tijd

Het kost wat, maar dan hoef je geen 3 maanden op een uitslag te wachten die je eigenlijk niet wil horen.
Een paar dagen na het bezoek aan de privekliniek was de uitslag van het MR onderzoek binnen bij de behandelend arts, ongeveer met dezelfde tijd als de røntgen die via de reguliere weg ging en heel wat meer tijd vergde.
Het resultaat tot nu toe... artrose in de schouder lijkt op dit moment het meest voor de hand liggend, de foto en de MR komen beide met hetzelfde resultaat, alleen denkt de MR dat er nog wat oude schade aanwezig is.
Wat op zich niet zo heel gek zou zijn gezien mijn oude lifestyle en de toch wel 2 ernstige aandoeningen die ik in het verleden heb gehad en de gevolgen/ elen daarvan misschien nog wel stilletjes aanwezig zijn en af en toe door onbekende reden geactiveerd worden.
Nu is via de reguliere weg een aanvraag naar een specialist gegaan, geschatte wachttijd een maand of 2.....
De vraag is of ik mijn  medische geschiedenis op tafel moet gooien, op die manier is alles bekend in Noorwegen en ik vraag me af of het er iets toe doet.... fucked up is het toch al....
Time will tell, ondertussen moet ik eens gaan nadenken wat ik met het werk ga doen, de job die ik heb zal ik niet in verder kunnen , maar dat wilde ik eigenlijk toch al niet.
Het mooiste zou zijn om het roer weer volledig om te gooien (en dat kan ik heel goed) en proberen iets heel anders te vinden/ op te zetten. Dat had waarschijnlijk in NL makkelijker gegaan dan hier, maar ik weet zeker dat hier ook kansen zijn, voorlopig heb ik tijd genoeg om daar over na te denken....

Laten we eerst nog even van de zomer genieten, het is prachtig weer en ik grijp wederom elke kans om naar buiten te gaan. We hebben geen boot om deze vol te laten groeien met alg en zijn we ook dit weekend op pad geweest.
'Ondje blijft thuis want die is niet zo'n fan van de boot die we nu hebben, ze vond de oude met kajuit leuker.
Anne, hengels eten/drinken mee aan boord en we kunnen ons weer en dag vermaken.
Visjes vangen om de winter door te komen en genieten van de bruinvissen en zeehonden die af en toe rond de boot opduiken. (sorry voor de kut kwaliteit foto, pocket camera en een schommelende boot geven niet het beste resultaat)

Vooral het puffen van de bruinvissen is en prachtig geluid wat nooit gaat vervelen stukken beter dan het geschreeuw van die schijtmeeuwen die in grote aantallen om je boot bewegen als ze in de gaten krijgen dat er iets te halen valt.
DW deed bij hetzelfde eiland ook een mislukte poging wat vis boven te halen, hij ging iets eerder terug dan ons en niet veel later kregen we een telefoontje met de oproep dat zijn motor het had begeven.
Daar dobberde hij dan hulpeloos rond dat hebben we met de oude boot ook al eens meegemaakt en dan ben je echt hulpeloos.
Met mooi weer valt het wel mee, maar als je zoals vorige week ineens een onweersbui boven je hebt hangen of als vorige jaar toen wij met de oude boot stil vielen er een storm met hagel en sneeuw op steekt, wordt het een stuk minder aangenaam.
Rescue Norway is on it's way, touw tussen beide boten en DW naar de eerstvolgende haven aan de andere kant van het fjord gesleept.

Helemaal naar zijn eiland ging niet want daar hadden we te weinig brandstof voor en ik ga ook niet mijn eigen motor oververhitten anders moeten we beide om hulp gaan vragen....