oops...

Ben ik helemaal vergeten dat er ook nog een blog moet worden geschreven.

Het is zo druk met klussen voor FBA Tjenester dat we dag en lange avonden bezig zijn, Ook Anne(die best handig is) klust na haar eigen job net zo hard mee...
Deze week dus nier meer dan deze paar zinnen en het belangrijkste nieuws dat Anne haar eigen shop krijgt in Sandnes, hoewel het met 1,5 jaar tijdelijk is leert de ervaring dat wanneer het balletje eenmaal rolt...

APK

EU kontroll is de APK voor je auto, hier is dat 1 keer in de 2 jaar. Ze zijn streng, maar niet zo zeikerig als in NL dat als er een minuscuul rafeltje aan je gordel zit, dat ze 'm daar op afkeuren.
De Nissan had EU kontroll toen we  deze kochten, dus die kan nog 2 jaar vooruit, de ford is in November aan de beurt, maar we denken eraan om deze voor die tijd te verkopen (er is inmiddels ook al meer dan 300.000 mee gereden en volgens mij zit er een flink gat in de bodem) en een varebil (grijs kenteken) te kopen zoals een vw caddy, ford transit connect of iets dergelijks.
Zo kan ik beter mijn materiaal vervoeren en het ziet er iets professioneler en representatiever uit als ik bij mijn klanten aankom dan met die oude rammelbak.

Maar daar ging het eigenlijk niet over toen ik de kop APK schreef.
Het sloeg meer op de beestjes, die hadden hun eigen jaarlijkse APK bij de dierenarts gehad.
'Ondje (ouwe vierpoot die eigenlijk Janis heet) was een klein beetje afgevallen, dat is niet zo heel vreemd nu ze dit jaar 15 jaar wordt. Voor de rest deed ze het voor zo'n oud beestje uitstekend.
Ze rent nog steeds, hangt ook nog aan een tak als het echt moet, daagt uit, al is dan alles wel wat in mindere mate. Oh ja en ze hoort niets meer en het zicht is ook niet meer wat het geweest is maar als je een stok laag over de grond gooit vindt ze die meestal wel terug en anders pakt ze vol enthousiasme de eerste de beste andere stok en komt ze daar heel trots mee aangelopen.
Ook met Zoë de kat, was helemaal niets mis. Ze is nu de andere is overleden wat rustiger geworden en zoekt nu de aandacht bij ons (vooral bij Anne) ligt s'morgens op je schouder tijdens het ontbijt, likt dan de laatste restjes melk uit je beker, vraagt ook om snoepjes (net als 'ondje) als ze buiten is geweest, drinkt water uit de kraan..... en had alleen last van wat tandsteen die de dierenarts onder narcose weg wilde laten halen anders ging het misschien ontsteken.
Je vraagt je af of de dierenarts dit oppert om meer geld te verdienen of dat het puur en alleen voor het welzijn van het dier is.
Aan 'ondje gaan we niet meer lopen kloten, geen operaties die ze waarschijnlijk toch niet overleefd en alleen maar stress opleveren en mocht het uit de klauwen lopen dan gaan we haar ook niet kunstmatig in leven houden. Mocht het zover komen, dat de pijn te veel wordt en haar levensgenot ernstig achteruit gaat (ik wil de dag niet meemaken, ik mag dan absoluut geen fan van mensen zijn maar mijn hond betekent alles voor mij)
Dan stoppen we er direct mee. Beste voor de hond en het beste voor ons. Natuurlijk tot die tijd krijgt ze het beste van het beste en aandacht in overvloed.
Ik dwaal weer af, tandsteen daar had ik het over. Onder narcose verwijderen vind ik nogal wat en vorig jaar zeiden ze hetzelfde. We passen een simpele truck door die we van onze eigen dierenarts in NL hadden geleerd, het tandsteen druk je gemakkelijk met je nagel weg( kan je hoogstens een paar krabbels van de kat opleveren) en zo spaar je flink wat geld uit en de kat is zonder coma ontdaan van het tandsteen, hoe simpel kan het soms zijn.

De doordeweekse dagen zijn afgelopen gevuld met werk, vrijdag met PJK mijn boot genomen en een paar uur wezen vissen. Het was niet echt mijn succesdag (kan ook niet anders vrijdag de dertiende) hoewel ik wel wat ving, maar PJK had had meer geluk en haalde een mooie doornhaai ,koolvis en een nog onbekend soort platvis binnen en daarna konden we samen romantisch van de zonsondergang genieten...
(let ff niet op de kwaliteit van de foto's alles met mijn mobil genomen)

Zaterdag een werkbank gekocht, geplaatst en een werkplaats ingericht in
de garage, er komen weer een aantal opdrachten binnen en ik heb plaats nodig om thuis werk voor te bereiden.
Zondag, de rest van de garage en een bezoekje aan het Stavanger museum hier in de buurt.
Er was een tentoonstelling van leven in heel diep water, de tentoonstelling viel wat tegen en zo ook het grootste deel van het museum. Wat mij voornamelijk stoorde was het gebrek aan informatie, geen data (hoe kan ik dan iets leren of determineren?) en geen info over het hoe wat en waar... is dit dan weer typisch Noors?
Maar gelukkig hadden ze een kelder met daarin skeletten van enorme zeezoogdieren, mensen, misvormingen,

werd het toch nog interessant.

Maar het allerbelangrijkste nieuws heb ik nog niet verteld, Anne heeft een antwoord gehad op haar sollicitatie...
Ik kan er nog niet te veel over zeggen omdat er nog niets officieel naar buiten is gebracht.
Maar ik ben trots op die kleine Anne!

eenzaam

De Nissan is inmiddels gerepareerd, het bleek minder erg dan verwacht.
Dat is toch eigenlijk vreemd... je brengt 'm weg voor het wisselen van je winter naar zomerbanden, dan komen ze er daar achter dat het schroefdraad van 2 wielbouten kapot gedraaid zijn.
Nu heb ik dat zelf niet gecheckt, want ik ga uit van de professionaliteit van de monteur, misschien is dat erg naïef van mij, maar ik kan toch niet achter alles aanlopen, of moet ik dat toch maar wel gaan doen?
Op de expertise van deze bandenwisselaar, kun je dus niet vertrouwen, want bij de garage hebben ze het euvel kunnen verhelpen door het schroefdraad even opnieuw op te draaien. Dat kan ik zelf ook nog wel, sterker nog ik heb er het gereedschap ook nog voor.
Hebben wij dan die monteur in de garage voor niets uitgekafferd? Absoluut niet! Want achter de ernst van de klacht kwam men pas nadat ze vergeten waren de onderdelen te bestellen etc, zie blog van vorige week.
We hoefden dan ook niets te betalen.... dat dan weer wel.
Auto gemaakt, ik blij, want Anne in NL lekker feest vieren, familie/vrienden bezoeken, -rock around Turnhout- concertjes aflopen en goedkoop alcohol drinken (ze stond vreemd te kijken toen ze een paar bier en een cola bestelde en maar 5 euro nog wat moest betalen, daar koop je hier nog geen eens 1 bier voor)
en ik eenzaam en verlaten achtergebleven in Noorwegen samen met  'ondje.
Ik wist dat ik op pad zou gaan met die ouwe vierpoot, auto en tent maar wist eigenlijk niet waarheen.
heb dus gepland toen Anne haar koffer aan het pakken was de avond voor vertrek.. ff snel google earth kijken en een simpel plan maken.
Vestkapp en dan door naar Ålesund en dan weer snel terug naar Stavanger want met paasmaandag moet ik werken.
Zo gezegd zo niet gedaan. In mijn haast had ik er geen rekening mee gehouden , dat  hier in Stavanger de winter zo goed als voorbij is maar een paarhonderd kilometer noordelijker het nog gewoon winter lijkt te zijn.
Veel sneeuw in de bergen, dan scheen de zon met een strakke lucht en binnen 10 minuten was het zicht 100 meter, ijskoud en dikke sneeuwbuien.. en zo ging het de hele tijd.
Ik kan dan af en toe die kleine Anne wel missen, maar ik geniet er ook van om alleen in de bergen te zijn, de sporen van wild te ontdekken in de sneeuw, adelaars in de lucht, en grote groepen bruinvissen in de fjorden en dan staat die lightbulb full of anger op off en bedenk ik mij waarvoor ik in Noorwegen woon, de schoonheid van het land.
Voor de eerste nacht mijn tentje opgezet (als haringen heb ik stenen gebruikt) in de middle of fucking nowhere, ff eten gemaakt op mijn primus koker en dan mijn slaapzak in want het is echt te koud om buiten te blijven.
Zonder kleren in de slaapzak, was misschien iets te positief gedacht van mij en blijk ik toch wat minder viking te zijn dan ik dacht. Van de hond wisten we het al, die ligt ingerold in haar  camo slaapzak met daaroverheen een roze fleecedeken. Standaard wordt ze 2 keer per nacht wakker omdat haar dekentje dan niet meer goed ligt en duwt ze met haar snuit tegen mijn hoofd met de bedoeling van wakker worden en mij even opnieuw toedekken. Als je dan met haar deken bezig bent probeert ze ondertussen een manier te vinden om mijn slaapzak in te kruipen... Je vraagt je soms af of je nu met een hond of een klein mens te doen hebt.

Vroeg gewekt door de zon en het gekraai van een bonte kraai, de tent uit en ontdekken dat er sneeuw op ligt , I love it.
Snel ontbijten, in de sneeuw kakken en weer op pad.
Op naar de Vestkapp, een mooie route met gelukkig af en toe wat heldere vergezichten die vaak ook weer binnen een kwartier volledig waren verdwenen in de mist en sneeuw ( je zult het niet geloven als je de foto's bekijkt).
Daar aangekomen blijkt het laatste deel  van de weg te zijn afgesloten voor de winter. Boven op ligt toch zeker een meter of 2 sneeuw dus gaan lopen is ook geen optie.
Tijd voor plan B, alleen die heb ik niet... ik besluit wat rond te gaan rijden en zie wel waar ik uitkom en dan later de volgende veerboot richt Ålesund te nemen.
Onderweg neem ik natuurlijk de tijd om rond te lopen, foto's te maken, op tijd een bakkie thee te zetten en wat te eten. Dan naar de boot die me naar het volgende eiland moe brengen en vandaar  naar plaats van bestemming.
Er is een probleem met de veerboot en het kan nog uren duren voor ik over kan steken omrijden kost mij ook een halve dag en dan moet ik nog best een stuk.
The master of disaster strikes wederom, het loopt dus niet helemaal volgens (welke) planning en besluit om rustig aan terug te rijden want Ålesund is geen optie meer. Dan zou ik er nog wel kunnen komen maar moet ik ook direct omkeren.
Maakt niet uit, ik ben buiten en geniet en daar gaat het uiteindelijk om.
Op de terugweg over de E39 terug gereden , het is een "snelweg" maar daar lijkt het helemaal niet op. Langs deze weg moet ik ook een slaapplaats vinden want het begint laat te worden, ik ben moe en voor de zon onder gaat wil ik mijn tent opgezet hebben.
Het was een beetje tegen mijn zin in maar ik vind een verlaten/gesloten camping en ga daar staan, niet wetend dat 15 kilometer verderop een prachtige rivier ligt waar het nog veel mooier en eenzamer is dan waar ik nu ben. Je kan nu eenmaal niet alles weten..
Man wat is het hier koud, ik zet een bak water neer voor Janis en binnen enkele minuten ligt er een laagje ijs op. Een paar stevige slokken whisky en een kop hete thee doen de kou wel even vergeten....

Eenmaal weer terug in Stavanger had ik nog een paar uur te besteden en ben ik nog wat gaan varen en vissen Hier bleek het namelijk prachtig weer te zijn.

laks

I got a lightbulb full of anger. I can switch it on and off....
Zo af en toe is er een periode dat ik de mensheid in zijn geheel haat, val allemaal kapot!
Hoewel ik in algemene zin geen mensliefhebber ben, heb ik er niet altijd last van, maar soms wordt ik getriggerd door bijvoorbeeld de laksheid van anderen.
Laks is Noors voor zalm, daar is niks mis mee, maar laksheid is iets waar ik een hekel aan heb en dan vooral als het door familie, "vrienden" of door een serviceverlenend bedrijf is.
Familie kun je niet kiezen, dus de lakse leden daarin moet je soms helaas mee dealen , Supposed to be "vrienden" met dezelfde houding die zet ik tegenwoordig direct aan de kant, sinds we hier wonen zijn er al een hoop van die kennissen uitgefilterd en zijn we voorzichtig in het uitzoeken van nieuwe. Er komt een redelijk groot bouwproject aan waar ik wat expertise bij nodig heb, die expertise zit verstopt in 1 van die kennissen.
In overleg met die persoon project in vol enthousiasme aangenomen ( ik help hem aan extra werk, krijgt er goed voor betaald, vindt het leuk) laat die gast verstek gaan en dan wil ik er nog wel een keer achteraan bellen, maar ik blijf niet bezig. Fuck off , goodbye ik zoek wel een ander!
Dan komt er een groep die vooral in Noorwegen goed lijkt te gedijen: Noren.
Sommige zullen nu zeggen daar heb je die racist weer, maar die vlieger gaat niet op. Als je alle rassen,volkeren haat ben je geen racist, je maakt immers geen onderscheid!
Ik zal de Noren niet over 1 kam scheren, maar er is toch wel een redelijk grote groep, die in service verlenende bedrijven werken en over hun kun je afvragen of ze echt zo stom zijn of dat het ze echt geen ene ruk kan schelen wat ze doen want ze krijgen hun salaris toch wel.
Er zijn ontelbare voorbeelden  die vooral door west-europeanen die hier wonen haarfijn kunnen worden uitgelegd. Want deze groep valt allemaal 1 ding op: Laksheid.
Je maakt schade met je mooie auto, dat is stom maar dat kan gebeuren. Om de waarde van de auto te behouden ga je naar een garage voor reparatie. Garage heeft het druk en belt je terug zeggen ze, niet dus.
JIj belt hun weer om te zien wanneer je terecht kunt en dan zijn ze het weer vergeten, papiertje kwijt, verzekeringsnummer niet gevonden, ga maar door , ga maar zo uren door. Uiteindelijk kost het ons zo enorm veel tijd om zaken te regelen waar de lakse hufter voor wordt betaald. Maar dit geval staat niet op zichzelf, we blijven nog even in de autobranche bij een andere garage. Bij het wisselen van winter naar zomerbanden, blijkt dat de vorige Noorse eigenaar, zo laks is geweest om de wielmoeren met lucht vast te zetten zonder op de kracht te letten. Bedankt lul, 2 wielbouten naar de klote. Dit was vorige week!
Direct achter een paar garage bedrijven aan gegaan voor spoedige reparatie, dat wordt erg moeilijk want volgende week is het pasen, JA dus , dat is volgende week , dus heb je tijd genoeg om die 2 fucking bouten te fixen. Nee kom na pasen maar terug was het antwoord. Rot op, ik kom helemaal niet terug!
Na een paar mislukte pogingen, hebben we er 1 gevonden die wel tijd had. Misschien hadden nu wel de alarmbellen moeten gaan rinkelen.
Anne rijd er vrijdag naar toe om te laten zien wat het probleem is en zegt er expliciet bij dat ze dan op tijd de onderdelen kunnen bestellen, zodat als we een afspraak hebben gemaakt alles er is.
Het is al vreemd dat je dit er bij moet vertellen bij een bedrijf dat hier dagelijks mee werkt, maar ervaring leert.
Ja dat is slim van u mevrouw.... sterf eikel! Maar het baat niet, Anne vandaag om 8 uur in de garage (terwijl ze avond dienst heeft) bellen ze na een half uur op dat ze geen onderdelen hebben. Dan komen ze met het kutexcuus dat het uit zweden moet komen en na doorvragen blijkt dat ze pas maandag zijn gaan bestellen.
Waarom kun je niet gewoon je werk doen en dat kleine deel van die hersencapaciteit benutten om de simpele taken die je hebt waarbij je onze hulp erbij krijgt uit te voeren? Hoe godvergeten moeilijk is het nu helemaal en voor je excuses koop ik niets, denk je GVD dat we niets beters te doen hebben? Zo klonk het ongeveer...
Als die bouten dan morgen nog niet binnen zijn, dan maken we wel een tijdelijke oplossing... NEEEEEE, IK WIL GEEN TIJDELIJKE OPLOSSING!!!! Hang jij jezelf nu op of moeten we je ook daarbij helpen (graag)?
Nog verder doorvragen komen we er achter waar de onderdelen zijn besteld en door hun te bellen horen we dat ze pas vandaag zijn besteld! Die lightbulb full of anger is on en dat blijft die nog even.
Helaas maken we dit soort zaken regelmatig mee en worden we een keer ergens geholpen en denken ze met je mee, dan kijken we elkaar eens aan en denken we beide hetzelfde, WTF? ze zijn niet allemaal zo stom en laks en zijn er zelfs een paar die met een oplossing komen en meedenken..  zoals de agente op het politiebureau die nadat Anne is terug gegaan  mijn Nederlandstalige VOG aanvraag heeft ingevuld, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Maar goed de wereld draait door en pasen komt eraan, Noorwegen gaat op slot al veel bedrijven zijn vanaf maandag dicht en de rest gaat woensdagmiddag op slot tot en met volgende week maandag of dinsdag.
Anne vliegt donderdag naar NL voor het 40 jarige huwelijk van haar ouders (nee ze gaat niet iedereen langs voor een hapje, praatje drankje want daar heeft ze wel zin in maar geen tijd voor. Quality time met familie heeft nu even voorrang) en ik die eenzaam achterblijft met 'ondje, weet nog niet wat ik ga doen, als de auto goed is en het weer ook meezit ga ik 4 dagen rondcrossen met hond en tent. Misschien richting zweden, misschien een stukje omhoog en anders ronddobberen in de boot die inmiddels in het water ligt....