2 jaar

vroeg in de ochtend op 21 februari 2010 vertrokken wij vanuit het huis van Anne haar ouders. Ik geloof niet dat ze het een goede beslissing vonden en dan doel ik vooral op de onzekere toekomst die ons te wachten stond.

Je kunt ze misschien geen ongelijk geven, het is de ouderlijke ongerustheid.
Je verkoopt je huis, je zegt je baan op, je doet een goed lopend bedrijfje van de hand  zonder dat je weet wat je er voor terug krijgt.
Nu 2 jaar verder zijn ze volgens mij redelijk gerust gesteld. Goed je moet iets verder rijden om je kind en haar vent te zien en de frequentie is uiteraard ook lager. Maar als dan hier bent en je ziet hoe goed je dochter het doet en ook nog eens in zo een mooi land woont kun je daar best trots op zijn.

Madam heeft 2 weken geleden haar Noorse vakdiploma opgehaald en ook maar meteen een sollicitatiebrief in het Noors geschreven voor de vacature als shopmanager, welke overigens met open armen werd ontvangen.
Of het dit jaar gaat gebeuren weet ik niet, maar grote kans dat Anne een stuk verder komt in het bedrijf waar ze nu werkt.
Ikzelf, tja.. ik heb een vaste baan, een bedrijfje opgezet waar ik af en toe wat opdrachten voor binnenhaal en steeds een beetje beter begint te lopen en bezig om een paar stappen verder in de fotografie te zetten, maar wel zonder al te grote verwachtingen.
We werken dus hard, maar genieten 2 keer zo hard. We kunnen sparen (en dat is maar goed ook want er moet nog een deel van de auto worden betaald) en daarna gaat het sparen verder om een volgende grote stap te zetten: een eigen huis.
Tot op de dag van vandaag, hebben we geen seconde spijt gehad van onze beslissing. We missen onze vrienden en familie nog steeds, maar daar leren we mee leven en voor ons maakt het vel goed om bij onze beste vrienden (jullie weten zelf wel wie jullie zijn) en alles nog net zo vertrouwd en vanzelfsprekend is als de dag dat we vertrokken.

Wat ik zelf heel bijzonder vindt is dat ik nog steeds deze blog wekelijks schrijf, 40 vaste gasten , ruim 9000 hits en met deze erbij 117 berichten. Misschien niet allemaal even spannend ( dat kan ook niet) maar er zijn blijknbaar mensen die het nog steeds interessant genoeg vinden om terug te komen. MIjn dank daar voor en daarom ga ik er voorlopig ook mee door.  Erg leuk is het dat er toekomstige emigranten bij zitten, wij wensen jullie veel succes en hopen dat jullie net zo gelukkig hier worden als wij dat nu zijn.

Dank voor jullie support ! Ennuh... omdat we nog niet al onze plannen en dromen hebben gerealiseerd, blijven we nog even hier.

btw, heb nog een nieuw filmpje (storm in November) op youtube gezet en ook norwayphotography.com heeft een paar nieuwe updates gehad, blijf deze site vooral volgen want ik ben nog lang niet klaar met uploaden.