APK

EU kontroll is de APK voor je auto, hier is dat 1 keer in de 2 jaar. Ze zijn streng, maar niet zo zeikerig als in NL dat als er een minuscuul rafeltje aan je gordel zit, dat ze 'm daar op afkeuren.
De Nissan had EU kontroll toen we  deze kochten, dus die kan nog 2 jaar vooruit, de ford is in November aan de beurt, maar we denken eraan om deze voor die tijd te verkopen (er is inmiddels ook al meer dan 300.000 mee gereden en volgens mij zit er een flink gat in de bodem) en een varebil (grijs kenteken) te kopen zoals een vw caddy, ford transit connect of iets dergelijks.
Zo kan ik beter mijn materiaal vervoeren en het ziet er iets professioneler en representatiever uit als ik bij mijn klanten aankom dan met die oude rammelbak.

Maar daar ging het eigenlijk niet over toen ik de kop APK schreef.
Het sloeg meer op de beestjes, die hadden hun eigen jaarlijkse APK bij de dierenarts gehad.
'Ondje (ouwe vierpoot die eigenlijk Janis heet) was een klein beetje afgevallen, dat is niet zo heel vreemd nu ze dit jaar 15 jaar wordt. Voor de rest deed ze het voor zo'n oud beestje uitstekend.
Ze rent nog steeds, hangt ook nog aan een tak als het echt moet, daagt uit, al is dan alles wel wat in mindere mate. Oh ja en ze hoort niets meer en het zicht is ook niet meer wat het geweest is maar als je een stok laag over de grond gooit vindt ze die meestal wel terug en anders pakt ze vol enthousiasme de eerste de beste andere stok en komt ze daar heel trots mee aangelopen.
Ook met Zoë de kat, was helemaal niets mis. Ze is nu de andere is overleden wat rustiger geworden en zoekt nu de aandacht bij ons (vooral bij Anne) ligt s'morgens op je schouder tijdens het ontbijt, likt dan de laatste restjes melk uit je beker, vraagt ook om snoepjes (net als 'ondje) als ze buiten is geweest, drinkt water uit de kraan..... en had alleen last van wat tandsteen die de dierenarts onder narcose weg wilde laten halen anders ging het misschien ontsteken.
Je vraagt je af of de dierenarts dit oppert om meer geld te verdienen of dat het puur en alleen voor het welzijn van het dier is.
Aan 'ondje gaan we niet meer lopen kloten, geen operaties die ze waarschijnlijk toch niet overleefd en alleen maar stress opleveren en mocht het uit de klauwen lopen dan gaan we haar ook niet kunstmatig in leven houden. Mocht het zover komen, dat de pijn te veel wordt en haar levensgenot ernstig achteruit gaat (ik wil de dag niet meemaken, ik mag dan absoluut geen fan van mensen zijn maar mijn hond betekent alles voor mij)
Dan stoppen we er direct mee. Beste voor de hond en het beste voor ons. Natuurlijk tot die tijd krijgt ze het beste van het beste en aandacht in overvloed.
Ik dwaal weer af, tandsteen daar had ik het over. Onder narcose verwijderen vind ik nogal wat en vorig jaar zeiden ze hetzelfde. We passen een simpele truck door die we van onze eigen dierenarts in NL hadden geleerd, het tandsteen druk je gemakkelijk met je nagel weg( kan je hoogstens een paar krabbels van de kat opleveren) en zo spaar je flink wat geld uit en de kat is zonder coma ontdaan van het tandsteen, hoe simpel kan het soms zijn.

De doordeweekse dagen zijn afgelopen gevuld met werk, vrijdag met PJK mijn boot genomen en een paar uur wezen vissen. Het was niet echt mijn succesdag (kan ook niet anders vrijdag de dertiende) hoewel ik wel wat ving, maar PJK had had meer geluk en haalde een mooie doornhaai ,koolvis en een nog onbekend soort platvis binnen en daarna konden we samen romantisch van de zonsondergang genieten...
(let ff niet op de kwaliteit van de foto's alles met mijn mobil genomen)

Zaterdag een werkbank gekocht, geplaatst en een werkplaats ingericht in
de garage, er komen weer een aantal opdrachten binnen en ik heb plaats nodig om thuis werk voor te bereiden.
Zondag, de rest van de garage en een bezoekje aan het Stavanger museum hier in de buurt.
Er was een tentoonstelling van leven in heel diep water, de tentoonstelling viel wat tegen en zo ook het grootste deel van het museum. Wat mij voornamelijk stoorde was het gebrek aan informatie, geen data (hoe kan ik dan iets leren of determineren?) en geen info over het hoe wat en waar... is dit dan weer typisch Noors?
Maar gelukkig hadden ze een kelder met daarin skeletten van enorme zeezoogdieren, mensen, misvormingen,

werd het toch nog interessant.

Maar het allerbelangrijkste nieuws heb ik nog niet verteld, Anne heeft een antwoord gehad op haar sollicitatie...
Ik kan er nog niet te veel over zeggen omdat er nog niets officieel naar buiten is gebracht.
Maar ik ben trots op die kleine Anne!