Back Home

Het was de vraag hoe wij zouden reageren als we even in NL waren geweest en daarna weer terug in Norge.
Ik herhaal mijzelf door te zeggen dat het fijn was veel vrienden en familie te zien, maar we zijn wel tot de conclusie gekomen dat NL niet meer onze thuisbasis zal worden, en we erg blij waren weer terug in Norge te zijn. Vraag niet waarom maar het voelt gewoon beter.

En dat was nu niet omdat het zulk mooi weer was bij onze terugkomst, de hevigste regenval sinds lange tijd stond op ons te wachten (zie de foto uit de provicie) maar het was nog geen record?!  En ook niet om dat ik nog geen andere baan heb gevonden en toch blijven we het avontuur aangaan....

Bij de grens van Duitsland naar Denemarken werden we toch nog even van de weg gehaald voor controle... Toen ze hoorden da we in NL waren geweest mochten we de auto uitstappen en werd een drugshond om en in de auto gezet. Goed die gasten moeten ook hun werk doen en wij zien er misschien niet helemaal doorsnee uit. Maar we zijn beide drugs vrij! En dat schijnen die godvergeten hufters niet te kunnen accepteren. We hoefden dan wel die volgeladen auto gelukkig niet uit te pakken maar toen ik me omdraaide om weer in de auto te stappen, zag een van de geüniformeerde loosers een hoesje van mijn leatherman achter op mijn rug zitten.
Do you have a knive? No, a multitool! Hij wist niet hoe het ding open of dicht moest ,het kleine mesje wat er aan zit kon die in eerste instantie ook niet vinden en toch enorm gaan lopen zeiken en heel veel lastige vragen gaan stellen. Ik vertelde hem dat het mijn 2e rechterhand is en dat ik dat ding altijd en overal bij mij draag.
Na 20 vragen van deze autoritaire rat (de andere ratten die er om heen stonden snapte de drukte ook niet echt) of ik geen crimineel was etc etc. konden we dan eindelijk verder op reis.


Er is gelukkig ook goed nieuws, Anne kreeg te horen dat ze een vast contract gaat krijgen. Nu geloof ik dingen pas zodra ze een feit zijn, zeker hier in Noorwegen. Maar het is wel een hele zorg minder en ik denk dat Anne nu ook een stuk rustiger naar haar job zal gaan.
Dinsdag mag ze "even" heen en weer met het vliegtuig naar Oslo om daar een training leadership te gaan doen. Super cool toch?

De regen was gelukkig niet voor lange tijd en de dagen erna leken (hoewel best fris) wel zomers...daar gaan we natuurlijk gebruik van maken, met bijvoorbeeld een uurtje vissen voor het donker in Tananger. wat een paar hele mooie polakken opleverde ( 1 van 2,5 kilo) daar kan ik me weer eens culinair op uitleven.
 Dit weekend naar Rennesøy om te zien of de boot zich op of onder het wateroppervlakte zou begeven. De weersvoorspellingen voor het weekend waren goed maar vandaag begon met dikke mist en geen wind. Toch maar aan boord gestapt met een pakketje fiskestangen (hengels) en eens zien of we nog iets te beleven valt. Ik kan je zeggen zo weinig als vandaag hebben we nog niet eerder meegemaakt. 2 makrelen en een roodbaars en die moest van 180 meter dieper komen.

Maar onze vrienden waren er weer en deze keer in grote aantallen,
door het windstille hoor je ze snuiven en ze kwamen steeds dichterbij de boot tot ongeveer 2 meter zwommen en sprongen ze letterlijk rond de boot.
En weer lukt het niet om ze fatsoenlijk op de foto te krijgen.
Bij terugkomst in de haven raakten we nog even aan de praat met een semi-pro visser die het wel zo rot vond dat we weinig hadden gevangen dat we zijn levende krabben kregen "een hele emmel vol" stevige noordzeekrabben. Nu heb ik het niet zo op krabben dus mijn kleine stoere Anne heeft ze in en uit de emmer gehaald.

Nog nooit zelf krab gekookt of zo vers gegeten, voor alles moet een eerste keer zijn. Pan bouillon opgezet krabben erin 12 tot 15 minuten koken en dan.... trekken, breken, slaan, slopen, het is nogal een gedoe voor het relatief kleine beetje vlees wat het oplevert.
Conclusie: krabben waren al niet echt mijn ding en dat houden we zo.
Good to be back home.


het weer van vandaag Slåtterøy Fyr een zomerse 17.2 graden en een beetje fris in filefjell met -4.6 als dagtemperatuur.