wachtlijst

In de laatste paar weken hebben we meer feestjes gehad dan in de afgelopen 3 jaar.....

Uit eten gaan is hier niet zo leuk omdat de kwaliteit/prijsverhouding zoek is en omdat we het leuk vinden om zelf te koken en nog leuker vinden om voor anderen te koken, hebben we een paar gasten aan tafel gehad.

Geen Noren want wat de (meeste) boer(en) niet kent vreet die niet dus daar hoef je jezelf dan ook niet voor uit te sloven, maar andere buitenlanders.

Expats die hier in de olie werken en die we hebben leren kennen via een internationaal fishing forum.

Van het 1 komt het ander en zo houd je er soms wat vrienden aan over.

We begonnen een aantal weken terug met een Hongaar, een Italiaan, een Engelse en 2 Hollanders (wijzelf) 

Goed eten, wijn, drankje en muziek, dat zijn voor ons de ingrediënten voor een goede avond.

Vervolgens hadden we een paar dagen later een feestje bij de Italiaan en gisteren weer een feestje bij de Hongaar met nog een Hongaar , Kroaat, Mexicaan, Engelse, Italiaan en ondergetekende.

Een zeer gemengd gezelschap met alweer fantastisch eten, gitaar, eigen zang en de nodige uitheemse dranken...

Vanaf nu even bijkomen en fysiek en mentaal voorbereiden op de operatie aan mijn schouder.

We hielden het al bijna voor onmogelijk, het heeft bijna een jaar geduurd voor ik een afspraak had in het ziekenhuis. Eindelijk daar zei de arts hoopgevend dat na dit gesprek de meeste patiënten binnen 5-6 weken wel worden geholpen, maar omdat de ervaring leert dat een je een Noor vaak niet op zijn woord kan geloven zijn we zelf maar eens gaan bellen naar dat ziekenhuis... want na 6 weken hadden we nog steeds niets van ze gehoord.

U staat niet in het systeem meneer, is dan het antwoord wat je krijgt.. WAT?

Als ik niet in het systeem sta voor een operatie , hoe kun je dan een planning maken? U bent nog een stuk papier dat op een stapel ligt.

Je vraagt je af hoe ze zelf in staat zijn om als volk te overleven, waar zijn die vooruitstrevende Vikingen van weleer gebleven?

Evolutie betekent toch vooruitgang? Naar het lijkt niet in het geval van de gemiddelde hedendaagse Noor.

Anyway, we liepen dus vast in het systeem en wisten even niet meer hoe nu verder te gaan.

Anne heeft bijna dagelijks naar het ziekenhuis gebeld of is er zelf langs geweest om zo niet telefonisch te worden afgescheept.

Daarna heeft mijn dokter nog een boze mail gestuurd en toen eindelijk begon het systeem wat te rammelen.

Eerst was Juni het antwoord, toen de dokter belde werd het ineens Mei en toen Anne afgelopen donderdag het telefoonnummer van de operatieplanner te pakken heeft gekregen en haar telefonisch heeft geterroriseerd werd het April (maar we moesten wel rekening houden met de paasvakantie, want dan wordt er niet gewerkt..in een fucking ziekenhuis) en 2 dagen later kregen we een brief van het ziekenhuis dat ik over een week wordt geholpen.....

Ongekend, maar ik ben blij dat er eindelijk eens iets gaat gebeuren en het is goed om te weten dat pressie een succesvol middel is om iets voor elkaar te krijgen.

Als dit circus voorbij is kan ik ander werk gaan plannen, volledig als zelfstandige doorgaan of een combinatie daarvan.

We gaan het meemaken.

De foto's van deze week komen uit de oude doos (2011)... een road trip door Telemark.

Vergeet vooral niet nog eens te kijken op mijn FLICKR fotosite voor meer mooie plaatjes.