on the edge

Ik ben van nummer veranderd, nee... niet van telefoonnummer maar van een D- naar een fødselnummer.
vorige week  ben ik eens gaan kijken hoe het met mijn vertaling -van het document dat moest bewijzen dat wij al een tijdje samenwonen en niet getrouwd zijn- stond. Het zou inmiddels klaar moeten zijn.
Het papier van een half  A 4tje, lag nog precies op die plek waar de hoer die mij had geholpen het had neer gelegd.
I'm nearly exploding.. en vraag waarom het nog niet klaar is.
Als reden kreeg ik ziekteverzuim van bovengenoemde, ik moest maar een dag later terugkomen want dan zou ze beter zijn...
Terug met versterking in de vorm van Anne (die kan zich beter beheersen, hoewel ze het nu ook moeilijk kreeg), bovengenoemde was inderdaad weer op haar werk en gaf nogmaals met een attitude om op te schieten, het vertaalburo de schuld.. want daar zouden zieken zijn. Geef ons nog een week of 2 dan zal het wel klaar zijn...Sure... fuck off!
Na aanhouden van Anne, worden er wat telefoontjes gedaan en wij zouden s'middags worden teruggebeld, niet dus.
Anne inmiddels weer op haar werk, dus ik ga daar nog maar eens vehaal halen, het is 14.05 dus iedereen heeft zijn lunch al gehad, maar aangekomen blijkt er nog maar 1 iemand rond te lopen die van niets weet, dus ook niemand die mij zou terug bellen.
Ik besluit ondanks dat ik eigenlijk geen tijd meer heb, om de vertaling te annuleren en ga met enige spoed op zoek naar een ander.
We krijgen een adres door van het Nederlands consulaat (waar ze geen woord Nederlands praten), een buro waar ik al eerder naar had gezocht maar niet kon vinden (het blijkt ergens verstopt te zitten in een pand achter het station, zonder huisnummer en zonder naambordje, en dan vinden ze het gek dak ik het niet kan vinden). Ik krijg van die gasten geen garantie voor de tijd, maar ze gaan hun best doen. Dat hoop ik dan maar.
Na 2 dagen krijg ik de vertaling per mail en de dag erna per post en dan ook nog eens de helft goedkoper.
Nu hopen dat de politie het papiertje accepteert en dat hebben ze deze morgen gedaan met als resultaat mijn Noorse registratie, permanente verblijfsvergunning en fødselnummer op de valreep van blijven of teruggestuurd worden.
Met dit nummer zijn we ook verzekerd voor ziektekosten en kunnen we ons uitschrijven uit NL en alle nog lopende zaken definitief opzeggen.
Ook moet ik hier weer een nieuwe bankpas aanvragen (de andere is nog amper gebruikt), omdat hier op je pas ook je persoonlijk (en pasfoto) nummer staat.
Maar nu kan ik ook weer eens gaan knallen op het plaatselijke skytte og jakt clubje en mijn o zo gewilde wapenvergunning aanvragen.
Dat waren dus weer een paar spannende dagen, ik hoop dat de kans op arbeid ook spoedig zal volgen.

De afgelopen week was het net lente, als je tenminste niet in de ijzige schaduw gaat zitten, dat verschil is enorm. Een goede tijd om de zomersloffen weer onder het fordje te leggen en om een stukje te gaan varen met Lady Luck. Helaas,ondanks al jullie hulp en met mijn gelimiteerde know-how van buitenboordmotoren loopt de motor nog steeds kut.
Ik heb morgen een afspraak met naar het schijnt een goede monteur die jammer genoeg geen Engels spreekt en hoop dat hij het voor mij kan fiksen.

Want nu komen we niet veel verder dan het fuikje wat we hebben uitgelegd. Gelukkig kan er vanaf de kant in Stavanger met een spinhengeltje ook redelijk worden gevist met wat smaakvolle torsk filets als resultaat .

Søndag, mijn favoriete dag van de week.
We hebben nog een bezienswaardig plekje gevonden richting Sirdal (het dichtstbijzijnde skigebied) Gloppedalsura een verzameling rotsblokken die 10.000 jaar geleden door gevolg van een lawine naar beneden zijn geflikkerd en daarmee het fjord heeft geblokkeerd.
Maar voor dat we daar zijn aangekomen stoppen we even bij Kongeparken het pretpark in Rogaland waar dit weekend het russetreff 2010 plaats vindt.
Hier komen de examenkanidaten uit heel Norge dit weekend bijeen om even lekker los te gaan.
Ze arriveren met russbusjes, russtouringcars, russoutfitjes,russvisitekaartjes... ongekend, vele zullen na dit weekend van hun eerste russzwangerschap kunnen gaan "genieten".

Na eerst verkeerd te zijn gereden (mooi kronkelweggetje over een bergpas) brengt ons freelandertje ons op de juiste bestemming. De bedoeling was om op de hoogste rots te komen en vanaf daar een mooie fotoserie te maken, maar na een tijdje klauteren in soms onmogelijke standjes over immense blokken ter grootte van een leuke hytte, met daar tussen gapende gaten, geven we het op en maken we de foto's vanaf een ander punt.
Vakantie in eigen land, ik was er nooit zo'n voorstander van maar hier is het te gek!