Gone fishing

Het Noorse leven gaat op zijn gemakje verder, bijna leek het erop dat het weer zo een saaie (voor zover je het leven hier saai kan noemen en buiten het feestpakket dat mijn trouwe maatje en zijn voorbeeldgezin M.A.N. ons hebben toegezonden, Thanks!!) weekje zou worden als die van ervoor.
Maar gelukkig was er dit weekeinde wat leuke en ook minder leuke actie.

Laten we eerst met het positieve beginnen, tijdens een van de gesprekken die we met verschillende leerlingen op Noorse les moeten doen kreeg ik van een meisje een tip over een goede visplek. Dat is natuurlijk altijd interessant, maar een tip van een buitenlander over een visplek in Noorwegen kan ook waardeloze informatie zijn. Een kwestie van uitproberen dus en verder vragen bij andere of zij die plek ook kennen.
Waar het meisje over sprak was vooral makreel en koolvis, ik vroeg het aan een collega en die kende de plek van vroeger en vertelde dat er ook zalm werd gevangen. Nu wordt het interessant...
Anne was zaterdag aan het werk en ik zat thuis huiswerk te maken en te denken aan de huishoudelijke shit wat nog moest gebeuren.... terwijl de regen en af en toe hagel in grote hoeveelheden naar beneden viel. Høst (herfst) is begonnen.
Fuckt it, slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding en dat huishouden en huiswerk kan ook een andere keer worden gedaan. Er zijn nu eenmaal belangrijkere dingen in het leven zoals het vangen van een visje. Hengel gepakt in mijn landrover gesprongen en naar de bewuste plek gereden om deze eens te gaan verkennen.
De monding van een hard stromende rivier uitkomend in een fjord in een idyllische omgeving en weer binnen 30 minuten rijden van ons huis. Ik verbaas mij elke keer weer over de hoeveelheid natuur binnen handbereik.

Ik gooi in en voel een aanbeet maar die zet niet helemaal door, een goed begin. Bij de tweede haal ik een tak binnen en bij de derde keer staat mijn hengel volledig krom, Oh fuck.. my heart is pounding like an idiot en gebruikt zoveel bloed dat ik denk bleek te zijn. De lijn giert door de slip van de molen, dat kan niet anders dan een zalm zijn maar ik heb pas zekerheid als ik m op de kant krijg en dat lukt. Een pracht van een vrouwelijke zalm... de volgende wordt nog mooier, de hengel nog krommer en de lijn slipt nog harder, als dat maar goed gaat.
Een hoge sprong uit het water verraad dat het weer een zalm is, deze keer een mannetje van ongekende grootte. ik krijg m tot aan de kant en schrik van het formaat, 1 grote klap met zijn staart en mijn lijntje breekt de koperkleurige lepel zit nog in zijn bek en ik zie beide naar de diepte verdwijnen.
Als een bezetene grijp ik naar een nieuwe en begin mij ondertussen af te vragen waarom er hier niemand anders vist... dit is het paradijs waar de aloude goden over spraken.

Bij de volgende worp weer een enorme zalm en deze keer haal ik m binnen, en de volgende ook, tussendoor nog wat kleintjes en ik bedenk waar ik ze allemaal moet laten. die daarna volgt zet ik terug want mijn tasje is vol en ik wil ze ook niet los in de auto gooien. Hier had ik natuurlijk niet op gerekend.
Thuis aangekomen zie ik onze buurman lopen en bied hem 1 (de kleinste) zalm aan. Zo maak je vrienden!

Die van mij zal ik later op de avond vakkundig (op mijn manier) verwerken tot bijna 2 kg filet.
Ik sta nog steeds te stuiteren van de adrenaline die niet uit mijn lijf wil ontsnappen en wacht tot Anne thuis is om haar met enige trots mijn buit te laten zien...Ze schijt ervan dat zij niet de eerste is geweest die zo'n mooie zalm wist te strikken.
We hebben er wel eens eerder 1 gevangen in het Noorden maar nooit aan de kant kunnen krijgen.
De volgende dag (vanochtend) gaan we samen terug, de eerste tegenslag begint bij het omdraaien van de sleutel in het contactslot.
Accu prima, startmotor ook maar starten ho maar, GVKKTT!!! Na een paar pogingen geef ik het op, misschien is het de brandstofpomp. Dan de spullen overgooien in de ford en wegwezen .

Mijn kleine Anne staat als een ware viking in de stromende regen haar hengel in orde te maken en ik gooi die van mij alvast in,bij de eerste inworp is het direct raak en ik haal weer een mooie zalm binnen, dit is te mooi om waar te zijn en dat was het ook.

Er komt direct iemand aangereden die ons verteld dat er hier absoluut niet gevist mag worden en tegen mijn wil in moet de zalm terug het water in.  Vervolgens worden we goed in de gaten gehouden en moeten we een stuk verderop vissen maar vanaf die plek kun je geen zalm vangen alleen bakken vol makreel. Daar zien we wel een bord staan dat je verderop niet mag vissen
Nat tot op onze onderbroek hebben we in ieder geval makreel te eten vanavond en de rest gaat in de vriezer als aas. Helaas geen zalm voor Anne en ik mijn videofilm niet die ik vandaag wou maken.
Maar dat we een keer terugkomen op een uur dat iedereen op bed ligt en wij ons avontuur af kunnen maken dat is een ding wat zeker is!

Terug naar huis dan maar en de NAF (Noorse wegenwacht) gebeld om te zien of zij iets met de LR kunnen.

Niets dus, en mijn geliefde wagentje wordt weggesleept naar de garage, snik.
Ik houd mijn hart vast voor de rekening van de bilverksted.

Je kunt wel zeggen dat het een weekend is geworden vol tegenstellingen maar toch 1 die voor ons niet stuk kan.

Warm/koud : de extremen dagtemperaturen van Zondag 19 september 2010  Jomfruland 17.6 C en in Dividalen zakte het kwik tot -2.6 in Fiskåbygd werdt het wel erg vochtig dankzij 50.7 mm neerslag.

Zoals een aantal van jullie weten reizen we volgende week naar NL om vrienden familie te bezoeken en natuurlijk wat inkopen te doen . Wij zijn beide benieuwd hoe wij daar zelf op gaan reageren, uiteraard gaan jullie dit teruglezen op deze blog.

 Ha det bra!