few days off

Zo snel als ze met de beloften kwamen om werk voor mij te regelen, zo traag zijn ze om deze beloften na te komen.
Omdat ik niets meer van flexibemanning had gehoord ben ik maar weer eens langs gegaan om te zien of ze mij niet waren vergeten...vergeten waren ze me niet, bij binnenkomst weet zelfs de receptioniste al dat de Dutch guy er aan komt, maar mijn geluk laat mij weer eens volledig in de steek. Die gasten zijn mijn dossier kwijt, ze hadden er een boven op de stapel liggen en ik moet helaas toegeven dat de pasfoto inderdaad wat op die van mij leek, maar het bleek van een fucking pool te zijn. Heb ik weer. Wel heb ik meteen de eigenaar van het bedrijf ontmoet en ook hij heeft beloofd mij snel aan het werk te krijgen.....
Om nog even bij het arbeidsleven te blijven, Anne maakt goede vorderingen in haar job en ik geloof dat ze nu volledig (op een paar irritante uitzonderingen na) geaccepteerd is door haar collecga's. Ik zal het nog sterker vertellen, een groot aantal is zelfs blij dat ze er is. Ik vraag me af of mij dat ook zal overkomen?
De taal gaat met grote stappen vooruit en dat is natuurlijk voor alles goed, nadeel is wel dat ze nu ook dialect gebruikt zonder dat ze het zelf in de gaten heeft....

Een kort (werk) weekje deze week, Anne is vrijdag middag om 16.00 gestopt en zater-,zondag en maandag vrij. Dat is een goede gelegenheid om even een paar dagen weg te gaan want mijn traveling bone begint te jeuken.
Tijdens het plannen van ons tripje worden we gebeld door Doug en Carol, zij vragen of we vrijdag komen eten en daar blijven overnachten.
Dat lijkt ons een goed plan en een goed begin van een paar dagen weg. Ik pak vrijdag de auto in en zoals gewoonlijk zit deze weer bomvol. Zodra Anne thuis komt van haar job kunnen we direct op pad.
We nemen de boot van 17.30 van Stavanger naar Tau en rijden vervolgens naar Idse een prachtig eilandje.
Op de boot kopen we een ferjekort, als je op deze kaart het maximale bedrag van 2800 NOK stort krijg je 50 procent rabbat (korting) bij elke overtocht, het is een hoop geld maar zo wordt het wel een stuk leuker om af en toe eens de boot te pakken.

Doug heeft ons een adres gegeven maar zoals verwacht is er geen 1 navigator of google maps die daar wat mee kan. Bij het eiland aangekomen bellen we maar even en binnen 5 minuten worden we door Doug met zijn qaud en daar achteraan rennend een spaniel opgehaald.

Zij brengen ons naar een idyllisch gelegen huisje met prachtig uitzicht over het fjord.
We zetten onze spullen in het gastenhuisje en genieten van Engelse gastvrijheid, een overvloed aan goed eten,  te veel drank en heerlijk weer.
Zoals dit oude huisje is gelegen, komt dit wel heel dicht bij wat wij uiteindelijk willen bereiken.

De volgende dag begint met een wandeling, Henry de spaniel en Larry the lamb (het eigenzinnige adoptielam) lopen achter ons aan. Onderweg vinden we iets typisch Noors een afvalberg midden in de natuur. Blijkbaar geven de Noren er geen flikker om waar ze hun afval laten als ze er maar vanaf zijn.
In dit geval gaat het voor een groot deel om een verzameling hout wat bij elkaar wordt verzameld om met midzomernacht met benzine te overgieten. Zelfs de prachtige boot (het enige wat hieraan mankeert is dat er een andere dieselmotor in moet ) moet het eraan geloven. Ik heb er geen tijd voor en ook geen plaats, anders had ik deze graag op willen knappen.

Na de wandeling krijgen we een full English breakfast  en daarna doen we per boot een tocht om het eiland waarbij we meteen de uitgezette netten legen, er zitten mooi maatjes platvis in, jonge kreeftjes en 2 prachtig gekleurde pitvissen.

Van varen krijg je honger dus als lunch een bbq, slecht leven hier...

Na de bbq stappen we in de auto om in Odda onze tent op te zetten.
Odda ligt tegen Hardangervidda aan en hier moeten 200 km voor rijden, daar doen we ongeveer 5,5 uur over (het gaat hier allemaal niet zo snel) er zit ook nog een bootovertochtje bij, tijdens het wachten gooi ik nog even een hengeltje uit,vang een mooie grote gul en geef hiermee het nakijken aan een paar Duitsers die daar al een hele tijd staan en helemaal geen klote vangen hehe.
8 km van de camping vandaan ligt Buerbreen een gletsjer die we de volgende dag willen gaan bezoeken.
Als we aankomen regent het flink, hopen dat het morgen iets beter zal zijn.
Ik hou van kamperen en dicht bij de natuur te leven en geniet dan ook van de regen die op de tent valt, bij het wakker worden is het droog, ff ontbijten en op pad.

Wat smalle bergweggetjes brengen ons naar Buerbreen, dat wil zeggen dat we m zien liggen maar we moeten nog omhoog. Het pad begint rustig maar gaat al vrij snel over in stevig hiken over de rotsen hierbij moeten we kleine waterstromen oversteken en lopen door een prachtig dal met tientallen watervallen dat van september tot maart geen zonlicht ziet.

Na ongeveer een uur stuitten we op een probleem, we komen aan bij een waterval waar we over heen moeten er ligt een primitief vlondertje maar die dekt niet de hele oversteek (ze zijn wel nieuwe bruggetjes aan het bouwen, maar niet vandaag).
Op de foto lijkt het misschien niet zo spannend, maar als je hier 1 fout maakt is het exit.
Bovendien hebben we Janis ook nog bij ons.
Ik haal touw uit mijn rugzak om mij te zekeren, als ik over ben met natte voeten volgt Anne.
We vervolgen ons pad en komen helaas bij het volgende obstakel. Een volgende waterstroom maar nu meters breder en er is alleen een zwakke ijsbrug om deze te over te steken.
We moeten ons tochtje helaas stoppen, over ijs lopen waar een rivier onder stroomt in deze tijd van het jaar staat gelijk aan zelfdoding. Er zijn toeristen die het doen, maar er zijn er ook die het niet meer na vertellen.
we zoeken een rots op met een mooi uitzicht en eten wat broodjes, het enige wat we horen is luid gedonder van de watervallen.
We komen wel terug als ze klaar zijn met hun bruggen bouwen.

We gaan terug naar de camping,steken 's avonds nog even een engangsgrill aan om wat pølse te grillen en maken wat foto's van het nevelige fjord waar de camping aan ligt.
Maandag rijden we via Haugesund terug naar Stavanger, onderweg passeren we de bekende dubbele waterval Låtefossen .
Thuis aangekomen blijken de katten nog te leven, de superminivakantie zit er weer op.

Nog wat grappige links:
this is Norway
how to be Norwegian
Norwegian blonde