Robbed

Dat de vele dialecten en 2 verschillende schrijftalen Nynorsk en Bokmal (eigenlijk zijn het er 3 als je het Samisch van de Sami -lappen- mee rekent) niet altijd even gemakkelijk is bleek wel toen Anne op haar werk vroeg of ze het woord "beginnen / begynner goed had geschreven.
Een simpel woord zou je denken, de vraag was : schrijf je het nu met 1 of met 2 ennen. Er waren maar liefst 3 collega's nodig om deze vraag te beantwoorden. En dan nog niet eens een direct antwoord bij de derde collega, maar eerst een discussie onderling hoe het nu eigenlijk zat.
Als die gasten het verdomme zelf al niet weten, hoe moeten wij dat dan wel kunnen?

Ondanks mij beperkte Noorse taalvaardigheid, had ik tot groot genoegen een job gevonden.
Het was weliswaar niet werelds beste job of misschien beter gezegd  kutwerk.  Maar werken brengt geld en het houd je van de straat ( of uit de bergen is hier misschien beter van toepassing) want geloof me, te lang thuis zitten doet een mens en zeker mij geen goed.
Met een grote trailer asfalt ophalen bij wegwerkzaamheden aan de E39 van 20.00 - 04.00 of later.
Ik zou dinsdagavond beginnen en eerst 's middags nog even langs gaan om het 1 en ander door te nemen, kleding te regelen enzovoort.
Vlak voor ik naar mijn middagafsraak ging werd ik gebeld en kreeg te horen dat de job niet doorging.
WTF! Ik kon niet geloven wat ze zeiden en vroeg of ze mij in de zeik namen.... Nee het is echt waar, het bedrijf Stangeland blijkt een conflict te hebben met een ander groot bedrijf over de opdracht. en het project wordt uitgesteld.
It feels like getting robbed, alsof ze het laatste wat je bezit van je afnemen. Dit was sinds we hier verblijven de wel de grootste klap. Daar sta je dan met je volgepakte broodtrommeltje.

Janis onze bejaarde staff vondt het niet zo erg, blijft het baasje wat langer thuis en de inhoud van  zo'n broodtrommeltje gaat er ook wel in.
Maar goed, hoe hard de klap ook is, om mij knock out te slaan moeten ze toch nog iets langer en harder meppen. Ik ga het conflict niet afwachten en gewoon weer lekker verder met solliciteren. Ook ik zal werk krijgen!

De dagen lengen en dat is hier goed te merken, de zon komt op (soloppgang) om 04.39 en gaat onder (solnedgang) om 22.31 . Als de zon onder is betekend dat niet dat het donker wordt (zie foto die vanavond gemaakt is om 22.45), we komen dan in een soort twilight. Het nadeel is dat als je 's nachts wakker wordt, je dan denkt dat het al later in de ochtend is. We hebben sunblockers in onze slaapkamer maar langs de zijkanten laten deze licht door, hoog tijd om eens met wat duct-tape aan de slag te gaan.
Veel licht betekend ook meer tijd voor leuke dingen.. hehe.. dat is vervelend.
Anne moest zaterdag werken en ik had na deze wat mindere week even behoefte aan wat varen, In Noorwegen geen gebrek aan water, mijn bbmotor is nog steeds niet gemaakt dus ik moet iets anders verzinnen. Ik bel Doug op of hij zin heeft om te gaan vissen we spreken af dat ik om 06.30 de boot naar Tau neem en vanaf daar door te rijden naar Idse.
Het is heerlijk rustig weer en een flauwe wind uit het oosten, of het met mijn geluk te maken heeft weet ik niet maar de boot heeft voor het eerst in zijn leven motor problemen... Aargh**** ... geen koelwater van de dieselmotor, dan maar sleutelen. Beginnend bij de impeller maar deze blijkt OK te zijn, later blijkt het de watertoevoerslang te zijn die verstopt zit. bijna 2.5 uur later is het probleem opgelost. We kunnen gaan varen.
Zo'n sign aan het begin van de dag betekend meestal niet veel goeds.
De vangsten vallen dan ook wel een klein beetje tegen vandaag, ondanks dat de eerste makrelen al zijn gesignaleerd.
De fishfinder geeft heel veel vis aan, maar ook grote scholen met sprot en die zijn natuurlijk lekkerder dan onze aasjes. Ik vang vandaag niet de vissen waar ik op had gehoopt zoals doornhaai, en zeewolf, maar moet het doen met een paar mooie pollakken en kabeljauw. Eigenlijk helemaal niet slecht als je het met NL vergelijkt. ondanks de  voor Noorse begrippen wat magere vangst een heerlijk relaxed dagje op het water.
Thuis aangekomen kan ik gaan verzinnen hoe ik deze kan bereiden zonder dat vis eten gaat vervelen. de varianten gebakken op de huid, gestoofd, uit de oven, bakken met knoflook/citroen kennen we al. De filet van de leng heb ik gemaakt als fish en chips. Je neemt een blik bier de inhoud hiervan drink je niet op (hoe moeilijk dat ook is ) maar giet je in een beslagkom, doet er een snufje zout bij en al kloppend (blijven kloppen is de truck) doe je er meel bij totdat je een mooi  papje krijgt. je bestrooid de vis met wat viskruiden en haalt deze door het papje om ze daarna  rustig in de frituur te laten zakken en ze goudbruin te bakken. Ik heb mezelf weer overtroffen.

Zondag, helaas niet op pad vandaag.
De weervoorspelling  geeft veel regen af en gezien deze voorspelling meestal wel klopt blijven we een dagje thuis, beetje rotzooien.
De afgelopen dagen hebben we rond solnedgang wat herten gespot in het parkje om de hoek, met een beetje geluk (niet echt aan mij toebedeeld) kom ik ze vanavond weer tegen.

Hadet!

few days off

Zo snel als ze met de beloften kwamen om werk voor mij te regelen, zo traag zijn ze om deze beloften na te komen.
Omdat ik niets meer van flexibemanning had gehoord ben ik maar weer eens langs gegaan om te zien of ze mij niet waren vergeten...vergeten waren ze me niet, bij binnenkomst weet zelfs de receptioniste al dat de Dutch guy er aan komt, maar mijn geluk laat mij weer eens volledig in de steek. Die gasten zijn mijn dossier kwijt, ze hadden er een boven op de stapel liggen en ik moet helaas toegeven dat de pasfoto inderdaad wat op die van mij leek, maar het bleek van een fucking pool te zijn. Heb ik weer. Wel heb ik meteen de eigenaar van het bedrijf ontmoet en ook hij heeft beloofd mij snel aan het werk te krijgen.....
Om nog even bij het arbeidsleven te blijven, Anne maakt goede vorderingen in haar job en ik geloof dat ze nu volledig (op een paar irritante uitzonderingen na) geaccepteerd is door haar collecga's. Ik zal het nog sterker vertellen, een groot aantal is zelfs blij dat ze er is. Ik vraag me af of mij dat ook zal overkomen?
De taal gaat met grote stappen vooruit en dat is natuurlijk voor alles goed, nadeel is wel dat ze nu ook dialect gebruikt zonder dat ze het zelf in de gaten heeft....

Een kort (werk) weekje deze week, Anne is vrijdag middag om 16.00 gestopt en zater-,zondag en maandag vrij. Dat is een goede gelegenheid om even een paar dagen weg te gaan want mijn traveling bone begint te jeuken.
Tijdens het plannen van ons tripje worden we gebeld door Doug en Carol, zij vragen of we vrijdag komen eten en daar blijven overnachten.
Dat lijkt ons een goed plan en een goed begin van een paar dagen weg. Ik pak vrijdag de auto in en zoals gewoonlijk zit deze weer bomvol. Zodra Anne thuis komt van haar job kunnen we direct op pad.
We nemen de boot van 17.30 van Stavanger naar Tau en rijden vervolgens naar Idse een prachtig eilandje.
Op de boot kopen we een ferjekort, als je op deze kaart het maximale bedrag van 2800 NOK stort krijg je 50 procent rabbat (korting) bij elke overtocht, het is een hoop geld maar zo wordt het wel een stuk leuker om af en toe eens de boot te pakken.

Doug heeft ons een adres gegeven maar zoals verwacht is er geen 1 navigator of google maps die daar wat mee kan. Bij het eiland aangekomen bellen we maar even en binnen 5 minuten worden we door Doug met zijn qaud en daar achteraan rennend een spaniel opgehaald.

Zij brengen ons naar een idyllisch gelegen huisje met prachtig uitzicht over het fjord.
We zetten onze spullen in het gastenhuisje en genieten van Engelse gastvrijheid, een overvloed aan goed eten,  te veel drank en heerlijk weer.
Zoals dit oude huisje is gelegen, komt dit wel heel dicht bij wat wij uiteindelijk willen bereiken.

De volgende dag begint met een wandeling, Henry de spaniel en Larry the lamb (het eigenzinnige adoptielam) lopen achter ons aan. Onderweg vinden we iets typisch Noors een afvalberg midden in de natuur. Blijkbaar geven de Noren er geen flikker om waar ze hun afval laten als ze er maar vanaf zijn.
In dit geval gaat het voor een groot deel om een verzameling hout wat bij elkaar wordt verzameld om met midzomernacht met benzine te overgieten. Zelfs de prachtige boot (het enige wat hieraan mankeert is dat er een andere dieselmotor in moet ) moet het eraan geloven. Ik heb er geen tijd voor en ook geen plaats, anders had ik deze graag op willen knappen.

Na de wandeling krijgen we een full English breakfast  en daarna doen we per boot een tocht om het eiland waarbij we meteen de uitgezette netten legen, er zitten mooi maatjes platvis in, jonge kreeftjes en 2 prachtig gekleurde pitvissen.

Van varen krijg je honger dus als lunch een bbq, slecht leven hier...

Na de bbq stappen we in de auto om in Odda onze tent op te zetten.
Odda ligt tegen Hardangervidda aan en hier moeten 200 km voor rijden, daar doen we ongeveer 5,5 uur over (het gaat hier allemaal niet zo snel) er zit ook nog een bootovertochtje bij, tijdens het wachten gooi ik nog even een hengeltje uit,vang een mooie grote gul en geef hiermee het nakijken aan een paar Duitsers die daar al een hele tijd staan en helemaal geen klote vangen hehe.
8 km van de camping vandaan ligt Buerbreen een gletsjer die we de volgende dag willen gaan bezoeken.
Als we aankomen regent het flink, hopen dat het morgen iets beter zal zijn.
Ik hou van kamperen en dicht bij de natuur te leven en geniet dan ook van de regen die op de tent valt, bij het wakker worden is het droog, ff ontbijten en op pad.

Wat smalle bergweggetjes brengen ons naar Buerbreen, dat wil zeggen dat we m zien liggen maar we moeten nog omhoog. Het pad begint rustig maar gaat al vrij snel over in stevig hiken over de rotsen hierbij moeten we kleine waterstromen oversteken en lopen door een prachtig dal met tientallen watervallen dat van september tot maart geen zonlicht ziet.

Na ongeveer een uur stuitten we op een probleem, we komen aan bij een waterval waar we over heen moeten er ligt een primitief vlondertje maar die dekt niet de hele oversteek (ze zijn wel nieuwe bruggetjes aan het bouwen, maar niet vandaag).
Op de foto lijkt het misschien niet zo spannend, maar als je hier 1 fout maakt is het exit.
Bovendien hebben we Janis ook nog bij ons.
Ik haal touw uit mijn rugzak om mij te zekeren, als ik over ben met natte voeten volgt Anne.
We vervolgen ons pad en komen helaas bij het volgende obstakel. Een volgende waterstroom maar nu meters breder en er is alleen een zwakke ijsbrug om deze te over te steken.
We moeten ons tochtje helaas stoppen, over ijs lopen waar een rivier onder stroomt in deze tijd van het jaar staat gelijk aan zelfdoding. Er zijn toeristen die het doen, maar er zijn er ook die het niet meer na vertellen.
we zoeken een rots op met een mooi uitzicht en eten wat broodjes, het enige wat we horen is luid gedonder van de watervallen.
We komen wel terug als ze klaar zijn met hun bruggen bouwen.

We gaan terug naar de camping,steken 's avonds nog even een engangsgrill aan om wat pølse te grillen en maken wat foto's van het nevelige fjord waar de camping aan ligt.
Maandag rijden we via Haugesund terug naar Stavanger, onderweg passeren we de bekende dubbele waterval Låtefossen .
Thuis aangekomen blijken de katten nog te leven, de superminivakantie zit er weer op.

Nog wat grappige links:
this is Norway
how to be Norwegian
Norwegian blonde

positive

Mijn speurtocht naar werk gaat natuurlijk verder....ik ben nu bezig om de bedrijven en uitzendbureaus waar ik allemaal ben geweest, opnieuw te contacteren en probeer hierbij een afspraak te maken met een personalsjef om te zien wat er nodig is om bij hun te kunnen werken.....een andere benadering en zo heb ik langer de tijd om te laten zien wat ik waard ben.....
Hoewel deze nieuwe tactiek nog niets concreets heeft opgeleverd, heb ik wel een aantal goede gesprekken gehad en via een uitzendbureau de toezegging gehad dat zij mij deze week aan de slag krijgen.  Ik mijn gesprek met de manager van fleksibemanning  van ongeveer 45 minuten  (voornamelijk in het Noors en als ik er echt niet uit kwam gingen we verder in het Engels), bleek dat ik het volledige vertrouwen van hun kreeg en dat zij erg blij waren met mijn komst. 
Ik ben benieuwd of al mijn inspanningen dan eindelijk vruchten gaan afwerpen.

Tot het zover is heb ik nog wat tijd te doden....
Ik ben in contact gekomen met Reier en Sjoerd van visservice , deze meer dan vriendelijke gasten hebben een bedrijfje dat onder andere gespecialiseerd is in visreizen naar Scandinavië. Het leuke is dat zij  met hun wekelijks wisselende gasten 7 weken per jaar op  Rennesøy verblijven, het eiland waar Lady Luck ligt.
Na een aantal mailwisselingen ben ik een aantal uur met Reier het water opgegaan en heeft hij mij laten zien waar rond het eiland de goede spots zijn.
Het blijk voor het zuiden van Noorwegen een waar visparadijs te zijn.

Op de zonnige windstille vrijdag hebben we roodbaars, pollak, gul en zelfs een mooie leng (helaas niet op mijn hengel) gevangen. Nog veel leuker was dat we tijdens het vissen gezelschap kregen van een groepje bruinvissen die heel dicht rond de boot bleven zwemmen. Vooral het blazen van luct is super om te horen.... Jammer dat deze zwemmende zoogdieren zo moeilijk zijn om te fotograferen... 1 heb ik er kunnen vastleggen  toen die iets verder van de boot zwom.
Ik zal Reier en Sjoerd binnenkort zeker nog een keer spreken.... En natuurlijk zal ik jullie trouwe lezers daarvan meer laten weten, want er zit nog het 1 en ander in de planning.

Ook Anne houd van vissen en had dolgraag meegewild. Maar gezien het richting 17 mei liep, kon ze jammer genoeg geen vrij krijgen van haar werk wegens de enorme drukte.

Daarmee blijkt wel weer dat deze nationale feestdag toch wel erg belangrijk is voor de Noren. Het grootste deel van de bevolking van jong tot oud schaft voor deze dag nieuwe kleding aan, voor zover ze al niet in hun traditionele kleding (bunad) , festdrakt of net pak met stropdas / jurkje lopen.
We hebben voor deze maandag 17 mei de wekker gezet, hoewel het niet echt nodig was omdat het lokale muziekkorps al heel vroeg door de straat marcheerde.
De flaggheisingen beginnen al om 7.00 en de eerste optocht om 9.00, het is de barnetorget en hier doen 43 lagere scholen aan mee en alle klassen van deze scholen zijn vertegenwoordigd.
Het is erg leuk om al deze kinderen al volksliedjes zingend en dansend voorbij te zien komen, het valt op hoe trots dit volk is op het land waarin zij wonen, je hoort de mensen de hele dag "gratulerer med dagen" naar elkaar roepen waarmee ze elkaar feliciteren met deze dag.

Na de optocht van ruim een uur gaan we even terug naar huis om op te warmen (het is ergens tussen de 5 en 7 graden) en om vervolgens naar de russtoget te gaan kijken.

Dit had meer weg van een ongeorganiseerde carnavalsoptocht, en was niet echt mijn ding. Leuker is het voor de kinderen die als wilde op de russ afstormen om hun russ visitekaartje te pakken te krijgen, de kaartjes hebben een verzamelgehalte van een flippo (of wat ze nu dan ook weer voor commerciele shit hebben bedacht).

Na deze optocht gaan we weer huiswaarts en trekken een aantal pinten uit de koelkast en nemen deze mee naar Dougie and his charming wife Carolyne, zij liggen met hun boot in Vågen en wij zulen de rest van de dag op deze boot blijven onder het genot van eigengemaakte wijn, a few pints, prima eten en onvervalste Engelse mentaliteit, humor en gastvrijheid.
Cheers to Doug and Carolyne.

Ik heb nog een mediakanaal toegevoegd, vanaf nu gebruiken we ook You Tube , er staat nog maar 1 filmpje op en zoals je ziet moet ik nog een hoop leren over videobewerking en er meer handigheid (lees snelheid) in krijgen.
Maar het begin  is er en er zullen nog vele filmpjes volgen. Voor meer foto's kunnen jullie terecht op flickr.
                                                               tot volgende week!

on the edge

Ik ben van nummer veranderd, nee... niet van telefoonnummer maar van een D- naar een fødselnummer.
vorige week  ben ik eens gaan kijken hoe het met mijn vertaling -van het document dat moest bewijzen dat wij al een tijdje samenwonen en niet getrouwd zijn- stond. Het zou inmiddels klaar moeten zijn.
Het papier van een half  A 4tje, lag nog precies op die plek waar de hoer die mij had geholpen het had neer gelegd.
I'm nearly exploding.. en vraag waarom het nog niet klaar is.
Als reden kreeg ik ziekteverzuim van bovengenoemde, ik moest maar een dag later terugkomen want dan zou ze beter zijn...
Terug met versterking in de vorm van Anne (die kan zich beter beheersen, hoewel ze het nu ook moeilijk kreeg), bovengenoemde was inderdaad weer op haar werk en gaf nogmaals met een attitude om op te schieten, het vertaalburo de schuld.. want daar zouden zieken zijn. Geef ons nog een week of 2 dan zal het wel klaar zijn...Sure... fuck off!
Na aanhouden van Anne, worden er wat telefoontjes gedaan en wij zouden s'middags worden teruggebeld, niet dus.
Anne inmiddels weer op haar werk, dus ik ga daar nog maar eens vehaal halen, het is 14.05 dus iedereen heeft zijn lunch al gehad, maar aangekomen blijkt er nog maar 1 iemand rond te lopen die van niets weet, dus ook niemand die mij zou terug bellen.
Ik besluit ondanks dat ik eigenlijk geen tijd meer heb, om de vertaling te annuleren en ga met enige spoed op zoek naar een ander.
We krijgen een adres door van het Nederlands consulaat (waar ze geen woord Nederlands praten), een buro waar ik al eerder naar had gezocht maar niet kon vinden (het blijkt ergens verstopt te zitten in een pand achter het station, zonder huisnummer en zonder naambordje, en dan vinden ze het gek dak ik het niet kan vinden). Ik krijg van die gasten geen garantie voor de tijd, maar ze gaan hun best doen. Dat hoop ik dan maar.
Na 2 dagen krijg ik de vertaling per mail en de dag erna per post en dan ook nog eens de helft goedkoper.
Nu hopen dat de politie het papiertje accepteert en dat hebben ze deze morgen gedaan met als resultaat mijn Noorse registratie, permanente verblijfsvergunning en fødselnummer op de valreep van blijven of teruggestuurd worden.
Met dit nummer zijn we ook verzekerd voor ziektekosten en kunnen we ons uitschrijven uit NL en alle nog lopende zaken definitief opzeggen.
Ook moet ik hier weer een nieuwe bankpas aanvragen (de andere is nog amper gebruikt), omdat hier op je pas ook je persoonlijk (en pasfoto) nummer staat.
Maar nu kan ik ook weer eens gaan knallen op het plaatselijke skytte og jakt clubje en mijn o zo gewilde wapenvergunning aanvragen.
Dat waren dus weer een paar spannende dagen, ik hoop dat de kans op arbeid ook spoedig zal volgen.

De afgelopen week was het net lente, als je tenminste niet in de ijzige schaduw gaat zitten, dat verschil is enorm. Een goede tijd om de zomersloffen weer onder het fordje te leggen en om een stukje te gaan varen met Lady Luck. Helaas,ondanks al jullie hulp en met mijn gelimiteerde know-how van buitenboordmotoren loopt de motor nog steeds kut.
Ik heb morgen een afspraak met naar het schijnt een goede monteur die jammer genoeg geen Engels spreekt en hoop dat hij het voor mij kan fiksen.

Want nu komen we niet veel verder dan het fuikje wat we hebben uitgelegd. Gelukkig kan er vanaf de kant in Stavanger met een spinhengeltje ook redelijk worden gevist met wat smaakvolle torsk filets als resultaat .

Søndag, mijn favoriete dag van de week.
We hebben nog een bezienswaardig plekje gevonden richting Sirdal (het dichtstbijzijnde skigebied) Gloppedalsura een verzameling rotsblokken die 10.000 jaar geleden door gevolg van een lawine naar beneden zijn geflikkerd en daarmee het fjord heeft geblokkeerd.
Maar voor dat we daar zijn aangekomen stoppen we even bij Kongeparken het pretpark in Rogaland waar dit weekend het russetreff 2010 plaats vindt.
Hier komen de examenkanidaten uit heel Norge dit weekend bijeen om even lekker los te gaan.
Ze arriveren met russbusjes, russtouringcars, russoutfitjes,russvisitekaartjes... ongekend, vele zullen na dit weekend van hun eerste russzwangerschap kunnen gaan "genieten".

Na eerst verkeerd te zijn gereden (mooi kronkelweggetje over een bergpas) brengt ons freelandertje ons op de juiste bestemming. De bedoeling was om op de hoogste rots te komen en vanaf daar een mooie fotoserie te maken, maar na een tijdje klauteren in soms onmogelijke standjes over immense blokken ter grootte van een leuke hytte, met daar tussen gapende gaten, geven we het op en maken we de foto's vanaf een ander punt.
Vakantie in eigen land, ik was er nooit zo'n voorstander van maar hier is het te gek!

new shoes

De afgelopen week heeft nog niet veel vorderingen gebracht in mijn status en in mijn zoektocht naar werk.
Je kunt zeker niet zeggen dat ik er niet achteraan zit, ik trek al het mogelijke uit de kast om een baan -And I really don't give a shit- om wat voor baan het gaat, als het maar geld brengt.
Ik zet dan ook regelmatig mijn terughoudenheid opzij om (voor mij vreemden) mensen aan te spreken zoals op de wijkvergadering.
-Anne kreeg zo'n 2 weken geleden een sms met daarin de oproep of wij een bedrag konden overmaken voor de bewonersvereniging van onze wijk, Midtre Våland beboerforening in de text stond ook een oproep voor een vergadering in het torentje bij ons om de hoek.
Nu ben ik niet zo van dit soort dingen, maar het blijkt dat een jaarlijks bedrag (in ons geval 150 nok) geven aan de vereniging niet meer dan normaal is. Dit geld word gebruikt om bv extra sneeuwschuivers in te zetten, of een keer een grote container te huren om extra afval te dumpen.
We moeten elke kans aangrijpen om contacten te leggen, en de taal verder te ontwikkelen. Dus naar de vergadering (møte), de opkomst was mager en het voor mij te rappe Noors moeilijk te volgen.
Gelukkig werd speciaal voor ons (meer voor mij eigenlijk) af en toe een korte samenvatting in het Engels gegeven.
En werden we zelfs gevraagd om deel te nemen in het bestuur, hier hebben we toch even voor gepast. We hebben het zelf al druk genoeg, en de taalbarrière is nog te groot.
Na een uurtje hadden de aanwezige het wel gezien en hebben we nog even wat mensen aangesproken, toevallig had ik mijn CV bij, en heb deze uitgedeeld aan mensen van wie ik dacht dat ze wel eens interessante contacten hebben.
we gaan zien of het wat oplevert.

1 Mai, de dag van de arbeid.... vreemd genoeg is dit een verplichte vrije dag.
Anne is dus het hele weekend vrij, we gaan de stad in om te zien of er iets te beleven valt op deze dag .
We hadden al gezocht op het web, maar meer dan een paar kransleggingen voor omgekomen arbeiders kunnen we niet vinden.
Al vrij vroeg in de ochtend worden we gewekt door voorbijtrekkende fanfares.

Lopend richting het Centrum (10/15 min. vanaf ons huis) stuitten we op een "van alles en nog wat" stoet. Verschillende groepen demonstranten , vaandeldragers van vakbonden en wat fanfares.

Verderop in de stad is ook niet veel te beleven (we zien nog wel wat russ meiden lopen die hun kaartjes uitdelen, die bij kinderen net zo gewild zijn als flippos), dus we lopen even door het oude centrum om wat foto's te maken (zie beneden) kijken naar wat losgeslagen (hele harde wind recht de haven in) bootjes in de haven. en keren daarna huiswaarts om nog wat achterstallige administratie te verwerken.

Na een week met veel activiteiten zijn onze bezoekende gasten inmiddels weer in NL aangekomen. Hiermee zijn wij ook weer terug in ons dagelijks ritme.
Wij vinden het leuk om mensen te ontvangen en iedereen is dan ook welkom. Maar om niet al te veel ontregeld te raken, proberen we het ritme dat we hier nu gewend zijn enigzins aan te houden. Anne's ouders waren de eerste (test)personen die ons kwamen bezoeken en volgens mij hebben ze het redelijk naar hun zin gehad. 

På tur, het is weer søndag, droog, zonnig, een uitgesproken dag voor:
Anne heeft nieuwe fjellsko (bergschoenen) gekocht en die moeten natuurlijk worden ingelopen.
We blijven vandaag redelijk in de buurt, met een half uurtje rijden zijn we in Gramstad om vanuit daar naar Dalsnuten te lopen.
De dag begon vandaag rond het vriespunt (wij mogen niet klagen want in het noordelijk deel  valt nog steeds sneeuw waar vooral de ongeveer 165.000 rendierkalven die de komende weken worden geboren de dupe van zijn, weinig voedsel en door de sneeuw een gemakkelijk prooi voor de vele roofdieren in deze gebieden), maar verderop de dag wordt het wat warmer en soms zelfs aangenaam met zo'n 15 C.

Het is een vrij 'eenvoudige"wandeling met hier en daar wat geklouter om op 324 meter van het uitzicht te genieten (stavanger op de achtergrond).

Een goede training voor de later geplande zware tocht naar de Kjeragbolten (nu nog niet toegankelijk vanwege sneeuw en ijs). De track die we nu lopen is ook geliefd bij de Noren die hier hun kinderen trainen op bergtochten. Met hun kinderbergschoenen ,parkdress en rugzakje op beginnen ze aan hun eerste tocht.
Boven aangekomen staat een soort brievenbusje met daarin een boekje waarin ze iets kunnen schrijven. Ook Anne kon het niet laten een paar woorden op papier te zetten. De tekst zegt denk ik genoeg over hoe wij ons hier voelen.
Weer beneden, worden de nodige pølse op de grill gelegd (deze keer niet door ons, de grill ligt wel in de auto maar pølse hebben we niet meegenomen).
Till next week!