Van Dijck white, norwegian style

Omdat de kraan een weekje in reparatie stond, hebben ze voor mij een ander klusje bedacht.
Ik mocht wat gaan schilderen aan een paar bedrijfspanden.
Eigenlijk zijn het woonhuizen waar ze polen in hebben gestopt en voor het zicht worden ze geschilderd (dan denken die gasten dat ze in een mooi pandje zitten).
Relaxed klusje, lekker alleen , zonnetje erbij en zelf m'n tijd indelen.
Bij het schilderen in Noorwegen kijken ze niet zo nauw, je steekt wat losse verf weg met een plamuurmes en dan pak je een blokkwast doopt 'm in de witte verf en begint met kliederen. That's about it. of het hout nu rot is of niet dat maakt niet uit.
Zo zagen we onlangs onze buurman ook verven en wij moesten er hard om lachen, maar het blijkt dus vrij normaal te zijn.
Enfin, kliederjob zit erop. Morgen weer terug naar m'n eiland  en dat zal dan waarschijnlijk de laatste of misschien 2 laatste weken worden en daarna weer op zoek naar een volgende job.
Eerst nog even ertussen uit.....  Anne moest zaterdag werken en heeft de afgelopen week behoorlijk wat uren gedraaid. Ze krijgt steeds meer verantwoordelijkheid en moet als nieuweling haar baas vervangen tijdens de vakantie (dat gaat de goede kant op dus ik hoop dat ik binnen nu en 5 jaar met vervroegd pensioen kan) dus vandaag houden we het vrij dicht bij huis (dat geeft niet, want je hoeft hier niet ver te reizen om direct in de natuur te belanden).

Vanmorgen hoorde ik in de tuin een luid DING DONG en daarna een hoop gebral, even op internet kijken naar de webcam in Vågen en ja hoor er ligt weer een drijvende stad in de haven.
Het is een wonder dat deze kolossale schepen blijven drijven en voor mij een nog groter wonder dat ze hier de haven in komen.
Vandaag is het de Azura van P&O 290 meter boot, 3100 passagiers en tot 1200 man personeel.

De passagiers, grotendeels bestaande uit bejaarden worden voor een dagje losgelaten op toeristische attracties in de buurt en tegen de avond weer ingeladen om vervolgens op de volgende bestemming weer te worden losgelaten ( je moet toch wat op je oude dag).
OK, ik dwaal weer af......
Bootje gezien en dan snel door naar het volgende bootje... Lady"bad"Luck.
Het is heerlijk weer weinig wind en de motor draait nog steeds kut,  wat wil een mens nog meer?
Ondanks de motorische mankementen gaan we toch maar varen, als de mercury stuk loop hebben we altijd nog de 5 pk om thuis te komen. We varen naar de andere kant van Rennesøy richting Østhusvik en vervolgens richting palmeneiland.
Voor dit eiland met zicht op prachtige palmen zetten we de motor af en gaan wat vissen.

behalve makreel en pollak verder geen bijzondere vangsten, wel genoeg vis om weer een lekkere maaltijd van te maken.

De vis die te klein is gooien we terug en overleven ze het niet, dan hebben de vogels die ons nauwlettend in de gaten houden weer een snelle hap!

De tijd vliegt voorbij en we gaan terug naar onze thuishaven in Vikevåg.
Daar doen we met de bbmotor in huidige toestand een uur over.
We hadden een grill en pølse meegenomen om deze nog ergens in de bergen te gaan gebruiken, maar gezien de klok steken we de grill thuis nog even aan.

Net zo leuk....

delayed

Nog steeds op m'n eiland aan het werk.
Ik moet zeggen dat het redelijk begint te wennen, alleen de lange dagen van soms 14 uur beginnen af en toe wat op te breken.
Ook aan het Noorse eten begin ik te wennen, elke dag is weer een verassing.

Van de week kregen we komla (spreek uit als koemla) een echt traditioneel recept wat zijn oorsprong vindt uit de tijd der machtige Vikingen.
Toen de gasten te horen kregen dat we komla gingen eten werden ze enigszins wild van enthousiasme. Ik snapte het niet helemaal, dus was erg nieuwsgierig naar de maaltijd.
Om 15.00 uur (de tijd dat we aan tafel schuiven) was het dan zover...
De witgrijze ballen werden geserveerd samen met verse worst, uitgebakken spek, gekookte ham, wortels, een koolachtig iets en een soort sausje.
Laten we beginnen met de ballen, want de rest spreekt voor zich. Ik snij het open, neem een hap en kom tot de ontdekking dat het niet meer is dan aardappel met bloem, met wat zout dat ongeveer een uur heeft gekookt.
Het is niet smerig, maar voor mij ook niet zo bijzonder om net zo wild als de rest te worden.
Ik met mijn grote bek, vraag aan de rest wat er nou zo bijzonder aan is..... een lynchpartij werd het niet maar mijn vraag werd mij niet in dank afgenomen.
Ligt het aan mij? Ik bel Anne op... en zeg wat ik heb gegeten, zij besluit daarop het eens op haar werk te gaan vragen.......En ja hoor toen de Noorse H&M barbies ook daar het woord komla hoorden werden ze net zo wild als de bouwvakkers waar ik mee werk.

Deze week wordt ik even onthouden van Noorse maaltijden, donderdag ging de kraan kapot (hydraulishe pomp in de lier naar de klote). Er was geen monteur beschikbaar die naar het eiland wilde afreizen en er werd mij gevraag of ik het kon repareren. Nu  kan ik wel iets, maar mijn technische kennis heeft ook zijn grenzen en bovendien heb ik niet het juiste gereedschap laat staan de onderdelen.
Na het nodige heen en weer gebel is er besloten dat de kraan terug moet naar Karmøy. En dat mag ik gaan doen.
Ik rijd de kraan door het dorp met wegen zo breed als een fietspad ,laaghangende strømkabels en korte bochtjes vergelijkbaar met de dorpjes in zuid-Frankrijk dat is niet zo makkelijk rijden als je bedenkt dat er ook nog een meter of 7 aan machine voor mij uitsteekt.
Gepaard met enig zweet lukt het allemaal prima en zelfs de boot op gaat OK. Vervolgens kan ik een uur en 10 minuten uitrusten op de boot, de kraan aan de andere kant overhandigen en weer een uur en 10 minuten terugvaren.
De bedoeling was dat de monteur 's nachts door zou werken en ik met de boot van 06.30 de kraan weer ophaal.

Maar het loopt anders, de gast belt mij rond middernacht wakker en zegt dat hij de kraan niet zo snel gemaakt krijgt.........Dat wordt dan een vroeg weekend... zonder machine staat iedereen stil en we nemen de vrijdag de boot van 09.25 naar hjem.
Het is slecht weer en het waait zo'n 16 meter per seconde, goed dat we nog even vroegen van welke kant de boot vertrekt, Standaard is dit uit de noordhaven maar bij sterke noordelijke wind kan dit ook vanaf de zuidkant van het eiland. Alleen de eiland bewoners worden hiervan door middel van een sms op de hoogte gebracht.
Hij vertrekt dus vanaf de zuidkant, het wordt een stevig tochtje- ik zat in het midden van het schip, keek ik naar rechts dan zag ik alleen maar water en aan de linkerkant alleen maar lucht- en aan het einde van de rit zit iedereen behoorlijk bleek.

Ik ben dus op tijd thuis, en krijg een telefoontje dat het werk een week wordt stilgelegd ivm met reparatie van de kraan, dat is dus een week geen geld... ik hoop dat ik tussendoor een ander jobje vindt.
Vroeg weekend komt eigenlijk wel goed uit, want Anne haar ouders konden het niet laten om voorafgaand aan hun vakantie richting het zuiden eerst een weekend in het noorden door te brengen en landen vrijdagmiddag op Sola lufthavn de oudste luchthaven van Noorwegen en ligt op zo'n 20 minuten afstand van ons onderkomen.
Het wordt een leuk weekend met god mate, toeristische attracties naar onder andere een vikingweekend en  månafossen (de waterval die wordt gevoed door de Mån rivier en een vrije val heeft van 92 meter) , fint vær,en een nieuwe voorraad vin (dank jullie wel... het lijkt wel sinterklaas).

Het weekend gaf mij ook even de kans om langs de boot te rijden.... zal die het dan eindelijk doen?
Kåre heeft zich aan zijn woord gehouden en de stuurkabel op tijd vervangen, sturen doet die nu prima, dus kan ik de motor uitproberen.....
Het starten gaat soepel en stationair draaien gaat ook goed, maar helaas... het zou te mooi zijn....  na de haven te zijn uitgevaren gooi ik het gas open... maar de kracht van de motor blijft beperkt tot 20 km per uur ondanks dat nu nu wel op 4 cilinders loopt...

Van 1 ding werd ik wel erg gelukkig, tijdens het bezoek aan de boot werd ik verrast door het bezoek van 2 grote rondzwemmende zeenaalden.

Ik bel Kåre op en vertel hem mijn teleurstelling... hij zal de deze week weer verder zoeken... ik vrees dat het nog lang zal duren met de nodige penger.

Er was laatst iemand (een blonde dame en een gast met een sik rara... wie zouden dat nu kunnen zijn) via Hyves die aanbood de motor te maken maar die dan wel 2 weken wilde blijven... kom maar langs, de koffie staat al klaar!

turn off the light

Het licht uit doen in bijvoorbeeld de badkamer of de kraan dichtdraaien tijdens het tanden poetsen vinden ze hier maar raar.
Daar kwam ik achter toen ze vroegen wie toch steeds het licht in de badkamer uit doet in het apartement op Utsira waar ik voor míjn werk verblijf.
Met maar 3 bewoners kwamen ze er snel achter dat ik dat was.... en er werd mij gevraagd waarom?
Hollandse zuinigheid ? ik denk dat het meer te maken heeft met de energieprijzen in NL, die hebben ons geleerd anders met energie om te gaan. In Norge betalen we voor de stroom ongeveer de helft minder dan in NL met de gedachten dat de prijzen hier nu op recordhoogte staan.
Waterverbruik wordt verrekend door een eenmalig klein bedrag in de belastingen en gasverbruik kennen ze hier niet. In onze meterkast zit dan ook maar 1 meter en geen 3.
Dus laten de Noren het licht op de wc, badkamer, gang branden, de vloerverwarming in de badkamer 24/7 op 21 graden en de kraan blijft lopen.

Het werk op het eiland duurt iets langer dan gepland en ik ga morgen m'n derde week in, de afgelopen week heb ik niet veel anders gedaan dan zo'n 14 uur per dag werken en had 's avonds niet veel energie meer over om nog even te gaan vissen. Het was 1 pintje drinken en toen vielen m'n ogen dicht, 's nachts wordt ik af en toe wakker omdat ik mijn eartjes nog in heb van mijn Ipod.
1 avond had ik nog wat energie over om wat te gaan rijden, wandelen en foto's te maken van Utsira fyr de bekende (je moet wat doen om toerisme aan te trekken en zo wordt alles een bezienswaardigheid) vuurtoren van het eiland en de rest van de område.

Ik had vorige week wat twijfels of ik voor de machine waar ik mee werk wel de juiste certificaten heb (voor het geval er een ongeluk gebeurd en ik niet verzekerd ben..) De lui voor wie ik werk hadden geen idee, mede omdat de certificeringen in Noorwegen vrij nieuw zijn en zijn navraag gaan doen bij de overheid. Zolang deze navraag loopt ben ik verzekerd en als deze wordt goedgekeurd krijg ik en nieuwe Noorse stempel en zou alles weer goed moeten zijn..... voor het zover is zijn we wel een paar maanden verder.

Jullie snappen wel dat het helg (weekend, spreek uit als helk) niet veel spannende avonturen heeft gebracht.
Zaterdag ( lørdag) werdt besteed aan wat boodschappen doen en ander nutteloze activiteiten zoals administratie en rekeningen betalen en zondag (søndag) hadden we afgesproken met Kåre de monteur die aan de buitenboordmotor bezig is.
Kåre is een goede gast met het uiterlijk van een tuinkaboutertje, kut is dat die geen woord Engels spreekt. Dat maakt de communicatie niet gemakkelijker en zeker niet als ik m aan de telefoon heb. Vorige week heb ik maar een collega laten helpen met vertolken aan de telefoon en vandaag was Anne er gelukkig bij die steeds vloeiender Noors begint te lullen, net echt!
De oude mercury liep op 2 cilinders, Kåre heeft wat onderdelen besteld ter waarde van 2000 NOK en de motor loopt nu op 4 cilinders. In theorie zou dat  betekenen dat die ook 2 keer zo hard zou moeten kunnen en dat had ik vandaag graag uit willen proberen , dan kan ik eindelijk eens achter die monstervissen aan.
Ik heb geen fucking idee wat mij bezielde om de boot Lady Luck te noemen want de stuurstang van deze roodgekleurde dame , de schrik van de Noorse fjorden laat ons in de steek, waarschijnlijk aangetast door de tand des tijds en het zoute water. Een aantal weken geleden gebeurde dat ook al en zat het stuur vast tijdens het binnenhalen van een fuik, geloof me dat is niet leuk!
De oude shetland sealark kan beter omgedoopt worden naar Lady Bad Luck. Kåre gaat een nieuwe stuurkabel bestellen en het stuurhuis openmaken om te zien of ook die aan vervanging toe is.
Het zou een paar "Noorse"dagen duren voor dit weer gefixed is , hoeveel het gaat kosten heb ik nog maar even niet gevraagd.

Lykke til, of misschien kunnen jullie dat beter tegen ons zeggen...

                                                                                   

Have a laugh.....

finally

Hei venner,

Na al het geploeter en gezeik om werk de afgelopen maanden, is het mij dan eindelijk gelukt om de eerste stappen op de Noorse arbeidsmarkt te zetten.

Maandag tegen 3 uur werd ik vriendelijk verzocht of ik naar het kantoor van fleksi kon komen , aldaar kreeg ik te horen dat ze een jobje voor mij hadden. OK, het is maar voor een paar weken maar ik ben echt allang blij dat ik ergens kan beginnen en van het 1 komt vaak het ander... toch?
De vraag was of ik de volgende dag naar Utsira wou reizen, en daar met een hoogwerker wat materiaal naar boven moest brengen..... dat was zo'n beetje het verhaal. Na wat doorvragen blijkt dat het met overnachtingen is...
Hoewel dat niet mijn voorkeur heeft, zeg ik volmondig ja met de gedachten dan zie ik later wel hoe en wat, misschien zie ik altijd nog kans om heen en weer te rijden.
De gast van fleksi zegt dat ik vanuit Stavanger de snelle (alleen passagiers, geen auto's) boot naar Haugesund kan nemen en dan vanuit daar met de bus verder kan reizen.

Utsira ligt zo'n 20 km ten westen van Karmøy is met 331 inwoners (waarvan zo'n 100 niet-Noren) de kleinste kommune van Noorwegen.

Thuis aangekomen begint het door te dringen dat ik nog fuck veel moet regelen om de volgende dag aan het werk te gaan.
Anne informeren dat ik de rest van de week niet meer thuis kom, boodschappen , kleding, kampeerspullen neem ik ook mee want ik weet niet waar ik terecht kom, voor hetzelfde geld slaap ik tussen een berg stinkende Polen..... je weet het niet.

Na al het bovenstaande te hebben geregeld, ga ik eens de route bekijken.
Ik heb echt een pleurishekel aan public transport dus met de bus zit er niet in, bovendien met al die spullen die ik meesjouw is dat zo-ie-zo geen optie.
In dat geval moet ik met de auto naar Mortavika (45 min rijden) om daar de boot te nemen naar Årsvagen (30 min overtocht) vanuit daar rijd ik ruim een uur naar Haugesund om vervolgens ruim een uur te varen naar Utsira.
Al met al ben ik 4 uur onderweg (inclusief wachten en zonder risico's te nemen dat ik ergens een overtocht mis). Dat wordt dus een kort nachtje...

Het stomme is dat Anne en ik eigenlijk nooit echt een paar dagen van elkaar zijn gescheiden sinds we samen zijn... dat is dus ook weer een nieuwe uitdaging.
Natuurlijk ik weet dat er velen zijn die veel langer van huis zijn en dat het ook veel erger kan, maar wij zijn wij en ik accepteer deze situatie omdat het een kans is op werk.

Aangekomen op het eilandje ga ik op zoek naar mijn werkplek, adressen hebben ze niet, dus ik zodra ik van de boot ( boot met 1 in- en uitgang en ik reed er natuurlijk weer vooruit in)begin ik maar met vragen...
Stukje die kant op zeiden ze.... JA, daar kom ik lekker ver mee!
Na wat sightseeing, kom ik op een byggplass (bouwterein) en zie daar een mooie manitou met een telescoop staan.
WTF!? dat is even heel iets anders dan een hoogwerker en hier heb ik nog nooit mee gewerkt... Ik laat mij niet kennen en praat wat met de machinist die mij meteen wat uitleg geeft. na een paar uur neemt hij de boot terug en dan ben ik aan mijn lot overgelaten.
ik kan met kranen werken maar hijsen is even heel iets anders.... na wat kloten begin ik gelukkig de slag door te krijgen en de 2 gasten voor wie ik werk van Stål og Fasade (staal en aanzicht) geven hun volledige medewerking.

Er wordt een nieuw kommunehuset gebouwd en de archi-fucking-tect heef het verzonnen om 24 verschillende daken te gebruiken, dat betekent dat elke ruimte een eigen dak heeft maar ook dat elk van de 4 hoeken in een ruimte in een soort trapezium lopen en dan ook nog eens alle 4 van verschillende hoogte zijn.
Ik heb geen idee of jullie dit snappen, maar ik kan je wel vertellen dat het een hell of a job is om die dakplaten op de juiste plaats te krijgen (mijn taak).
Daarbij kwam nog eens dat ik dit speelgoedje van 20 ton over smalle bergweggetjes met haarspeldbochten moet manoeuvreren en daarbij alleen maar de afgrond in kijk...zweet op m'n kop.
Om 15 uur gaan we warm eten (op z'n Noors) en krijg ik een paar flinke moten verse zalm op m'n bord.
daarna kun je op kosten van de baas je boodschappen halen in de plaatselijke Joker (spreek uit als joeker) supermarked en zie ik meteen mijn verblijfplaats.

Het valt gelukkig mee, een eigen 2 persoonskamer met douche en toilet en uitzicht op een haventje.
Daarna gaan we weer aan het werk, ik stop om 19.00 en de rest gaat nog even door.
Lange dagen dus, minimaal 12 uur per dag.... en dat na een paar maanden niet werken.

De volgende dagen verlopen steeds beter en kom ik er achter wat voor prachtig eiland dit is, na het werk ga ik wat vissen op pollak (als er tenminste geen enorme zeehonden in de buurt zijn die alles wegjagen en hun grote grijze kop voor je hengeltje boven water steken). Mijn 2 collega's zijn erg goed ( 1 Noor en een ouwe Pool die hier al jaren woont) te doen, en we kunnen samen veel lol maken.
Omdat de huidige kamers geen internet en tv hebben verhuizen we volgende week naar een groot vakantiehuis (feriehus) met 3 slaapkamers en alle voorzieningen, ben benieuwd of dat ook goed gaat.

Vrijdagmiddag om 14.50 nemen we boot terug naar het vaste land...een paar uur later zie ik gelukkig m'n meisje weer. Na al de avonturen van de laatste tijd hebben we ook een paar dagen zonder elkaar goed doorstaan.

Zaterdag slaap ik wat uit en doen we wat boodschappen, zondag zit er geen ingewikkelde wandel/klimtrip in.. we gaan met Janis (die deze week ook meer alleen is geweest dan normaal) naar het Borestrand en daarna weer snel terug inpakken voor de komende week.

Ha det god!