nieuwe dingen

Was je eerst nog vegetariër , heb je nu een jachtvergunning... een beetje rare combi in de ogen van de doorsnee mens.
Dat vegetariër zijn is van lang geleden, we leven vandaag en in Noorwegen en hier is het de normaalste zaak van de wereld dat je een jacht vergunning op zak hebt.
Ik heb 'm eerder dit jaar gehaald en met trots kan ik zeggen dat Anne hetzelfde papiertje heeft gehaald.

Waarom? nou gewoon omdat het kan!

Hoewel ze het leuk vind om te schieten is het zeer onwaarschijnlijk dat ze ooit zelf gaat jagen. Mee gaan jagen is een ander verhaal.
Omdat in de toekomst ook hier de regels zullen worden aangescherpt en de prijzen zullen stijgen, heeft Anne er goed aan gedaan om het nu te doen. Je kan het maar op zak hebben.
Hoe onze veggie vrienden daar over denken weet ik niet, vergeet niet dat we dierenvrienden zijn, niet meer schieten dan nodig is voor ons zelf of het in stand houden van bepaalde soorten. Geen trophyhunters dus.

Weer een papier erbij naast haar toch al drukke job die misschien wel nog drukker wordt.
Ze runt haar eigen Hennes en Mauritz filiaal, daarnaast helpt ze in mijn bedrijf als ik weer eens een paar handen te kort kom en hebben ze haar ook nog gevraagd om te solliciteren als controller op andere shops omdat ze zo handig met cijfers is. Nu zegt dat natuurlijk niet dat ze wordt aangenomen , maar als het bedrijf zelf vraagt om te gaan solliciteren.... dan is dat voor mij hetzelfde als 1+1, 2 is.
Schrijven dus op die extra job die ze kan combineren met haar eigen werk en zo weer en stap verder in een betere toekomst zet.

Nog meer nieuwigheid op materieel gebied.
Ik maak graag plaatjes, ik ben geen technisch fotograaf die bij elk type licht direct weet welke instellingen hij nodig heeft. Maar ik heb wel oog voor detail... tenminste dat denk ik als ik zo eens mijn eigen website www.norwayphotography.com (waar al te lang niets mee is gedaan) of mijn flickr (wat meer random) account open.
Na jaren mijn Nikon d80 te hebben gebruikt, had ik  lang de wens om een stapje verder te gaan, op zoek naar een andere type camera met nog meer mogelijkheden om nog scherpere plaatjes met nog meer detail en meer heldere kleuren te maken.... na veel wikken en wegen gekozen voor de nikon d600 en zo van crop naar fullframe gegaan samen met  een super allround 28-300 objectief, zodat ik geen 3 lenzen hoef mee te slepen als ik met mijn rugzakje op de bergen intrek.
Na aankoop naar net even buiten het centrum gereden en een paar testfoto's gemaakt met de fabrieksinstellingen en zonder nabewerking (en ja elke fotograaf bewerkt foto's na) en ik ben meer dan tevreden. Nu kan ik mij gaan verdiepen in wat het toestel allemaal kan en hoe ik er mee om moet gaan..staat allemaal beschreven in de 332 pagina dikke handleiding,  't is als opnieuw leren lopen.

Nog een paar maanden en dan schrijf ik al weer 3 jaar aan deze blog.
Ik heb plezier in het schrijven. Het gaat mij beter af dan een face to face conversatie omdat ik nu eenmaal niet zo goed ben in communiceren.
Wel goed in het geven van oneliners, maar voor de rest zitten de woorden wel in mijn hoofd maar komen ze er op 1 of andere manier niet uit de mond zoals ik dat graag zou willen.
Zie het als een mankement... anyway, schrijven geeft me de tijd om de juiste woorden te vinden die ik wil gebruiken en dan nog, is er altijd achteraf (soms uit frustratie of onwetendheid) wel iets dat je denkt , mwaah, misschien had ik een andere woordkeus moeten gebruiken of is het politiek gezien niet zo handig wat ik nu op deze blog publiceer omdat er altijd wel iemand is die er aanstoot aan neemt , zonder dat het mijn directe bedoeling is...Het is aan jezelf je deze blog leest en interpreteert en wat je leest is mijn kijk op de wereld ,hoe ik dingen ervaar en mijn emoties en zal niet altijd overeenkomen met die van een ander en net als met alles in deze wereld, je kunt niet met iedereen rekening houden. Dan moet ik mezelf gaan beperken en daar houd ik niet zo van.
De oneliners die ik schreeuw, lijken niet slecht, maar wat ik schrijf ben ik echt.
That said, meer dan 15000 pageviews (die van mijzelf niet meegerekend) een handvol trouwe lezers en af en toe vindt een nieuwe lezer zijn weg naar deze blog en laat een positief commentaar achter(wat tegenwoordig eerst naar mij wordt gestuurd om spam te voorkomen voor het wel of niet gepubliceerd wordt, dus daar kan soms wat tijd over heen gaan).Het het is fijn en motiverend om te horen dat er mensen zijn die sommige berichten met plezier en een lach lezen en soms met een traan zoals met dit bericht wat ik eigenlijk zelf nog steeds niet terug kan lezen.
Hoewel de laatste tijd de blog iets  onregelmatiger wordt bijgewerkt (een bericht per 1 of 2 weken),
zolang jullie blijven lezen, blijf ik nog even schrijven en foto's maken.