn D-nummer zat, het is inmiddels 6 weken geleden dat deze bureaucratische instelling van de eerste rang het nummer voor mij heeft aangevraagd.
De dienstdoende gast kijkt in zijn systeem en meld mij dat ik nog geen nummer heb, ik moet nog maar even wachten.
Hij zegt hierbij dat het nummer helemaal in Finmark (up north) moet worden aangevraagd , alsof dat wat uitmaakt!
Dat wachten ben ik inmiddels meer dan beu, dus ik besluit aansluitend naar de skattekontor te gaan om daar eens te gaan zien hoe het met mijn nummertje is...
Meneer, u heeft al een D-nummer sinds 10 maart...Nu breekt mijn fucking hollandse kutklomp .....ik vraag een kopie en ga met het nummer terug naar NAV.
Ze snappen het niet meer, zeggen ze. Anyway ik kan mij daar nu volledig inschrijven en nog wat penger (geld) incasseren (altijd makkelijk).
Vervolgens een bezoek gebracht aan de bank om daar een rekening te openen (dat ging niet zonder nummer) waar ze hun penger op kwijt kunnen.
Eindelijk ik besta weer.
Niet alleen ik, maar ook ons fordje heeft een nieuw nummer gekregen.
Na een smak geld op tafel te hebben gelegd bij onze vrienden van de toll en nog een aantal keer op en neer naar vegvesen is dit het resultaat:
Anne had ook nog een mooie blunder op haar werk.
Er was een nieuwe campagne gestart en de focus moest gelegd worden op een poloshirt wat ze hier pique noemen.
Tijdens een vergadering moest Anne hier over vertellen en ze zei dat de campagne vooral gefocust is op de pique van de jongens. Ze sprak hierbij de pique uit als piek, en iedereen lag onder de tafel van het lachen...??
Volgens Anne's uitspraak was de campagne gericht op de lul van de jongens....... Kan zij ook niet weten toch?
Zondag,
dus we gaan weer på tur.
Eerst een paar foto's in de stad (centrum) gemaakt (weten jullie ook hoe dat er uit ziet)
En vandaag op de verjaardag van Ad (Sorry Ad -Anne's pappa- dat we er niet kunnen zijn nu je 60 wordt, maar we maken het goed met je:) hebben we de boot in oostelijke richting genomen naar Tau (jørpeland) om vervolgens een stevige tocht te maken naar de Preikestolen.
We hebben dit vaker gezien, maar het blijft te gek!
Aangekomen moeten we nog 20 km rijden, en dan 2 uurtjes klimmen.
2 uur is het gemiddelde, wij deden er deze keer iets langer over omdat we on ze trouwe bejaarde viervoeter hebben meegenomen.
Ik heb lang getwijfeld of ik dit ons hondje nog aan zal doen, gezien ze niet zo soepel meer loopt.
Maar ik weet ook dat ze klimmen te gek vind, en besluit dat dit haar laatste grote klim wordt.
Na 6 km veel en zwaar klauteren over rotsen, door moeras, en zelfs nog door de sneeuw bereiken we ons doel, het prachtige plateau van 25 x 25 m, welke 604 meter boven het fjord hangt (nee, geen hekje om te zorgen dat je niet over de rand heen valt) .
Het gebruik van wegwerpgrills en kampvuurtjes is hier heel normaal.
Geniet wederom van het adembenemende panorama, poseren wat op de rand van de klif, worden duizelig van de diepte en schiet mijn SD-card vol.
Na onze rust masseer ik de achterpootjes van Janis en beginnen we aan onze 2.5 uur naar beneden.
Ondanks het prachtige warme weer is het aan de schaduwkanten van de berg rond het vriespunt, inmiddels weten we dat we altijd extra kleding nodig hebben (zeker in de bergen waar het weer binnen 1 minuut kan veranderen) en we kleden ons iets warmer dan op de heenweg.
uiteindelijk komen we om 21.00 weer thuis aan, 12 uur onderweg.
It was a lovely day.
Zo Zo Fredje je kan wel zien dat de drank duur is daar,hoeveel kilo is er al af ?
BeantwoordenVerwijderenVergeten jullie niet gebruik te maken van jullie stemrecht in het buitenland ik kan jullie stemmen goed gebruiken..
BeantwoordenVerwijderenGroeten Geert