locals

Een goede manier om er achter te komen hoe een persoon, groep,gemeenschap denkt en doet is om jezelf er tussen te mengen.

Dat hebben we dus gedaan, ons tussen een groep eiland en kleine gemeenschapvolk gemengd.
Zaterdag speelde de oude countryzanger Wendel Atkins in het dorpshuis op het idyllische eiland Idse.
Daar komen de echte hillbilly inbreed locals op af, een uitgelezen kans om eens van dichtbij te bekijken hoe die lui nu zijn en hoe ze zich gedragen.
Toen we eerder op de dag voorbij het dorpshuis waren gereden zagen we al wat campers op de kleine parking staan. Ik dacht daar zal die Wendel vast in touren, maar het bleken de campers van lui uit de omliggende dorpen te zijn, zodat ze zich vol met drank kunnen gieten en daarna direct plat kunnen.
Een fenomeen dat ik nog nergens eerder heb gezien.
Aanvang 20.00, wij waren er rond 19.30 en de toko was al goed gevuld.
Eerst even 400 nok pp entree geld betalen. Dat is een hoop geld voor een artiest die zijn beste tijd al lang heeft gehad. Maar voor dat bedrag krijg je ook "eten" .geserveerd.
In de zaal zat een man of 100 aan tafels, wij proberen ergens aan te schuiven en de eerste irritatie is een feit.
Gereserveerd krijgen we van iemand te horen waarvan haar oom die naast haar zat haar vader had kunnen  en haar moeder misschien wel eigenlijk haar oudere zus is.
WTF is dit nu weer voor gezeik en ik verban haar naar hel door haar -dra til helvete- toe te wensen.
Eigenlijk was ik er al meteen klaar mee en stond ik al op het punt om een willekeurig persoon bij de strot te grijpen en daarna de zaal rond te meppen, zomaar om een statement te maken. Nee, ik had nog geen druppel alcohol gedronken...
Weggaan was geen optie want die toegang die we hadden betaald/gereserveerd was bindend.
We gaan verhaal halen bij de eigenaar. Als je namelijk weet hoeveel gasten er komen en je weet ook dat je ze allemaal eten moet geven dan weet je volgens mijn simpele logica ook hoeveel stoelen je neer moet zetten.
Dus geen 80 stoelen als je weet dat er 100 gasten komen, hoe moeilijk kan het zijn?
Moet echt alles voorgekauwd worden?
Er wordt een tafel bijgezet waar wij en onze Engelse kameraden plaats aan kunnen nemen, tegen de tafel aan waar de verbannende zitten, mooi!
Hoewel het een muziek evenement is, wordt er geen muziek gedraaid. Nog zoiets wat ik niet kan begrijpen.
We moeten het dus naar onszelf luisteren en het gekakel van de locals.
Als het eten wordt geserveerd zullen ze hun muil wel even dicht houden...
Pinnekjøtt met kålrabistappen en potetmoes en als toetje riskrem met rødsaus, in het Nederlands is het lamsvlees aan rib met koolraabstampot en gestampte aardappels met als toetje een soort rijstepap met een rood sausje erop.
Het zou lekker kunnen zijn als je liefde in je gerecht stopt, maar als je de stukjes lam kookt in een smakeloze bouillon, de koolraap de koolraap laat en alleen maar stampt tot een prutje en daar een bak met gestampte gekookte aardappel naast zet, dan is het voor mij niets meer dan uitgekotst smakeloos voer waar de honden geen brood van lusten.
 De weeïge lijkenlucht van pinnekjøtt is al genoeg om je de eetlust te ontnemen. Alsof je botten aan het uitkoken bent.
In tegenstelling tot de Noren die al weken naar deze heerlijke maaltijd uit hebben gekeken en hun vingers erbij af likken.
Het is een traditionele maaltijd, die waarschijnlijk stamt uit de tijd der machtige vikingen. Prima, snap ik helemaal, maar probeer af en toe een beetje met je tijd mee te gaan door er een smakelijk gerecht van te maken in plaats van alleen een maagvullend produkt.
De Noren zitten in groepen aan hun tafels opgedeeld in families en je kunt zien dat ze elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Sommige vragen uit beleefdheid aan elkaar hoe het gaat maar het is niet gemeend.
Nep, fake, schijnheilig, achterbaks en net zo hypocriet als het Christelijke geloof dat ze op de been houd.
Gelukkig de muziek begint, Je kan in de verte horen dat die Atkins toch wel een mooie stem heeft, maar het komt er niet meer zo goed uit en het wordt er niet beter op met de lokale extra gitarist die de verkeerde akkoorden aanslaat en af en toe een noot mist.
1 ding moet je de Noren meegeven, zodra ze de eerste muziek horen wordt er direct gedanst, maar ik geloof niet dat de foxtrot geschikt is bij een langzaam countrynummer. dat is net zoiets als een linedancer in een metallpit.
De drank (die ze zelf hebben meegenomen, omdat ze geen geld uit willen geven aan de bar) zit er goed in en hoewel de gemiddelde leeftijd 50/60 is zitten ze vrolijk aan elkaars vrouw te plukken alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

We zijn er wel een beetje klaar mee, maar komen op weg naar de uitgang een paar gasten tegen van onze leeftijd en we zien al aan elkaars uiterlijk dat we ongeveer op 1 lijn zitten. Raken aan de praat en naar het lijkt lopen er gelukkig ook nog normale mensen rond op deze godvergeten aardkloot.