Unexpected

takk for sist (bedankt voor de vorige keer)
Heel even hebben wij ons geliefde Norge verlaten voor een bezoek aan Nederland.
Afgelopen Donderdag zijn we aan onze autotrip van 2 dagen begonnen. Er zijn mensen die de rit in 1 keer doen, je kunt je dan af gaan vragen of dat verantwoordelijk is om 1500 km in 1 ruk te rijden, bovendien kom je volledig gebroken op je bestemming aan. Daarom maken wij op de heenweg en terugweg een pitstop in Låsby Denemarken waar we in een KRO (kafe, restaurant, overnatting) overnachten en een altijd overheerlijk ontbijt nemen.
Natuurlijk is vliegen veel sneller maar gezien we nog het 1 en ander in willen kopen heeft de auto de voorkeur, buiten dat hebben we onze bejaarde viervoeter ook meegenomen.
Hoe bejaard ze ook is, het eerste wat ze deed toen we bij Anne haar ouders aankwamen (ons tijdelijk basiskamp) was direct naar de plaats rennen waar de koekjes staan opgeborgen. Hoe seniel dit beestje af en toe is na 7 maanden is ze blijkbaar niet vergeten waar de koekjes staan en hoe ze een volle doos in zo een kort mogelijke tijd naar binnen moet werken.

Ik neem jullie nog even mee terug naar de dag voor ons vertrek naar NL. Woensdag was voor ons beide echt een kutdag.
Hoewel Anne zich kapot werkt op haar job kreeg ze ondanks dat een flinke uitbrander van haar baas. Dat is natuurlijk nooit leuk, zeker niet als je denkt dat je alles goed doet. Blijkbaar is het cultuurverschil groter dan wij dachten. Het verwachtingspatroon dat aan Anne is gesteld is zeer hoog, de informatie en kennis die ze heeft meegenomen uit NL werd in de eerste 6 maanden gretig gebruikt door haar baas maar nu wordt die info en kennis gezien als een soort bedreiging voor de positie van haar directe leidinggevende.
Een vreemde onverwachte situatie, Ikzelf denk dat Anne misschien iets te veel haar best doet en dat ze vanaf nu een paar stappen terug moet doen om zo de druk bij beide partijen weg te nemen. Aan de andere kant zijn wij Nederlanders er over het algemeen aan  gewend om onze mening te geven als we het niet met een bepaalde situatie eens zijn. Is er dus een probleem bij 1 van de partijen, dan wordt dat aangegeven en er niet vanuit gegaan dat het probleem zich vanzelf oplost.
Hier in het zuiden van Noorwegen denken ze daar klaarblijkelijk anders over en vermijden ze het probleem liever en maken ze de dingen mooier dan ze in werkelijkheid zijn.
Het kan natuurlijk ook de on-professionaliteit zijn met een (volgens mij) typerend vrouwelijk kwaaltje / eigenschap, dat als je iets met een onduidelijke endeldarm lange omweg of onbegrijpbare hints aangeeft je er vanuit gaat dat de andere partij wel begrijpt wat je bedoelt.
Snappen jullie het nog? Nee....? Dat is nu precies wat ik bedoel! (de logica van de een hoeft per definitie niet overeen te komen met de logica van de ander). 

Het andere niet leuke was, dat ik op diezelfde dag mijn werk kwijt raakte. Ook dat kwam volledig onverwacht, als een klap van Mjolnir, Thors krachtige hamer op kraakheldere dag.
Ik had mij er in berust dit werk (ondanks dat ik het niet altijd even leuk vond) voor langere tijd te gaan doen en een week voorafgaand werd mij nog verteld dat ik zulk goed werk leverde en na de vakantie terug kon komen.
Tot ineens een andere kandidaat opdook, een zzp'er die al als chauffeur voor hun werkte maar nu voor 50% ook binnen wou werken en dat kwam voor het bedrijf beter uit.
Volledig terug bij af...... alweer een harde keerzijde van emigratie in een korte tijd.
We hebben gejankt, gekankerd en ons heel even afgevraagd waar we toch allemaal aan begonnen zijn..... en zijn nu beide klaar om keihard terug te slaan, Anne zal haar positie gaan verdedigen en ik kom in korte tijd bij jullie terug om te vertellen over mijn nieuwe job.
Want nu we het saaie vlakke landschap, de overvolle wegen, to many people all over the place, weer hebben gezien weten we zeker dat we nooit meer naar Nederland terug zullen keren om er te gaan wonen, de harde en moeilijke kanten van emigratie en integratie nemen we voor lief, het is het waard. Only the strong will survive!

Dat neemt natuurlijk niet weg dat we het heerlijk vinden om een groot deel van onze vrienden weer te zien.

Hoewel we ons niet helemaal comfortabel voelen met alle aandacht die we krijgen (Fred en Anne's  Flying Circus) en de overvloed aan drank,eten en kruitdampen een directe aanslag op ons health systeem zijn is het fijn om te weten dat we zoveel goede echte kameraden hebben, wie het niet uitmaakt hoelang je elkaar niet ziet.
Ik heb het al eens eerder gezegd: real friends wil last forever! Het spijt ons dat we niet iedereen kunnen zien en spreken, hoe graag we dat ook zouden willen, dat geldt zeker voor de kameraden die niet in de directe omgeving van Vlissingen wonen, het is voor ons onmogelijk om in de korte tijd dat we hier zijn heel Nederland / Belgie door te crossen, ik neem aan dat jullie dat begrijpen. Natuurlijk is een ieder van jullie vrij om onze kant op te komen..

Nu we toch in NL zijn maken we van de situatie gebruik en kopen het 1 en ander in. Soms zijn het kleine dingen zoals shampoo (niet voor mij natuurlijk) wasverzachter, wasmiddel en meer van dat soort spul met 1+1 aanbiedingen (een begrip dat ze in Noorwegen niet kennen) en dit scheelt ons echt honderden euro's. Daarnaast hebben we nog wat duurdere dingen nodig die we hier bij sommige bedrijven Tax-Free in kunnen kopen plus het feit dat het hier veel goedkoper is.
Dit uitgespaarde geld kunnen we direct inleveren bij de garage die aan de LRF werkt. De oorzaak van het niet starten was een kapotte brandstofpomp en voor de 2 jaarlijkse EU kontroll (APK) moeten de remmen van de voorzijde worden vervangen. Totaalbedrag een slordige 10.000 NOK. zo komt die andere buitenboordmotor voor de boot nooit in zicht.
De kosten van de brandstofpomp zijn in Noorwegen zo duur dat je een attack krijgt van alleen al het horen van het bedrag bijna 600 euro ex. montage. De pomp had ik al laten bestellen omdat we bij terugkomst de auto direct voor het werk nodig hadden. Nog niet wetende dat het totaal anders zou lopen. In dat geval had ik de onderdelen  in NL gekocht tegen waarschijnlijk een fractie van de prijs.

Warm / koud  dagtemperaturen van Zondag 26 september 2010, Torungen 13,6 C en in Namsskogan werd het niet warmer dan -2,8 C.

Veel van onze foto's staan online, klik hier om naar de albums te gaan (binnenkort komt er weer een update)
Voor video's kun je hier klikken (ook hier komen updates, maar het monteren kost voor mij erg veel tijd)
De facebookers kunnen hier terecht voor mijn profiel en hier voor die van Anne.

Gone fishing

Het Noorse leven gaat op zijn gemakje verder, bijna leek het erop dat het weer zo een saaie (voor zover je het leven hier saai kan noemen en buiten het feestpakket dat mijn trouwe maatje en zijn voorbeeldgezin M.A.N. ons hebben toegezonden, Thanks!!) weekje zou worden als die van ervoor.
Maar gelukkig was er dit weekeinde wat leuke en ook minder leuke actie.

Laten we eerst met het positieve beginnen, tijdens een van de gesprekken die we met verschillende leerlingen op Noorse les moeten doen kreeg ik van een meisje een tip over een goede visplek. Dat is natuurlijk altijd interessant, maar een tip van een buitenlander over een visplek in Noorwegen kan ook waardeloze informatie zijn. Een kwestie van uitproberen dus en verder vragen bij andere of zij die plek ook kennen.
Waar het meisje over sprak was vooral makreel en koolvis, ik vroeg het aan een collega en die kende de plek van vroeger en vertelde dat er ook zalm werd gevangen. Nu wordt het interessant...
Anne was zaterdag aan het werk en ik zat thuis huiswerk te maken en te denken aan de huishoudelijke shit wat nog moest gebeuren.... terwijl de regen en af en toe hagel in grote hoeveelheden naar beneden viel. Høst (herfst) is begonnen.
Fuckt it, slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding en dat huishouden en huiswerk kan ook een andere keer worden gedaan. Er zijn nu eenmaal belangrijkere dingen in het leven zoals het vangen van een visje. Hengel gepakt in mijn landrover gesprongen en naar de bewuste plek gereden om deze eens te gaan verkennen.
De monding van een hard stromende rivier uitkomend in een fjord in een idyllische omgeving en weer binnen 30 minuten rijden van ons huis. Ik verbaas mij elke keer weer over de hoeveelheid natuur binnen handbereik.

Ik gooi in en voel een aanbeet maar die zet niet helemaal door, een goed begin. Bij de tweede haal ik een tak binnen en bij de derde keer staat mijn hengel volledig krom, Oh fuck.. my heart is pounding like an idiot en gebruikt zoveel bloed dat ik denk bleek te zijn. De lijn giert door de slip van de molen, dat kan niet anders dan een zalm zijn maar ik heb pas zekerheid als ik m op de kant krijg en dat lukt. Een pracht van een vrouwelijke zalm... de volgende wordt nog mooier, de hengel nog krommer en de lijn slipt nog harder, als dat maar goed gaat.
Een hoge sprong uit het water verraad dat het weer een zalm is, deze keer een mannetje van ongekende grootte. ik krijg m tot aan de kant en schrik van het formaat, 1 grote klap met zijn staart en mijn lijntje breekt de koperkleurige lepel zit nog in zijn bek en ik zie beide naar de diepte verdwijnen.
Als een bezetene grijp ik naar een nieuwe en begin mij ondertussen af te vragen waarom er hier niemand anders vist... dit is het paradijs waar de aloude goden over spraken.

Bij de volgende worp weer een enorme zalm en deze keer haal ik m binnen, en de volgende ook, tussendoor nog wat kleintjes en ik bedenk waar ik ze allemaal moet laten. die daarna volgt zet ik terug want mijn tasje is vol en ik wil ze ook niet los in de auto gooien. Hier had ik natuurlijk niet op gerekend.
Thuis aangekomen zie ik onze buurman lopen en bied hem 1 (de kleinste) zalm aan. Zo maak je vrienden!

Die van mij zal ik later op de avond vakkundig (op mijn manier) verwerken tot bijna 2 kg filet.
Ik sta nog steeds te stuiteren van de adrenaline die niet uit mijn lijf wil ontsnappen en wacht tot Anne thuis is om haar met enige trots mijn buit te laten zien...Ze schijt ervan dat zij niet de eerste is geweest die zo'n mooie zalm wist te strikken.
We hebben er wel eens eerder 1 gevangen in het Noorden maar nooit aan de kant kunnen krijgen.
De volgende dag (vanochtend) gaan we samen terug, de eerste tegenslag begint bij het omdraaien van de sleutel in het contactslot.
Accu prima, startmotor ook maar starten ho maar, GVKKTT!!! Na een paar pogingen geef ik het op, misschien is het de brandstofpomp. Dan de spullen overgooien in de ford en wegwezen .

Mijn kleine Anne staat als een ware viking in de stromende regen haar hengel in orde te maken en ik gooi die van mij alvast in,bij de eerste inworp is het direct raak en ik haal weer een mooie zalm binnen, dit is te mooi om waar te zijn en dat was het ook.

Er komt direct iemand aangereden die ons verteld dat er hier absoluut niet gevist mag worden en tegen mijn wil in moet de zalm terug het water in.  Vervolgens worden we goed in de gaten gehouden en moeten we een stuk verderop vissen maar vanaf die plek kun je geen zalm vangen alleen bakken vol makreel. Daar zien we wel een bord staan dat je verderop niet mag vissen
Nat tot op onze onderbroek hebben we in ieder geval makreel te eten vanavond en de rest gaat in de vriezer als aas. Helaas geen zalm voor Anne en ik mijn videofilm niet die ik vandaag wou maken.
Maar dat we een keer terugkomen op een uur dat iedereen op bed ligt en wij ons avontuur af kunnen maken dat is een ding wat zeker is!

Terug naar huis dan maar en de NAF (Noorse wegenwacht) gebeld om te zien of zij iets met de LR kunnen.

Niets dus, en mijn geliefde wagentje wordt weggesleept naar de garage, snik.
Ik houd mijn hart vast voor de rekening van de bilverksted.

Je kunt wel zeggen dat het een weekend is geworden vol tegenstellingen maar toch 1 die voor ons niet stuk kan.

Warm/koud : de extremen dagtemperaturen van Zondag 19 september 2010  Jomfruland 17.6 C en in Dividalen zakte het kwik tot -2.6 in Fiskåbygd werdt het wel erg vochtig dankzij 50.7 mm neerslag.

Zoals een aantal van jullie weten reizen we volgende week naar NL om vrienden familie te bezoeken en natuurlijk wat inkopen te doen . Wij zijn beide benieuwd hoe wij daar zelf op gaan reageren, uiteraard gaan jullie dit teruglezen op deze blog.

 Ha det bra!

Almost

Een niet zo heel spannend weekje achter de rug, daarom een korte blog.
Vriend Reier van visservice.nl had een balletje opgegooid bij de eigenaar van het vakantiehuis  (feriehus)waar zij met hun gasten verblijven.
Het balletje is bedoeld voor het zoeken van een woning op Rennesøy. Net als overal heb je een kruiwagen nodig om sommige wegen wat makkelijker begaanbaar te maken, ben je in Norge een vriend van een vriend dan is dat vaak al genoeg om wat extra hulp te krijgen.
De eigenaar die aardig wat vastgoed beheerd , had nog een appartement te huur van zijn zus. Iets kleiner dan wat we nu hebben maar prachtig gelegen op 200 meter van het fjord waar mijn bootplaats al was gereserveerd...
Ons naambordje hing er al op (bij wijze van spreken dan) Godmotherfuckingdamned, dat is wel de plaats voor ons, er is wel een nadeel, geen eigen grond en de tuin moet worden gedeeld (dat werkt niet echt met onze dierentuin) daarbij komt dat het vanaf oktober te huur is en ons huidig contract loopt tot februari 2011.
Een gemiste kans maar we zijn nu bekend bij de eigenaar en ik heb het vermoeden dat er nog wel iets moois voorbij gaat komen.

Ook op het gebied van werk is er niet veel spannends te vertellen (als het echt te saai begint te worden sluit dan aub deze pagina) Anne gaat lekker en heeft haar eerste functionering gesprek gehad, kort samengevat: ze zijn erg tevreden!
Of ze ook zo over mij denken weet ik niet, maar ik denk het wel. Ik zit al veel minder in de vrieskist en merk dat ondanks het ietwat saaie werk het een zeer relaxed bedrijf is die goed voor zijn personeel zorgt.
Je bent dus geen nummer en dat zie je tegenwoordig niet zo veel meer, omdat het via het uitzendbureau niet zo best betaald ga ik om de week een zaterdag voor Rema 1000 (mijn vorige werkgever) rijden op de vrachtwagen. Zo verdien ik wat extra, doe ik meer vrachtwagen ervaring op, en heb ik een goede back-up als deze job op niets uit mocht draaien.

Na deze niet turbulente week (en dan heb ik het nog geen eens gehad over dat ik weer een jaar ouder ben geworden 2 x 21) zou het tijd worden voor actie dit weekend, maar ook dat verloopt anders dan gepland.
We zouden Kjerag gaan beklimmen een pittige tocht van minnimaal 4 uur heen en 4 uur terug.
Tot onze teleurstelling laat het weer het niet toe, dan de zaterdag maar verkloten met klusjes die al te lang wachten en zondag even naar de boot en daarna tussen de buien door vissen vanaf de kant....  ons kleine Anne verspeelt daarbij 2 enorme polakken die terwijl ze aan het wateroppervlakte verschijnen de kans zien om los te komen in plaats van in de pan te belanden, zo gaat dat soms.
We kunnen het nog veel burgelijksaaier maken, als we jullie nu gaan vertellen dat we op dit moment zelf appelmoes (iets wat ze hier niet kennen) gaan maken van de appelboom uit onze tuin (niet van de appelboom zelf maar van de appels uit de appelboom natuurlijk). De pruimen, kersen, tomaten, cranberry's hebben we al gehad.

kijken of de dagtemperaturen wat meer sensatie geven:  tafjord 19.1 C en in Svarttangen werd het niet warmer dan 1 graad boven nul.

til neste uke.

cold storage

Daar waar Anne alleen vooruit lijkt te gaan met haar werk, moet ik een paar stappen terug doen.
Dat was een klein beetje te verwachten, we zijn nieuw, buitenlander, spreek de taal niet en dan heb ik nog geluk dat blank ben en uit het goede deel van Europa kom.
Vorige week werd ik gebeld door een uitzendbureau of ik de volgende dag voor een sollicitatiegesprek naar Kraemer wil gaan (nu een aantal van jullie zijn al op de hoogte dankzij facebook). Zo gezegd, zo gedaan,
Kraemer maritime is een leverancier voor food en non food tbv schepen, booreilanden en alles wat daar weer omheen hangt. Daar aangekomen blijkt het simpel magazijnwerk te zijn en eigenlijk alleen het bulkmateriaal is op voorraad en de rest wordt per klant ergens anders ingekocht en zo ook aangeleverd. Voor zover de communicatie in het Engels duidelijk was zou ik allrounder worden 10t heftruckchauffer (de goederen worden geladen in containers) magazijnwerk, chauffeur , lekker afwisselend.
Vandaag begonnen en nu blijkt dat ik de gehele dag in de vriezer sta, tegen een niet al te best loon.
Dat is voor mij meer dan een aantal stappen terug, zeg maar helemaal terug naar af. Daar sta je dan met al je kennis, certificaten je tenen er af te vriezen in 1 of andere klote vriezer. Ik geloof niet dat dat helemaal de bedoeling was , dus ik ben maar eens gaan bellen naar de persoon die mij daar heeft heen gestuurd.
Over de communicatie valt niet te twijfelen, hij dacht hetzelfde als ik. Hij zou contact opnemen met de leidinggevende om te zien hoe en wat, nu kan ik dat zelf natuurlijk ook maar dat leek mij even niet zo een slim plan op mijn eerste dag.
Zoals het er nu naar uit ziet, is de vriezer tijdelijk (maar niemand weet hoelang) en zou ik erna doorstromen en na 6 maanden een vast contract kunnen krijgen tegen een veel beter loon.
Ik zal dus de komende tijd heel veel water bij de wijn moeten doen totdat deze niet meer te zuipen is en daarna zien of het de moeite is geweest.
Natuurlijk ben ik blij dat ik voor langere tijd werk heb, ook al is het niet wat ik graag wil of beter gezegd om diverse redenen helemaal niet wil . Maar ik hoef nu niet meer constant achter werk aan te lopen en dat geeft op de lange en korte termijn wat meer rust. Ik denk dat dit de harde ingecalculeerde keerzijde is van emigreren. Bovenstaande zal vast een vervolg krijgen op deze blog.

We zijn in nog meer nieuwe dingen gestapt.. back to skole .. vorige week tirsdag (dinsdag, weer terug te leiden naar de Noorse mythologie ) zijn we terug de schoolbanken in gegaan voor Noorse les.1 avond per week naar school en 5 uur les via internet.
Hoewel Anne perfect lult is het meeste van haar taalkennis toegespitst op haar werk, om ons sociale netwerk uit te breiden moeten we ook ergens anders over kunnen praten..
We hebben in NL al een cursus gedaan en nu gaan we een stapje verder, en dat is best (iig voor mij) lastig.
De hele les gaat uiteraard in het Noors en er wordt geen woord Engels gesproken, geloof me als ik zeg dat dat niet mee valt.
De lessen worden voornamelijk gebruikt om te spreken, we moeten steeds van leerling wisselen om dan met 1 van hen een gesprek te voeren over een opgegeven onderwerp. Er zitten 21 leerlingen van ongeveer 15 nationaliteiten met de meest uiteenlopende beroepen van student , schoonmaker, oliebusiness tot archeoloog en violist uit het Stavanger orchestra. De meeste van hun wonen hier al jaren en het valt op dat de taal van sommige echt bar slecht is,  er is dus nog hoop voor mij!

Nadat ik hoorde aangenomen te zijn voor de nieuwe job, belde Kare, de båtmekaniker.
Meestal als die belt heeft die niet veel goeds te vertellen, maar deze keer was het anders... mijn bbmotor is gerepareerd.
Zou het dan toch eindelijk zover zijn? Ik ben met een bloedgang naar Rennesøy gereden waar Kare op mij zou wachten.  Een goed gesprek werd het niet want ik versta hem nauwelijks en hij mij helemaal niet, maar waar het op neer kwam is dat ik hem nog 1500 NOK moest betalen (een meer dan schappelijk bedrag voor arbeidsloon en materiaal) en ik kreeg de mededeling dat de motor weer loopt.
Dat moest ik direct proberen, dus hond aan boord gegooid hengel er achteraan, zwemvesten aangetrokken en weg.
De motor geeft het geluid van een zwaar opgevoerde grasmaaier, zuipt als een ketter maar voor het eerst zag ik de boeg uit het water komen en zat er zowaar snelheid in. Maar goed in plane komen zit er niet in, terwijl de 50 HP dat gemakkelijk zou moeten kunnen. De motor heeft dus nog wat finetuning nodig en mss komt het wel nooit goed , want inmiddels is die al ouder dan 30 jaar (en de shetland sealark waar die aanhangt is nog ouder).... hard sparen voor een nieuwere.
Mochten jullie dit en komende jaren je geld aan een goed doel willen besteden dan weet je ons te vinden, in ruil voor vakantieverblijf hier en qaulitytime op het water.
ondanks dat het nog niet alles is, ben ik opnieuw heel gelukkig. Anne moest zaterdag werken en ik heb mijn tijd verdaan op het water,  niets gevangen (ook dat gebeurt hier wel eens) maar het geeft niet.

Zondag, net als zaterdag heerlijk weer. (daar waar we dachten dat de herfst was begonnen, lijkt het nu weer zomer) Ik moet mijn meissie natuurlijk meenemen voor een dagje op het water.

Heb ik geluk dat ze dat ook leuk vind. De vangsten waren niet om over naar huis te schrijven, wat leng, makreel (goed voor aas voor de volgende vistrip) en opnieuw geef ik er geen flikker om. Na een paar uur zien we de oorzaak van de slechte vangst 2 jagende zeehonden  en even daarna en grote groep bruinvissen welke te snel waren voor de foto.
Daar doen we het allemaal voor.... En dan heel even voel je jezelf enorm nietig.

Op de terugweg varen we langs Østhusvik om aan land te gaan en een grill te ontvlammen.
Ik wist dat Reier en Sjoerd van visservice.nl in de buurt moesten zijn met hun gasten.
We komen aangevaren en toevallig staan ze op de kade voor het appartement waar ze verblijven, het wordt geen grill want we worden uitgenodigd om me te blijven eten.
Kaasfondue wordt het, dat is voor ons zoiets als naar een restaurant gaan. Echt super en heerlijk om de verhalen te horen van het gemêleerde gezelschap van hun gasten die hier verblijven om het vissen.
Mochten jullie dus echt een visvakantie plannen dat zou ik het zeker met het bedrijf van Reier en sjoerd doen, succes gegarandeerd!
We kwamen nogal onaangekondigd dus we gaan woensdag nog even terug met Noorse wafels,syltetøy og røm naar deze meer dan vriendelijke Hollanders.

Ha det god!

Dagtemperaturen in Norge 6 september 2010  Gvarv Nes 21.3C , Røros -2.1 graden Celcius.

even terug in de tijd (6 maanden), our street.. als de vinter dan toch komt laat het er dan 1 zijn met mange snø.