op jacht

soms kun je best trots zijn op jezelf of op een ander.
Op een ander is in dit geval Anne, om te zien hoe goed ze het hier doet met taal, werk, de vehuizing van NL naar NO in het algemeen.

Op mezelf omdat ik sinds gister een nieuw papiertje erbij heb gehaald. Weliswaar geen papiertje dat ik echt nodig heb, maar wel een papiertje waar ik al lang van droom.
In NL bijna onmogelijk om te halen vanwege de kosten en de regels, hier iets gemakkelijker omdat het een stuk goedkoper is (zo'n 250 euro) en omdat het deel uitmaakt van de Noorse cultuur en zo toegankelijker wordt gemaakt voor een groter publiek.

Ik spreek natuurlijk over mijn jachtlicentie, de afgelopen 2 weken gebruikt voor de cursus van 30 uur en daarnaast leren, leren, leren.
Mijn focus om dit te behalen was groot en dat heeft dan ook zijn vruchten afgeworpen, er was wel 1 probleem.
Omdat er een hoop terminologie in zit en het soms over dingen gaat waar ik geen kaas van heb gegeten gaf de taal soms wat problemen, ik kan dan de algemene strekking wel begrijpen, maar niet de details.
Er wonen veel buitenlanders hier in regio Stavanger voornamelijk vanwege de olie en aanverwante bedrijvigheid die ook interesse hebben in deze cursus dat ze een uitzondering hebben gemaakt bij de examens:
Je mag namelijk iemand meebrengen die je helpt met het vertalen van de examenvragen en daar heb ik natuurlijk gebruik van gemaakt.
Een Noorse collega is mee geweest om mij bij te staan met de vertaling, ik had natuurlijk ook Anne kunnen vragen maar ook zij heeft nooit gehoord van al die specifieke termen.
40 van de 50 multiple choice vragen moeten goed worden beantwoord en met 44 goede antwoorden ben ik geslaagd en hiermee een stap verder in de Noorse integratie.

Nu even wachten tot de postbode is langsgekomen met mijn licentie en dan kan ik naar de gunshop om mijn eerste legale wapen aan te schaffen. Stap 2 is de schietproef te gaan doen en als ik dat heb is ook het grote wild niet meer veilig. Hoewel ik het mijzelf afvraag of ik zo'n mooie eland of zeehond neer zou kunnen schieten, het moet voor mij wel het doel nuttigen en niet klakkeloos in het rond gaan knallen  in de trant van raken wat je raken kan.
Naar verluid wordt de komende jaren het ook hier moeilijker om dit papiertje te gaan halen, dus moet ook ons Anne maar snel aan de studie mag ze daarna een mooie roze Hello Kitty buks kopen of 1 met een glossy panterprintje.

Om de website te promoten heb ik een banner gemaakt voor op een website te plaatsen, eigenlijk kwam dat meer door een verzoek van Valhalla (een toekomstige mede emigrant) die de banner op haar blog heeft geplaatst. Het is dus niet vreemd dat de volgende vraag zoiets is als:

Heb jij een eigen website, wees dan zo vriendelijk om de banner ook op jouw site te plaatsen....