down the drain

Een week met voor en tegenspoed...

Eerst maar even de goede dingen, Anne heeft dan eindelijk na 1,5 jaar haar examen gedaan.
Dank u wel Noorse bureaucratie. Het achterhaalde middenstandsdiploma waar Anne 3 jaar voor naar school is geweest is nu omgezet naar Noorse standaard. Om dit te kunnen waarmaken moest ze een presentatie maken op haar werk en daarbij een verslag schrijven van wat ze heeft gedaan en waarom. Daar kreeg ze 5 dagen de tijd voor (eigenlijk 4 dagen want ze mocht op de valreep nog even tussendoor met het vliegtuig naar Oslo om daar een cursus/training van een dag te doen). Woensdag kwamen er 2 dames naar H&M en werd het examen afgenomen middels een paar vragen. Geslaagd!! Nu nog een maand of 3 op het certificaat wachten en dan krijgt ze eindelijk de loontoeslag waar ze recht op heeft.
Nog iets wat lang op zich heeft laten wachten is de reparatie van de landrover, door enorme slechte communicatie met de verzekeringshoer duurde het weken voor die naar de garage kon. Ook dat is nu eindelijk geregeld, een nieuwe bumper, grill, en koplamp. Jammer dat in de tussentijd de motor enorm veel koelvloeistof is gaan verbruiken. Dat kan duiden op een lekke pakking of een verrotte motor. Een bekend probleem met de 1.8 benzine van de freelander. De motor is eigenlijk te licht voor de auto en dat hebben we al eens eerder gemerkt met de boot trekken of lange ritten in de bergen.
Of we ons 4x4tje nog een keer naar de garage brengen of dat we 'm met gebrek gaan verkopen weten we nog niet. We gaan in ieder geval haastig op zoek naar een andere stevige auto, deze keer geen benzine meer maar een flinke diesel. Jammer want het was een fijn karretje en niemand zit te wachten om weer een berg geld uit te geven.
Geld uitgeven doen we deze week al te veel, een allerlaatste afrekening van de belastingdienst uit NL, kost ons een kleine 2500 euro.. die fucking blauwe enveloppen , krijgen we ook hier.
Tot overmaat van ramp..... Was ik gisteren begonnen om eindelijk de dakgoot te monteren die al een jaar lang in de garage lag. Dacht ik vandaag de klus af te maken, laat ik GVD mijn hitatchi schroefboor uit mijn handen vallen. Normaal doe ik altijd een koord om mijn pols, maar je zal altijd zien dat dat nu niet het geval was. Ook dat gaat weer een paarduizend ongevraagde kroners kosten.  Het beetje geld dat ik met mijn eerste opdrachten uit mijn zzp bedrijfje heb binnengehaald kan ik een nieuwe schroefboor gaan kopen.
Ik vind het wel weer genoeg voor deze week, misschien de komende 7 dagen wat meer meer geluk.

mushrooms

Het weekend hebben we gevuld met een bezoek aan een antiekmarkt en een bezoek aan vrienden in  Forsand aan de andere kant van het fjord , tezamen met nog wat andere vrienden.
Van de Antiek en verzamelaarsmarkt hadden we niet al te hoge verwachtingen en dat was maar goed ook. De markt had een hoog kop en schotel gehalte, daar zit ik natuurlijk niet op te wachten.

Het enige leuke wat ik vond was een walvistand voor een leuke prijs en een prachtige bank uit 1800 gecarved met afbeeldingen die je op de staafkerken ziet.
Die tand heb ik meegenomen en de bank hebben we met enige pijn in ons hart toch maar laten staan. We hebben er nu de ruimte niet voor en het spaart weer 6000 Nok uit.

Het bezoek aan onze vrienden bestond voornamelijk uit een beetje eten en vooral  zuipen, hoewel de alcoholprijzen schrikbarend zijn moet je jezelf af en toe toch eens volgieten.
Voor het gemak hebben we overnacht in Forsand zodat we beiden iets kunnen nuttigen, dat is wel zo leuk. Rijden met een slok op is voor mij uitgesloten, nooit gedaan en zal ook nooit gebeuren.
Uitslapen zat er niet in want de 2 kinderen van onze vrienden worden elke dag rond een uur of 6 wakker en dat gaat zeker niet geruisloos.
Als je dan toch zo vroeg wakker bent en de directe omgeving bestaat uit bos en bergen, dan kun je net zo goed even gaan hiken. De frisse berglucht doet best goed na een avondje doorzakken.

Hoewel nog niet helemaal wakker valt mijn oog op een stapel botten en wel van zo een formaat dat het of van een heel groot hert of van een eland moet zijn. Als verzamelaar en amateur taxidermist gaat mijn hart sneller kloppen. De resten liggen bergafwaarts verspreid en ik klim naar beneden om te zien of er nog een schedel te halen valt. Hoewel de kans daar klein op is want aan elk huis zie je wel een gewei of schedel hangen. Ik heb denk ik alles gevonden, maar de kop was nergens te bekennen. Het enige wat ik mee heb genomen zijn alle ribben, die kan ik goed gebruiken om te carven. Op mijn zoektocht viel mij de grote aantallen en diversiteit aan paddestoelen op. Ik ben niet zo gespecialiseerd in paddo's, het enige herkenbare voor mij waren de goudgele cantharellen. die er ondanks dat het seizoen zo goed als voorbij is er nog in grote aantallen stonden. Van alle soorten die ik tegenkwam zullen er vast meer eetbaar zijn, maar dat laat ik wel over aan die er echt verstand van hebben. Zal je net zien dat je de verkeerde eet, kom je in 1 of andere trip waar je misschien nooit meer uit komt....

nice

Het weekend is een mooi iets, alleen had die persoon die het heeft uitgevonden het wel een paar dagen langer mogen laten duren. 2 dagen is echt te kort, zeker als het droog weer is.
Dat droge weer lijkt dit jaar vrij zeldzaam, het was de natste zomer in 111 jaar .

Helaas was het weer eens Anne haar werk-zaterdag en dus ben ik maar uit pure verveling maar het water opgegaan, zien of ik er nog iets spannends uit kon halen. Vreemd genoeg ving ik alleen dikke leng  ( en dat was al weer een tijd geleden) en wat poon.

De vreemd ogende poon zet ik altijd terug,  geen idee wat ik er mee aan moet. Hoewel je blijkbaar goed kunt eten.
De leng gaat mee en wordt de volgende dag verwerkt in een visschotel.

Zondag alweer zo'n mooie dag. Het zou een perfecte dag zijn om het al lang gekoesterde plan om Kjerag te gaan beklimmen, uit te voeren. Maar de planning loopt in de ochtend een beetje mis en we kunnen ook geen babyzitter voor die ouwe viervoeter vinden.
We besluiten om in ieder geval die kant op te rijden, en  wat freestyle te gaan hiken. - Voor freestyle hiken is Noorwegen het uitgesproken land, eenmaal buiten de bewoonde wereld kun je volledig je eigen gang gaan. Niets geen gebaande paden meer, je gaat van de weg af en je kunt dagenlang dolen zonder iemand tegen te komen-
 Een prachtige rit met sneeuw, ijs, downhillende skateboarders (klik hier voor het filmpje), prachtige vergezichten  fjordviews en de Lysevegen met de 1100 meter lange tunnel die net breed genoeg is voor 1 auto en 27 haarspeldbochten (klik hier voor het filmpje).
Eenmaal in de bergen waan ik mij weer alleen op de wereld (Anne die naast mij staat even wegdenkend, al gaat dat moeilijk omdat we deze maand alweer 11 jaar elkaar het leven zuur maken :). Ik wordt er zelfs zo gelukkig van dat ik mij spontaan laat fotograferen, iets wat niet heel vaak gebeurd.
We eindigen in Lysebotn een gehucht van 2 koeien en een halve paardekop aan het begin van het lysefjord. Daar beland, komen we erachter dat we een veerbootje terug naar Stavanger kunnen nemen. zoekend naar de vertrektijden blijkt dat je een mobil nummer moet bellen om een plekje te reserveren, er is namelijk maar plaats voor 12 auto's en het veerbootje stopt op nog 3 andere plaatsen in het fjord. Voor ons is er geen plek meer en we moeten die mooie weg door de bergen nog een keer rijden om thuis te geraken.
Op de weg terug helpen we nog een gestrande collega landrover rijder, die vast is gelopen in een modderpoel.
Het was een mooie dag.

glasses

Het is herfst in Noorwegen, wind, regen en de temperatuur is (Hoewel met af en toe een zonnig uurtje) flink aan het dalen soms al naar 4 graden. Hoogste tijd dus om de houtkachel weer in vlam te zetten.
Ietsje Noordelijker is de eerste sneeuw al gevallen en ook het Noorderlicht aurora borealis geeft weer spectaculaire licht shows. Helaas te ver bij ons vandaan, maar ik weet heel zeker dat ik dit schouwspel der natuur eens met eigen ogen zal bekijken.
Anne misschien met 4 ogen, ze heeft namelijk een bril besteld.
Niet dat ze heel slecht ziet, maar de ogen onderling communiceren niet zo goed met elkaar. Simpeler uitgelegd, zou Anne een fotocamera zou zijn dan zou de autofocus niet optimaal werken.
Op te lossen door een bril met prismaglazen... Hier alvast een voorproefje van het model .

Tot ziens...

back home

De terugreis is vlotjes verlopen, zelfs niet gestopt door douane controle. Als ik dat had geweten hadden we de auto vol geladen met contrabande.
Het voelt in ieder geval weer goed om hier te zijn, wel nog even in rehab na die overvloed aan drank en voer.

Precies op de grens van Denemarken ging het mooie weer over in regen, dat heb ik dus even niet gemist...
Het was maar voor 1 dag en terug in NO werden we onthaald met een paar zonnige dagen. Een zonnige dag hier moet je benutten, ook al ben je gebroken door de paar vrije dagen die je net achter de rug hebt.
Vanuit het werk direct naar de boot en zien of de prachtige fjorden er nog net zo mooi bij liggen als voor de vakantie...
Ik wordt er wederom aan herinnerd, waarom wij hier zijn gaan wonen. Een ieder die hier is geweest zal het beamen, dit moet wel 1 van de mooiste landen ter wereld zijn.
Een paar uur op het water dobberen, wat visjes vangen. de volgende dag weer en de dag erna nog eens, maar nu met de boot van PJK, een vismaat die voor zijn job in NO is gestationeerd.
Nog steeds mooi weer en ondanks de vele zeehonden die met enige regelmaat hun  grote grijze kop boven water steken, vangen we leuke vis.
De grote en mooiste vissen staan die dag op naam van PJK, ik moet het met enige tegenzin doen met de kleintjes die rond de boot zwemmen, hoewel dat voor Nederlandse normen best leuke vis is. Misschien raak ik iets te veel verwend.
We sluiten de dag met een heuse Doornhaai (de naam vanwege de duidelijke doorns op beide rugvinnen), kabeljauw, schol, makreel, poon, een snotolfje (of was dat nu de dag ervoor?) heel veel wijtingen en een duikboot.
De vele hele kleine eilandjes vaak versierd met een marker aan te duiden dat je er niet kan varen, die in en om de fjorden overal opduiken, lijken vaak op duikboten die net boven water komen. Sterker nog, we noemen ze ook zo. Gaan we ff daar liggen bij die duikboot...
Vlak bij Tungenes fyr zeg ik tegen PJK nog eens:  kijk daar heb je weer zo'n eiland die verdacht veel weg heeft van een duikboot....? Terwijl ik dat zeg vraag ik me af of ik dat eiland  op de heen weg ook gezien had?  uhh, het eiland beweegt en komt onze kant op, het blijkt een Nederlandse onderzeeër te zijn.  Komt er eindelijk iets anders boven water  dan zeehonden en vissen :)