When snow becomes running water

Precies een maand geleden vertrokken wij van Vlissingen naar Stavanger.
Je kunt stellen dat we redelijk gewend raken aan het dagelijks leven hier hoewel het met een hoop dingen net is of je voor het eerst leert lopen.

Op de cursussen Noors die we in NL hebben gedaan, hebben we vooral Bokmål geleerd (en werd ons wijs gemaakt dat het de taal van deze regio is), nu na 4 weken en we de taal meer oppakken blijkt dat ze hier vooral Nynorsk spreken, de andere variant, hoewel er veel overeenkomsten zijn, zijn er vooral veel tegenstellingen in uitspraak. voorbeeld: meg spreek je in het bokmål uit als mij in het nynorsk spreek je het uit zoals je het schrijft.
Erg verwarrend als je een taal moet leren, dan hebben ze ook nog varianten op getallen. voorbeeld: neem het getal 35, dat kun je hier uitspreken als vijfendertig maar ze doen het ook als dertigenvijf.
Dan naast de honderden dialecten die er zijn, spreken wij ABN (accentloos beschaafd Noors) en dat kennen ze bijna niet in Norge.

Na een week bijna stil te hebben gezeten met m'n manke pootje is het vandaag hoog tijd om naar buiten te gaan, ondanks de bewolking en 6 graden Celsius mooi weer om het eens wat hoger op te zoeken (de bergen in).

We vertrekken in zuidelijke richting,naar Gjesdal, Frafjord, op zoek naar de Månafossen (foss is een waterval) het is ongeveer 60 km rijden en daar doen we dan ruim een uur over, geen probleem want hier in Noorwegen kennen we geen haast.
Een mooie route om te rijden, en een flinke klim (geen wandeling) naar boven.
Waar we geen rekening mee hadden gehouden is dat de klimroute naar boven nog vol ligt met ijs en sneeuw en onder deze lagen het smeltwater loopt , wat de route zeer glad maakt en de sneeuw onstabiel.

Misschien geen verstandige beslissing om met mijn fysiek gestel van dit moment zo'n tochtje te gaan doen maar met de nodige pillen, tape, brace en klimstok moet dat toch  lukken: I've only one life, so i really have to live it!!
Een stevige klim is het, maar resultaat is de moeite waard.

Een prachtige waterval die in een diepte valt welke is gevuld met meters dikke sneeuw, op de achtergrond het geluid van lawines en ijs dat afbreekt van bevroren watervallen, it sounds like a fucking thunderstorm.
De waterval die de smeltende sneeuw brengt naar stroompjes die overgaan in kolkende rivieren en dat op nog geen uurtje rijden, I love it!!
Het begint snel af te koelen dus we gaan rustig aan naar beneden, respect voor mijn trouwe bejaarde viervoeter, die zonder te mekkeren lekker mee klimt.

Op de weg terug naar huis rijden we nog even langs de statoil om wat warms te drinken te halen (je kunt bij statoil voor 149 NOK een beker-in leuk motiefje- kopen die je het hele jaar door ongelimiteerd bij elke statoilstation met kaffe, te eller sjokolade kan vullen. Dus je loopt een pomp binnen richting automaat vult je beker en gaat weer verder).

Thuis aangekomen, de kachel vullen met hout, vlammetje erbij.....
Do you need any more??