IJsland deel 2

Het heeft zo lang geduurd voor het 2e deel van de IJsland blog kwam, dat het al bijna weer vakantie tijd is.
Namens mij: Bedankt voor het wachten!

Ik was gestopt in het zuiden van het betoverende IJsland en van daaruit rijden we een klein stukje naar boven richting Geysir, de plaats met de spuitende heet waterbronnen.
Er ligt een camping direct naast de bronnen en we zetten onze tent op in de zalige zwaveldampen en als het rustig is hoor je de bronnen pruttelen en de geisers spuiten(het Nederlandse woord geiser is afgeleid van het IJslandse Geysir en dat is weer afgeleid van het werkwoord  ad gjosa wat zoiets betekent als spuiten-opborrelen).
Wat een waanzinnige plek is dit, ik kan er geen genoeg van krijgen. De stank van rotte eieren neem ik voor lief en dat het drinkwater dezelfde lucht heeft kan mij ook niet boeien, als je er lang genoegt in verblijft wen je er vanzelf aan.
In het gebied zijn meerdere geisers. Meneer Geysir zelf borrelt wat en komt tot een eruptie na een aardbeving of vulkaan uitbarsting, de kleinere geiser Strokkur geeft daarentegen ongeveer elke 10 minuten een spectaculaire show weg.

Van Geysir door naar Grindavik een niet veel zeggend vissers stadje. 90 procent van de mensen hier werkt in of is gerelateerd aan de vis industrie. De mannen gaan in kleine boten het water op en keren laat in de avond terug om vis te lossen en ijs te laden voor de volgende dag.
Ze werken alleen en dat is behoorlijk pittig.
als ze in de avond aankomen in de haven maak ik een praatje met 1 van de vissers en vraag of ik wat foto's mag maken. Er is wat twijfel, maar als je wat interesse toont is de twijfel snel verdwenen en vertellen ze met trots over hun werk en vooral over het land waarin zij wonen.
Wat ook opvalt is dat de oudere generatie graag verzamelt, veel tuinen zijn versierd met strandvondsten en walvis botten.

De regio is het meest bekend voor 1 van IJslands grootste toeristische attracties: Blaa Lonid, the Blue Lagoon.
Een geothermisch zwembad maar opaal blauw water en de mineraalrijke klei die op de bodem ligt wordt met succes gebruikt bij mensen met ernstige huid problemen.
Het zwembad wordt omgeven door een eeuwen oud met mos overgroeid lavaveld en je verwacht dan ook niet dat als je aankomt je in een high-tec resort beland.
Wij zijn er gelukkig vroeg in de ochtend, lang voor de vele volgestampte touringcars.
je betaald krijgt een chip armband mee, en daarmee kun je een kluis openen voor je bagage, eten of drinken bestellen en rekent af als je de armband weer inlevert.
Je wordt gevraagd eerst te douchen, voor je het bad in gaat en dan zien we iets typisch IJslands.
Dit soort dingen zijn gezamenlijk, open ruimtes. Dus geen eigen douche of hokje. Zelfs op sommige campings, zijn de douches gezamenlijk. De IJslander kent niet veel schaamte en zal ook een ander niet snel beoordelen. We zullen later op de reis hier meer van mee maken.
Het bad in en met een gemiddelde temperatuur van 39 graden en 2,5 procent zout is het hier aangenaam vertoeven. Ja en natuurlijk smeer je het hoofd vol met witte klei.....
je kunt ook nog de sauna in, hot tub, stoombad, massage. Na een paar uur badderen heb je het ook wel gezien en bovendien stroomt het bad alleen maar voller en voller met toeristen.
Er moet wel gezegd worden dat het eigenlijk een kunstmatig aangelegd meer is en het warme water een bijproduct is van het iets verderop gelegen geothermisch energie centrale is. Maar dat geeft niet en je hebt het eenmaal in het water liggend ook geen erg in.

Van Grindavik door naar Reyjavik, de hoofdstad van IJsland en waar ongeveer 2/3 van de bevolking woont. Het is een leuk kleurrijk centrum, met goed restaurants, enorm veel winkels en zelfs mooi weer.
Toch blijven we hier maar kort omdat het contrast tussen de hoeveelheid mensen en de stille natuur waar we net uitkomen te groot is.
Dat neemt natuurlijk niet de kans weg om lokaal te eten zoals (ik moet toegeven een wel heel lekkere ) walvis spies, gefermenteerde haai, zelfgebakken brood, haring puree, lokaal bier en nog veel meer lekkers en minder lekkere dingen.
Van Reyjavik, door naar het iets daar boven gelegen Hvalfjordur.
Op zich is daar niet zoveel te doen, zal het niet dat er hier een oude Amerikaanse basis ligt en waar ik als fotograaf wel oren naar heb.
Daar aangekomen, blijkt het niet zo interessant en zijn de barakken omgebouwd tot woningen.
Maar aan het einde van Hvalfjordur (wat walvis fjord betekent) ligt het enige werkende walvis station van Europa.
Daar aangekomen, ligt er een walvis op land en deze wordt vakkundig volgens een vast proces opgedeeld.
Sinds kort staat er een groot hek om het station heen om toeristen en aktievoerders op wat afstand te houden. Ik raak in gesprek met 1 van de medewerkers om wat meer info te winnen en natuurlijk om op het terrein te komen voor een foto reportage.
Dat laatste lukt helaas niet, maar het gesprek was heel interessant en omdat ik hun met respect voor hun tradities benader onstaat er een relaxte sfeer en verteld de man mij vele en vele verhalen.
Hij geeft toch ook wel een klein beetje toe, dat het misschien niet echt meer nodig is om op walvissen te jagen als voedsel bron voor de IJslanders zelf, omdat 90 procent export naar Japan is en de resterende 10 procent voor diervoeder en vismeel en vlees voor IJsland zelf.
Toch is hij er trots op dat de oude traditie in stand wordt gehouden en het zorgt voor werkgelegenheid in de kleine gemeente.
De man zegt dat we nog even moeten blijven omdat over een uur de volgende walvis aan land wordt getrokken en met deze zitten ze al een eind aan hun opgelegde quota.
De jacht gebeurt overigens met 2 oude stoomschepen op traditionele manier.

Van hier rijden we door naar de schiereilanden het noord westen, we rijden door en langs de meest prachtige gebieden, honderden watervallen, vulkanen, kraters, gletsjers, de natuur is onophoudelijk.

In Patreksfjordur ligt een oud scheepswrak en daar in de buurt zijn hoge kliffen met ontelbare papegaaiduikers, alken en stormvogels die je bijna aan kan raken zo dichtbij kun je komen.
Het is bijna onwerkelijk en zo ook de weg er naar toe, een smalle gravel weg met grote kuilen over hoge kliffen. De uitzichten worden met de minuut spectaculairder.

Dan rijden we door naar het Noorden en willen hier een paar dagen door brengen voor we terug rijden naar het oosten waar we aan zijn gekomen en ook weer vandaan zullen vertrekken.
Het lijkt net of we enorme sprongen maken, dat is meer om deze blog te beperken toto de hoogte punten. We stoppen tussendoor enorm veel, om te genieten van de uitzichten, foto's te maken of om wat water op een brander te koken om thee te zetten en wat te eten.

We belanden in Husavik, een pittoresk vissersdorp en basis voor walvis safari's.
Er zijn vele aanbieders, maar na wat tips en research op tripadvisor gaan we in zee met gentle giants.
Deze gasten, gebruiken een traditioneel houten schip of een supersnelle RIB met 800 PK aan boord.
Een safari op een oude boot hebben we in Noorwegen al eens gedaan en gaan nu voor de snelle boot met als voordeel dat als er een walvis wordt gespot je er ook binnen een paar seconden in de buurt kan zijn.

Het weer zit ook nu mee en we hebben een zeer ervaren kapitein, die weet hoe hij de walvissen moet benaderen.
Eest nog een groep dolfijnen spotten, daarna dwerg vinvissen, dan meerdere gigantische bultruggen en als laatste in de verte een blauwe vinvis. Wij kregen de beste plaats op de rib (achter de kapitein) en hadden dus geen last van toeristen... dat krijg je als je af en toe interesse toont in de mensen die er werken (good job Anne).
De enorme zoogdieren, hebben het blijkbaar naar hun zin. ze zwemmen en spelen rond de boot. Je kunt het zelfs ruiken als de dwerg vinvissen puffen en de straal water in je gezicht voelen.
Het is moeilijk te omschrijven hoe nietig je jezelf dan kunt voelen.
Na een paar uur terug en wal, hapje eten in een super restaurant, waar we papegaaiduiker en schaap geserveerd krijgen.

Van Husavik gaan we een klein stukje naar beneden, naar het mooiste en grootste geothermische gebied van IJsland, Namafjall.
Dacht je al heel wat gezien te hebben, wordt je hier nog eens overdonderd met enorme kokende modderpotten, hotsprings in grotten. zwavelvelden met de meest prachtige kleuren en lavavelden met meters hoge fumarols. Overal waar je kijkt of loopt zie je omhoog gedrukte grond, scheuren waar stoom uit komt.....onbeschrijfelijk!
We vinden 2 grotten waar ik in geen enkel boek over heb gelezen. en dus ook niet enorm druk bezocht zijn.
Deze worden al eeuwen lang gebruikt door de locals als bad. De 1 voor de vrouwen en de andere voor de mannen.
Het water in deze grotten is 41 en 44 graden. Voor ons buitenlanders bijna niet mogelijk hier in te badderen, maar op een rustige ochtend stuit ik op een paar naakte locals, die hier samenkomen en rustig tot hun nek in het hete bad zitten te relaxen.

Dan door via bijna onbegaanbare wegen naar een Nationaal park bij Asbyrgi. Hier passeren we de grootste watervallen van europa, die met hun kracht die valleien hebben uitgeslepen. Je denkt hier echt dat je in de Grand Canyon USA bent.
Het park zelf is een vallei in de vorm van een hoefijzer, en wordt ook wel Sleipnirs footprint genoemd.
Sleipnir was het achtbenige paard van de god Odin.
We gaan eens gek doen en besluiten te paard door het park te gaan, op een IJslands paard natuurlijk.
Hoewel we beide geen paardenfreak zijn, amuseren wij ons zeer.
Verderop in de vallei met de vele legendes cirkelen er 2 enorme raven boven ons hoofd, het moeten Huginn en Muninn zijn, de 2 raven van Odin die ons nauwlettend in de gaten houden.

Na dit avontuur dalen we langzaam af naar Seydisfjorduur vanwaar we de boot terug nemen en na 48 uur varen aankomen in Denemarken, dan nog een Bootje terug naar Noorwegen, paar uur rijden en weer thuis zijn.
3 weken zijn we dan onderweg, Faroe, IJsland, een onvergetelijke reis in een bizar maar prachtig land met vele legende en saga's , waar het leven hard is en de natuur regeert  de mensen vriendelijk en behulpzaam zijn en de service ongekend hoog is (daar kunnen die Noren nog heel van leren) en met trots over hun land vertellen.


 Natuurlijk ontelbare foto's genomen en video's gemaakt, die ik hier niet allemaal kan en wil plaatsen.
Vele zal ik op andere sites plaatsen zoals hier, hier en hier. Deze site hebben een regelmatige update, dus als je af en toe terug keert weet ik zeker dat je weer iets nieuws zal ontdekken.

even iets anders

Van die specials maken is op een paar na niet veel terechtgekomen, gebrek aan concentratie denk ik.
Na de vakantie kwamen we erachter dat het een en ander met NAV nu wel is geregeld, maar ook wat de financiële gevolgen hiervan zijn.
Buiten dat had de belastingdienst, wat over het algemeen de instantie is die hun zaakjes wel voor elkaar hebben, een fout gemaakt.
Een kostbare fout, want nu moet ik nog extra BTW gaan terugbetalen over 2012.
Daar zitten we niet op te wachten nu er in mijn bedrijf meer geld uit gaat dan er binnen komt, na de operatie aan mijn schouder.
Dan hadden we ook nog eens een hele week een gast van de andere kant van de oceaan over de vloer.
Wat natuurlijk heel leuk is, maar ook veel tijd in beslag neemt.
Dan wel de tijd gevuld met leuke dingen, hiken, vissen, schieten en foto's makenen nog veel meer. Het geluk was dat ze een paar prachtige dagen tussen het noodweer heeft gehad en dan geldt hier de regel: Pakken wat je pakken kan, het is nu mooi dus gaan we nu wat doen en niet wachten tot morgen.

Stel je voor je komt hier bij ons op bezoek gaat een dagje vissen met de boot en bij de eerste inworp zit er een vis aan, in de loop van de dag worden ze alleen maar groter en je vangt een vis waar menig visser jaloers op zal zijn en gaat aan het einde van de dag met kilo's vis naar huis waarvan een deel s'avonds nog op je bord ligt.
That's the good life !
Maar een berg hike van meer dan 7 uur is ook niet verkeerd, eerst naar Preikestolen en vandaar door klimmen naar een hoger gelegen deel, de foto's zeggen denk ik wel genoeg.

 Nu heb ik al veel gekke dingen gezien daar boven op die berg, maar op de terugweg kwamen we iets ongebruikelijkst tegen een oostblok model shoot... dat moet ik even vastleggen.

Een paar schijven van klei uit de lucht proberen te knallen is ook altijd leuk en nu het iets beter gaat mijn mijn schouder, mag ik best zelf ook een keer schieten om te zien hoe slecht ik hier in ben.

Ik ben misschien beter in spelen met flessen en blikjes.
En als we dan toch aan het schieten zijn, dan maken we van onze gast toch gewoon een model en schieten we daar een paar plaatjes van.
Naderhand leek dat dit een zeer geslaagde actie was waar ik best trots op ben.
De hele serie kun je hier bekijken , ook als je geen facebook hebt.
Mocht je dat wel hebben, mag je de site gerust LIKEN (als je dat al niet had gedaan). Hoe meer likes hoe beter.

De gast is na een intensieve week weer naar huis en nu de rust weer wat terug keert heb ik wat tijd daarvan gebruikt om een paar korte filmpjes te maken van onze IJsland trip, die kun je hier, hier en hier
bekijken.
Het vervolg van de IJsland blog zal ik volgende week plaatsen.

IJsland

Vanaf het eeuwig groene Faroe nemen we de volgende boot naar IJsland.
Na ongeveer 24 uur varen arriveren in het koude en natte Seydisfjordur in oosten. Natuurlijk zijn wij weer zo gelukkig om er door de douane te worden uitgepikt voor een complete controle.
Eerst een stevig kruisverhoor van wie en wat we zijn en wat we komen doen, ja we moesten zelfs reisboeken laten zien, kaarten van het land en aanwijzen wat we gingen bekijken.
Aan beide stelden ze dezelfde vragen, maar dan net even op een andere manier.
Ondertussen moesten we de auto leeghalen en ging alles door de scanner en werd het voorverpakte eten dat we bij ons hadden gewogen om te zien of het gewicht overeen kwam met wat op de verpakking stond.
We zijn het gewend zeg maar, met mijn uiterlijk wordt ik er altijd en overal uitgehaald.
Alles was natuurlijk ok, we wisten dat de controle streng kon zijn en hadden alles wat niet het land in mag zoals zuivel en vlees producten van de hand gedaan.
Auto weer ingepakt en deel 2 van ons avontuur kon beginnen.

Zoals ik al zei, de eerste ontmoeting met IJsland is nat, koud en mistig. We rijden een weg op, merken dat we stijgen maar hebben echt geen idee in wat voor omgeving we rijden.
We stoppen in het eerstvolgende stadje om wat boodschappen te doen en cash te pinnen.

Als we na een tijd rijden de eerste bergtoppen over zijn beginnen we eindelijk iets van het land te zien, dat beloofd wat voor de komende 2 weken die we hier gaan vertoeven.

We rijden met de klok mee het land rond, we zijn aangekomen in het oosten en beginnen onze trip dus in zuidelijke richting.
De uitzichten zijn adembenemend en het landschap veranderd continu,  steile kliffen aan de kust, lang gestrekte wegen waar je kilometers vooruit kunt kijken, lavavelden, onheilspellende in wolken verdwijnende bergen, vulkanen, kraters, dampende geothermische velden, gletsjers,  moerassen, honderden watervallen van klein tot overweldigend, zwarte stranden en soms denk je zelfs dat je in de woestijn van Nevada of op de maan bent aangekomen.
Het is niet voor niets dat de astronauten van het Apollo project hier hun trainingen kregen.
daarbij fladderen en fluiten er ontelbare vogels in vele soorten en maten..... Het is bijna niet te omschrijven hoeveel indruk dit land op ons heeft.

De wegen en het weer zijn net zo veranderlijk als het landschap, van asfalt naar gravel naar zand naar onbegaanbaar (blij dat wij onze eigen 4x4 bij ons hebben) en het weer veranderd net zo snel. mist ,regen,storm of helder met een zomerse 7-10 graden.
We moeten het nemen zoals het komt en het enige dat ons rest in aan te passen aan de omstandigheden.
Onze investeringen in geavanceerde outdoor kleding is in Noorwegen al geen overbodige luxe, maar hier in het land van vuur en ijs is het een must.
Fotograferen  wordt met dit weer niet gemakkelijk en ik hoop dat mijn apparatuur het zal overleven, aan de andere kant geeft het wel een extra dimensie.

We gaan dus zuidelijk tot de eerste grote touristen attractie Jokulsarlon een indrukwekkend gletsjer meer. Waarvan de afgebroken delen van de enorme ijsmassa Vatnajokull afdrijven naar

open zee.
Houd even in gedachten dat maar 10 procent van een ijsberg boven water uit steekt. Ik heb een paar specials gemaakt op mijn facebook pagina die je via deze link kunt bekijken (ook als je geen FB hebt).

We gaan door naar de delta van gletsjer rivieren en passeren de bizarre zwarte stranden.
op weg naar een plek waar ik al een tijd op aan het azen was, het wrak van een DC3 wat ligt in -wat ik noem de zwarte woestijn-.
Daar aangekomen zijn we in het zuiden beland en stopt deze blog heel even.
in de volgende links kun je een aantal specials vinden. klik hier voor het eerste indruk van de reis    klik hier voor de reis van oost naar zuid. Klik hier voor de zwarte stranden en een treurig verhaal. Klik hier voor een special over de laatst gebouwde turf kerk en als laatste kun je hier klikken voor de special over de DC3. en dan ga ik ondertussen wat nieuwe specials in elkaar zetten.