Je kunt zeker niet zeggen dat ik er niet achteraan zit, ik trek al het mogelijke uit de kast om een baan -And I really don't give a shit- om wat voor baan het gaat, als het maar geld brengt.
Ik zet dan ook regelmatig mijn terughoudenheid opzij om (voor mij vreemden) mensen aan te spreken zoals op de wijkvergadering.
-Anne kreeg zo'n 2 weken geleden een sms met daarin de oproep of wij een bedrag konden overmaken voor de bewonersvereniging van onze wijk, Midtre Våland beboerforening in de text stond ook een oproep voor een vergadering in het torentje bij ons om de hoek.
Nu ben ik niet zo van dit soort dingen, maar het blijkt dat een jaarlijks bedrag (in ons geval 150 nok) geven aan de vereniging niet meer dan normaal is. Dit geld word gebruikt om bv extra sneeuwschuivers in te zetten, of een keer een grote container te huren om extra afval te dumpen.
We moeten elke kans aangrijpen om contacten te leggen, en de taal verder te ontwikkelen. Dus naar de vergadering (møte), de opkomst was mager en het voor mij te rappe Noors moeilijk te volgen.
Gelukkig werd speciaal voor ons (meer voor mij eigenlijk) af en toe een korte samenvatting in het Engels gegeven.
En werden we zelfs gevraagd om deel te nemen in het bestuur, hier hebben we toch even voor gepast. We hebben het zelf al druk genoeg, en de taalbarrière is nog te groot.
Na een uurtje hadden de aanwezige het wel gezien en hebben we nog even wat mensen aangesproken, toevallig had ik mijn CV bij, en heb deze uitgedeeld aan mensen van wie ik dacht dat ze wel eens interessante contacten hebben.
we gaan zien of het wat oplevert.
1 Mai, de dag van de arbeid.... vreemd genoeg is dit een verplichte vrije dag.
Anne is dus het hele weekend vrij, we gaan de stad in om te zien of er iets te beleven valt op deze dag .
We hadden al gezocht op het web, maar meer dan een paar kransleggingen voor omgekomen arbeiders kunnen we niet vinden.
Al vrij vroeg in de ochtend worden we gewekt door voorbijtrekkende fanfares.
Na een week met veel activiteiten zijn onze bezoekende gasten inmiddels weer in NL aangekomen. Hiermee zijn wij ook weer terug in ons dagelijks ritme.
Wij vinden het leuk om mensen te ontvangen en iedereen is dan ook welkom. Maar om niet al te veel ontregeld te raken, proberen we het ritme dat we hier nu gewend zijn enigzins aan te houden. Anne's ouders waren de eerste (test)personen die ons kwamen bezoeken en volgens mij hebben ze het redelijk naar hun zin gehad.
På tur, het is weer søndag, droog, zonnig, een uitgesproken dag voor:
Anne heeft nieuwe fjellsko (bergschoenen) gekocht en die moeten natuurlijk worden ingelopen.
We blijven vandaag redelijk in de buurt, met een half uurtje rijden zijn we in Gramstad om vanuit daar naar Dalsnuten te lopen.
De dag begon vandaag rond het vriespunt (wij mogen niet klagen want in het noordelijk deel valt nog steeds sneeuw waar vooral de ongeveer 165.000 rendierkalven die de komende weken worden geboren de dupe van zijn, weinig voedsel en door de sneeuw een gemakkelijk prooi voor de vele roofdieren in deze gebieden), maar verderop de dag wordt het wat warmer en soms zelfs aangenaam met zo'n 15 C.
Boven aangekomen staat een soort brievenbusje met daarin een boekje waarin ze iets kunnen schrijven. Ook Anne kon het niet laten een paar woorden op papier te zetten. De tekst zegt denk ik genoeg over hoe wij ons hier voelen.
Weer beneden, worden de nodige pølse op de grill gelegd (deze keer niet door ons, de grill ligt wel in de auto maar pølse hebben we niet meegenomen).
Till next week!
Fred en Anne, We hebben het niet redelijk (zoals Fredje schrijft), maar heel erg naar onze zin gehad! Een mooi land, gezellig huis en lekker weer even samen zijn. We hebben grote waardering voor wat jullie samen opbouwen en vonden het heel plezierig dat jullie in al die drukte nog tijd maakten om ons mooie plekken te laten zien en lekker te koken. Succes weer voor de komende week! Ellie en Ad
BeantwoordenVerwijderen