finally

Hei venner,

Na al het geploeter en gezeik om werk de afgelopen maanden, is het mij dan eindelijk gelukt om de eerste stappen op de Noorse arbeidsmarkt te zetten.

Maandag tegen 3 uur werd ik vriendelijk verzocht of ik naar het kantoor van fleksi kon komen , aldaar kreeg ik te horen dat ze een jobje voor mij hadden. OK, het is maar voor een paar weken maar ik ben echt allang blij dat ik ergens kan beginnen en van het 1 komt vaak het ander... toch?
De vraag was of ik de volgende dag naar Utsira wou reizen, en daar met een hoogwerker wat materiaal naar boven moest brengen..... dat was zo'n beetje het verhaal. Na wat doorvragen blijkt dat het met overnachtingen is...
Hoewel dat niet mijn voorkeur heeft, zeg ik volmondig ja met de gedachten dan zie ik later wel hoe en wat, misschien zie ik altijd nog kans om heen en weer te rijden.
De gast van fleksi zegt dat ik vanuit Stavanger de snelle (alleen passagiers, geen auto's) boot naar Haugesund kan nemen en dan vanuit daar met de bus verder kan reizen.

Utsira ligt zo'n 20 km ten westen van Karmøy is met 331 inwoners (waarvan zo'n 100 niet-Noren) de kleinste kommune van Noorwegen.

Thuis aangekomen begint het door te dringen dat ik nog fuck veel moet regelen om de volgende dag aan het werk te gaan.
Anne informeren dat ik de rest van de week niet meer thuis kom, boodschappen , kleding, kampeerspullen neem ik ook mee want ik weet niet waar ik terecht kom, voor hetzelfde geld slaap ik tussen een berg stinkende Polen..... je weet het niet.

Na al het bovenstaande te hebben geregeld, ga ik eens de route bekijken.
Ik heb echt een pleurishekel aan public transport dus met de bus zit er niet in, bovendien met al die spullen die ik meesjouw is dat zo-ie-zo geen optie.
In dat geval moet ik met de auto naar Mortavika (45 min rijden) om daar de boot te nemen naar Årsvagen (30 min overtocht) vanuit daar rijd ik ruim een uur naar Haugesund om vervolgens ruim een uur te varen naar Utsira.
Al met al ben ik 4 uur onderweg (inclusief wachten en zonder risico's te nemen dat ik ergens een overtocht mis). Dat wordt dus een kort nachtje...

Het stomme is dat Anne en ik eigenlijk nooit echt een paar dagen van elkaar zijn gescheiden sinds we samen zijn... dat is dus ook weer een nieuwe uitdaging.
Natuurlijk ik weet dat er velen zijn die veel langer van huis zijn en dat het ook veel erger kan, maar wij zijn wij en ik accepteer deze situatie omdat het een kans is op werk.

Aangekomen op het eilandje ga ik op zoek naar mijn werkplek, adressen hebben ze niet, dus ik zodra ik van de boot ( boot met 1 in- en uitgang en ik reed er natuurlijk weer vooruit in)begin ik maar met vragen...
Stukje die kant op zeiden ze.... JA, daar kom ik lekker ver mee!
Na wat sightseeing, kom ik op een byggplass (bouwterein) en zie daar een mooie manitou met een telescoop staan.
WTF!? dat is even heel iets anders dan een hoogwerker en hier heb ik nog nooit mee gewerkt... Ik laat mij niet kennen en praat wat met de machinist die mij meteen wat uitleg geeft. na een paar uur neemt hij de boot terug en dan ben ik aan mijn lot overgelaten.
ik kan met kranen werken maar hijsen is even heel iets anders.... na wat kloten begin ik gelukkig de slag door te krijgen en de 2 gasten voor wie ik werk van Stål og Fasade (staal en aanzicht) geven hun volledige medewerking.

Er wordt een nieuw kommunehuset gebouwd en de archi-fucking-tect heef het verzonnen om 24 verschillende daken te gebruiken, dat betekent dat elke ruimte een eigen dak heeft maar ook dat elk van de 4 hoeken in een ruimte in een soort trapezium lopen en dan ook nog eens alle 4 van verschillende hoogte zijn.
Ik heb geen idee of jullie dit snappen, maar ik kan je wel vertellen dat het een hell of a job is om die dakplaten op de juiste plaats te krijgen (mijn taak).
Daarbij kwam nog eens dat ik dit speelgoedje van 20 ton over smalle bergweggetjes met haarspeldbochten moet manoeuvreren en daarbij alleen maar de afgrond in kijk...zweet op m'n kop.
Om 15 uur gaan we warm eten (op z'n Noors) en krijg ik een paar flinke moten verse zalm op m'n bord.
daarna kun je op kosten van de baas je boodschappen halen in de plaatselijke Joker (spreek uit als joeker) supermarked en zie ik meteen mijn verblijfplaats.

Het valt gelukkig mee, een eigen 2 persoonskamer met douche en toilet en uitzicht op een haventje.
Daarna gaan we weer aan het werk, ik stop om 19.00 en de rest gaat nog even door.
Lange dagen dus, minimaal 12 uur per dag.... en dat na een paar maanden niet werken.

De volgende dagen verlopen steeds beter en kom ik er achter wat voor prachtig eiland dit is, na het werk ga ik wat vissen op pollak (als er tenminste geen enorme zeehonden in de buurt zijn die alles wegjagen en hun grote grijze kop voor je hengeltje boven water steken). Mijn 2 collega's zijn erg goed ( 1 Noor en een ouwe Pool die hier al jaren woont) te doen, en we kunnen samen veel lol maken.
Omdat de huidige kamers geen internet en tv hebben verhuizen we volgende week naar een groot vakantiehuis (feriehus) met 3 slaapkamers en alle voorzieningen, ben benieuwd of dat ook goed gaat.

Vrijdagmiddag om 14.50 nemen we boot terug naar het vaste land...een paar uur later zie ik gelukkig m'n meisje weer. Na al de avonturen van de laatste tijd hebben we ook een paar dagen zonder elkaar goed doorstaan.

Zaterdag slaap ik wat uit en doen we wat boodschappen, zondag zit er geen ingewikkelde wandel/klimtrip in.. we gaan met Janis (die deze week ook meer alleen is geweest dan normaal) naar het Borestrand en daarna weer snel terug inpakken voor de komende week.

Ha det god!