eenzaam

De Nissan is inmiddels gerepareerd, het bleek minder erg dan verwacht.
Dat is toch eigenlijk vreemd... je brengt 'm weg voor het wisselen van je winter naar zomerbanden, dan komen ze er daar achter dat het schroefdraad van 2 wielbouten kapot gedraaid zijn.
Nu heb ik dat zelf niet gecheckt, want ik ga uit van de professionaliteit van de monteur, misschien is dat erg naïef van mij, maar ik kan toch niet achter alles aanlopen, of moet ik dat toch maar wel gaan doen?
Op de expertise van deze bandenwisselaar, kun je dus niet vertrouwen, want bij de garage hebben ze het euvel kunnen verhelpen door het schroefdraad even opnieuw op te draaien. Dat kan ik zelf ook nog wel, sterker nog ik heb er het gereedschap ook nog voor.
Hebben wij dan die monteur in de garage voor niets uitgekafferd? Absoluut niet! Want achter de ernst van de klacht kwam men pas nadat ze vergeten waren de onderdelen te bestellen etc, zie blog van vorige week.
We hoefden dan ook niets te betalen.... dat dan weer wel.
Auto gemaakt, ik blij, want Anne in NL lekker feest vieren, familie/vrienden bezoeken, -rock around Turnhout- concertjes aflopen en goedkoop alcohol drinken (ze stond vreemd te kijken toen ze een paar bier en een cola bestelde en maar 5 euro nog wat moest betalen, daar koop je hier nog geen eens 1 bier voor)
en ik eenzaam en verlaten achtergebleven in Noorwegen samen met  'ondje.
Ik wist dat ik op pad zou gaan met die ouwe vierpoot, auto en tent maar wist eigenlijk niet waarheen.
heb dus gepland toen Anne haar koffer aan het pakken was de avond voor vertrek.. ff snel google earth kijken en een simpel plan maken.
Vestkapp en dan door naar Ålesund en dan weer snel terug naar Stavanger want met paasmaandag moet ik werken.
Zo gezegd zo niet gedaan. In mijn haast had ik er geen rekening mee gehouden , dat  hier in Stavanger de winter zo goed als voorbij is maar een paarhonderd kilometer noordelijker het nog gewoon winter lijkt te zijn.
Veel sneeuw in de bergen, dan scheen de zon met een strakke lucht en binnen 10 minuten was het zicht 100 meter, ijskoud en dikke sneeuwbuien.. en zo ging het de hele tijd.
Ik kan dan af en toe die kleine Anne wel missen, maar ik geniet er ook van om alleen in de bergen te zijn, de sporen van wild te ontdekken in de sneeuw, adelaars in de lucht, en grote groepen bruinvissen in de fjorden en dan staat die lightbulb full of anger op off en bedenk ik mij waarvoor ik in Noorwegen woon, de schoonheid van het land.
Voor de eerste nacht mijn tentje opgezet (als haringen heb ik stenen gebruikt) in de middle of fucking nowhere, ff eten gemaakt op mijn primus koker en dan mijn slaapzak in want het is echt te koud om buiten te blijven.
Zonder kleren in de slaapzak, was misschien iets te positief gedacht van mij en blijk ik toch wat minder viking te zijn dan ik dacht. Van de hond wisten we het al, die ligt ingerold in haar  camo slaapzak met daaroverheen een roze fleecedeken. Standaard wordt ze 2 keer per nacht wakker omdat haar dekentje dan niet meer goed ligt en duwt ze met haar snuit tegen mijn hoofd met de bedoeling van wakker worden en mij even opnieuw toedekken. Als je dan met haar deken bezig bent probeert ze ondertussen een manier te vinden om mijn slaapzak in te kruipen... Je vraagt je soms af of je nu met een hond of een klein mens te doen hebt.

Vroeg gewekt door de zon en het gekraai van een bonte kraai, de tent uit en ontdekken dat er sneeuw op ligt , I love it.
Snel ontbijten, in de sneeuw kakken en weer op pad.
Op naar de Vestkapp, een mooie route met gelukkig af en toe wat heldere vergezichten die vaak ook weer binnen een kwartier volledig waren verdwenen in de mist en sneeuw ( je zult het niet geloven als je de foto's bekijkt).
Daar aangekomen blijkt het laatste deel  van de weg te zijn afgesloten voor de winter. Boven op ligt toch zeker een meter of 2 sneeuw dus gaan lopen is ook geen optie.
Tijd voor plan B, alleen die heb ik niet... ik besluit wat rond te gaan rijden en zie wel waar ik uitkom en dan later de volgende veerboot richt Ålesund te nemen.
Onderweg neem ik natuurlijk de tijd om rond te lopen, foto's te maken, op tijd een bakkie thee te zetten en wat te eten. Dan naar de boot die me naar het volgende eiland moe brengen en vandaar  naar plaats van bestemming.
Er is een probleem met de veerboot en het kan nog uren duren voor ik over kan steken omrijden kost mij ook een halve dag en dan moet ik nog best een stuk.
The master of disaster strikes wederom, het loopt dus niet helemaal volgens (welke) planning en besluit om rustig aan terug te rijden want Ålesund is geen optie meer. Dan zou ik er nog wel kunnen komen maar moet ik ook direct omkeren.
Maakt niet uit, ik ben buiten en geniet en daar gaat het uiteindelijk om.
Op de terugweg over de E39 terug gereden , het is een "snelweg" maar daar lijkt het helemaal niet op. Langs deze weg moet ik ook een slaapplaats vinden want het begint laat te worden, ik ben moe en voor de zon onder gaat wil ik mijn tent opgezet hebben.
Het was een beetje tegen mijn zin in maar ik vind een verlaten/gesloten camping en ga daar staan, niet wetend dat 15 kilometer verderop een prachtige rivier ligt waar het nog veel mooier en eenzamer is dan waar ik nu ben. Je kan nu eenmaal niet alles weten..
Man wat is het hier koud, ik zet een bak water neer voor Janis en binnen enkele minuten ligt er een laagje ijs op. Een paar stevige slokken whisky en een kop hete thee doen de kou wel even vergeten....

Eenmaal weer terug in Stavanger had ik nog een paar uur te besteden en ben ik nog wat gaan varen en vissen Hier bleek het namelijk prachtig weer te zijn.