Fred og Anne i Norge: wildlife

Afgelopen Vrijdag zijn we na 4000 km rijden in eigen land aangekomen op onze thuisbasis.
Dit waren een paar dagen eerder dan we hadden gedacht, maar dat geeft niet, we waren voldaan.
De laatste paar dagen hebben we in Vevang- een gehucht aan de zuidzijde van de atlantic havvegen
doorgebracht.
Vevang is een nieuwe locatie van visservice.nl .Reier was daar alvast om nog wat stekken te verkennen voor de eerste gasten zouden arriveren.
Omdat er nog plek in het huis was, werden we uitgenodigd om een paar dagen te blijven en samen wat te gaan vissen. Graag!!
Een paar perfecte dagen met goede vangsten, waarbij ikzelf al mijn records heb verbroken. Maar woensdag werd een dag die we nooit meer zullen vergeten. Overdag lagen we aan de buitenzijde van de brug op de atlantische oceaan, prima vangsten maar Anne werd helaas zeeziek door de deining. Daarom teruggevaren naar rustig water op het fjord en de zeeziekte verdwijnt direct. Op die weg terug krijgen we bezoek van bruinvissen en 2 papegaaiduikers, die langs de boot zwemmen.
Op het fjord zien we een zeearend die zijn rondje doet, maar voor we het weten is die weer terug naar zijn nest.
We gaan wat eten (de schelvis die we die dag hebben gevangen).. en in de avond weer terug het water op.
Het weer is perfect de zon die niet verder ondergaat geeft de rest van de avond een rode gloed op het water.
We liggen op ondiep water en de mannen die naast ons liggen trekken er even een kabeljauw van 21.5 kilo uit, even daarna 1 van 17.5 nog wat grote platvissen en ook Anne vangt haar eerste grote platvis. De heilbot waar we op viste bleef helaas uit.
De zeearend duikt wel weer op en we blijken vlak bij zijn nest te zijn. Hij doet een paar rondjes boven onze boot. We besluiten om onze aasvis overboord te gooien om zo het perfecte shot gaan maken.
Eerst wat kleine aasvis, maar die willen de meeuwen ook en de meeuwen winnen zij vallen in groepjes de zeearend aan en pakken de kleine vis. dan de grote pollack overboord. De zeearend stoort zich niet meer aan de meeuwen en komt naar beneden zeilen. We zitten te shaken in onze boot, ons hart klopt als een bezetene.
De enorme klauwen gaan open en hij grijpt op maximaal 10 meter afstand de pollack uit het water.
Anne zet alles op video en ik heb snel de camera gepakt voor de foto van mijn leven.

De vogel vliegt en wij kijken snel naar ons beeldmateriaal. Fuck!!!!! door alle stress en spanning drukte Anne op de pauzeknop in plaats van record en ik heb in mijn haast met het grijpen naar de camere het toestel in het verkeerde standje gezet. het enige wat restte is een mislukte foto.
Dit had het national geographic shot moeten zijn, een winnende foto.
Het mocht helaas niet zo zijn. 1 ding is zeker, dit pakken ze ons nooit meer af. Mijn motivatie voor de perfecte foto is nu groter dan ooit....
het is na middernacht en we gaan terug naar het huis. daar een paar borrels en we zien een vos in de tuin, die op de visresten afkomt. We kunnen de vos een tijdje volgen en gelukkig ook filmen. Prachtig om te zien hoe hij probeert de resten uit een grote ton te krijgen.... enfin, jullie snappen wel dat wij ons portie wildlife hebben gehad en dat deze vakantie ondanks het vele slechte weer niet meer stuk kan.
Wat zijn wij gelukkig dat we in dit prachtige land mogen wonen.

Er staan al wat video's op you tube (je kunt ook op de link video klikken in het menu rechts) maar de mooiste komen nog, alleen kosten die iets meer tijd om te bewerken.