gasten

Ze zijn al weer vertrokken, onze gasten.
Donderdag op Sola airport aangekomen, even langs hier gereden om wat wel verlangde drank en tabak te deponeren en daarna direct door na Kristiansand om WW2 cultuur op te snuiven.

Vrijdagavond weer terug in Stavanger en vandaar hebben we gezamenlijk het weekend door gebracht.
Zaterdag mooi weer (en dat was ook bijna de enige dag) en dus een uitgesproken kans om die Preikestolen op te klimmen, want als je hier dan toch bent, dan hoort dat klimmetje erbij.
Maar mooi weer betekent niet, dat het pad naar boven vrij is van sneeuw en ijs en dus hier en daar glad kan zijn.
Buiten dat is de definitie van stevige schoenen (mijn advies om die mee te nemen als je deze kant op komt) voor iedereen anders, zo kunnen een paar modieuze gympen stevige schoenen zijn als je hele dagen op hakjes loopt....  Zo heb ik het nog nooit bekeken.
Geen nood, we hebben hier wat spikes liggen die je onder kunt binden, en zo loop je als een berggeit naar boven. Als je dan ook nog eens hoogtevrees hebt, maar toch zonder te zeiken naar boven loopt, ben je voor mij een held(in).
Anne is met ze naar boven geweest, ik ben eenzaam en alleen thuis gebleven, omdat de kans op uitglijden groot is en dan rare zwaaibewegingen met je armen kan gaan maken.... dat kan ik nu even niet hebben.
Maar ook zonder mij, kan het leuk zijn. Na 2,5 uur klimmen, boven te zijn aangekomen wordt de wegwerp bbq aangestoken, worsten en brood worden gegrild en tegelijkertijd genieten van het weerzinwekkende uitzicht.    
Op de weg terug naar beneden begint het te sneeuwen en wordt eens te meer gerealiseerd dat goed voorbereid op pad gaan toch echt wel zin heeft.
De toch heeft indruk gemaakt en dat is goed. In de avond goed eten en de volgende dag een sightseeing tocht door de bergen en hoewel de beentjes nog pijn doen, een kleine klim naar de mooie waterval Månafossen. Maandag shoppen en een beetje stad hangen, paar dozen hagel patronen wegknallen op de schietbaan en in de avond koken de gasten voor ons en daar hou ik van.
Tenminste als de maaltijd met liefde en zorg wordt bereid, want zoals we wel eens met andere gasten hebben gemerkt die een poging hebben gewaagd om ons blikvoer en opgewarmde worst voor te schotelen wordt niet gerespecteerd !
Maar een met zorg samengestelde Indische maaltijd, natuurlijk wel. U bent dus gewaarschuwd.
Bestaat de ideale gast ? Dat is moeilijk te beantwoorden, maar ik denk dat deze 2 aardig in de buurt komen het kan dan ook geen toeval zijn dan neefje PW tot dezelfde categorie behoort.

Het was dus een geslaagd weekend en nu ik mijn arm een klein beetje kan bewegen en af en toe een camera kan vasthouden heb ik meteen een poging gedaan om eens iets anders te fotograferen dan ik normaal doe.  Bij het Hafrsfjord vond ik een paar zwanen die ik achterna heb gezeten tot ze er doodziek van werden en met een 70 mm lens op een fullframe camera moet je dus ook nog eens heel dichtbij komen wil je een beetje beeld krijgen.
Maar wie wat risico neemt en niet bang is om in de modder op de grond te gaan liggen.....
In mijn bescheiden mening: een pakkende tekst erop en je hebt 2 mooie kaarten te gebruiken voor beterschap, bruiloft of begrafenis.



                                                                                                                

spullen

Laten we deze blog eens beginnen met een opskrift (recept).
Hoewel de lucht nog steeds aan mij is verbonden en het ook niet de meest calorie arme snack is, misschien toch de moeite waard om het eens uit te proberen (als je de volgende dag geen afspraak bij de tandarts hebt en je van knoflook houd).

Nodig : 2 bollen knoflook, 1 camembert , 2 laurier, 2 flinke scheppen honing, olijfolie, tak rozemarijn, 2 flinke klonten boter en afbak pistolets / baguette.

Oven voorverwarmen naar 200 C.
Snijd de bovenkanten van de knoflook af en leg ze met de open kant naar beneden in een ruime ovenschaal.
Giet er een flinke scheut olijfolie over (niet te zuinig) en op iedere bol knoflook een flinke schep honing.
Peper en zout er over, laurier bladeren ernaast en tak rozemarijn in het midden.
2 klonten boter erbij (ook hier weer niet te zuinig) en schuif het de oven in voor 40-45 minuten.
De laatste 10 minuten de camembert erbij ( aan de bovenkant snijd je er een groot kruis in...zonder plastic, maar je kunt het wel in het houten deksel laten liggen) en je broodjes erbij.....
Als alles klaar is , de knoflook heel even laten bekoelen en deze zal gaan openstaan, de knoflook is nu zo zacht dat je het met een mes op je brood kunt smeren, warme camembert erover, goed glas wijn erbij en zorgen dat je omgeving hetzelfde eet.

Nu dat was de maaltijd van gisteren, was ik wel even vergeten dat ik vanochtend in het ziekenhuis moest zijn bij de persoon die mij heeft geopereerd.
Na 6 weken van gehele rust, mag ik de komende 2 maanden mij arm vrij bewegen, maar nog steeds niet belasten, althans niet meer dan 2 kilo.
Nu kan het trainen beginnen, zoals fysio en als alles volgens planning verloopt, ben ik voor we op reis gaan in staat om weer een rugzak op te binden en weer wat meer te gaan klimmen etc.
Want dat binnen zitten komt mij nu de neus wel uit. Helemaal vervelend omdat er dit weekend wat Hollanders op bezoek komen die ik graag mee de preikestolen op neem. Anne weet dat natuurlijk ook en vroeg vandaag specifiek aan de arts of dat was aan te raden, waarna er wat gelach een duidelijke NEE uit kwam.
Ze zullen het daarom zonder gids moeten doen.

Ruim 3 jaar geleden zijn we deze kant opgekomen met een volgeladen container die een weel later aan kwam dan ons, waardoor we een week in een kaal huis hebben geleefd met niet meer dan 2 slaapzakken en 2 matjes. Net een soort kamperen dus.
Maar net als met iedere andere verhuizing heb je van die dozen en spullen die je ergens op zolder of in de garage plaatst en daar vervolgens jaren onaangeraakt blijven staan.
Zo ook hier het geval, maar nu kwam de gemeente Stavanger met een goed initiatief door een open garage verkoop dag te houden (åpen garasje). Inclusief website en planner en de gemeente heeft gezorgd voor de promotie door middel van flyers en posters in bushokjes.
Met het resultaat een kleine 300 garage verkopen......
Even door het huis en garage struinend, hadden we wel het een en ander aan spullen die we niet gebruiken zoals, extra bergschoenen, gereedschap, visspullen (alleen de extra hengels), overtollig kampeer materiaal, bootspul, dakkoffer, mountainbike.... allemaal geen troep, gewoon goed spul dat staat te verstoffen.
Een tafel erbij met gratis koffie en wafels en eind van de dag steken we ruim 700 euro in de zak.
Al met al niet slecht en de rest wat er nog staat zetten we wel op de Noorse marktplaats.

Alst laatste nog een video tip, van een foto-videograaf uit Tromsø die het vastleggen van Aurora Borealis tot zijn beroep heeft gemaakt. Het is een timelapse video, wat inhoud dat het een aaneengesloten fotoreeks is en door die fotos direct aan elkaar te plakken en af te spelen, krijg je een video. Dit is de enige manier om het Noorderlicht vast te leggen in film.
Video kun je hier bekijken.

reindeer ranch

reindeer ranch, a photo by Ferdinand Bart Alst on Flickr.

Even aan het spitten door het foto archief van 2012.
Een rendier farm in Noord Noorwegen.
Rendieren zijn de grootste bron van inkomsten voor de Sami in Scandinavisch lapland.

the tourist

the tourist, a photo by Ferdinand Bart Alst on Flickr.

The tourist

ik zit te denken om een photoblog te starten, ben nog niet helemaal zeker van hoe dit te gaan doen.
Tot die tijd op deze blog af en toe een extra foto met wat uitleg.

Hier 2 toeristen die net als ons al wachtend van het uitzicht en zonsopkomst genoten, op weg naar de Lyngen alpen, in de buurt van Tromsø.

belasting

Ook hier ontkomen we niet aan de belastingdienst....
Skatteetaten zend in april een brief (gelukkig niet in zo een deprimerende blauwe enveloppe, waarvan het zweet je al uitbreekt als het ding in de brievenbus ziet liggen) ingevuld en wel en je kunt direct zien wat je eventueel terugkrijgt of bij moet betalen.
Het enige wat je zelf nog rest te doen is de gegevens nakijken en je hebt de optie om het te laten zoals het is en de brief weer in te leveren of electronisch te verzenden of je kunt nog extra info toevoegen zoals woon-werkverkeer etc. om te proberen zo nog iets extra's terug te vorderen.

Allemaal vrij simpel dus.
Voor mijn bedrijf wordt het iets lastiger, zeker omdat ik honderden bonnetjes heb van ingekocht materiaal.
Heb geïnvesteerd in gereedschappen, bedrijfsauto etc. We hebben zelf een poging gedaan om alles in te vullen maar het blijkt toch iets ingewikkelder te zijn dan we hadden gedacht.
Zeker als je tips en trucks nodig hebt die alleen de specialisten weten. Daarom naarstig op zoek gegaan naar een regnskaps kantoor, waar ik deze week met mijn administratie op bezoek mag komen.

Voor de rest is het leven op dit moment vrij saai aan het worden nu ik nog steeds aan huis ben gebonden.
Hoewel ik mijn tijd misschien anders moet besteden spendeer ik flink wat uren in mijn fotowerk en de promotie daarvan.
Kleine foto competitie gewonnen en op het internet hebben een aantal foto's flink gescoord in het aantal hits.
Leuk om te zien dat je werk serieus wordt genomen, maat toen iemand laatst zei dat je vooral voor jezelf fotografeert ben ik eens na gaan denken of dat wel zo is.

In eerste instantie zeg ik ja, maar fotografie is ook een vorm van kunst en kunst moet je tonen.
Leuker is het nog om mensen met de beelden die jezelf hebt gemaakt, te kunnen inspireren om bijvoorbeeld te gaan reizen of om ze te bewegen dingen in een ander perspectief te gaan zien.
En zo af en toe lukt dat , als ik sommige reacties bekijk. Niet dat ik er verder iets mee opschiet, maar het werkt motiverend om ooit eens mijn eigen reis-foto boek te schrijven.

Mijn Flickr website  loopt dus op dit moment wel lekker, terwijl mijn eigen site, last heeft van achterstallig onderhoud vooral omdat de site moeilijk is aan te passen en te verfrissen. Ik zal dus op zoek moeten naar een andere host....

Droog

Pasen zit er weer op.
Normaal ben ik niet zo een fan van dit soort heilige vakantiedagen, maar deze keer vond ik het toch wel aangenaam.
Ik zit al 3 weken aan huis gebonden en nu Anne vrij is kunnen we eindelijk even naar buiten, iets verder dan het park om de hoek.
Elke dag hebben we een paar uur in verschillende (berg) gebieden gelopen zonder echt te hoeven klimmen of klauteren.  Droog, zonnetje erbij en hoewel met 3 graden of minder af en toe best fris....
Maar als je dan achter een rots met een wegwerp grill uit de wind zit, lijkt het wel zomer.
Dat doet een mens goed en natuurlijk ook goed voor de hond, zo leert ze in verschillende gebieden te lopen en voorzichtig te klimmen zodat ze later als een volwaardige kampeerhond mee de bergen in kan.

Maart was de droogste maand in bijna 50 jaar, hoewel de grond nog is bevroren, is in de lagere gebieden de meeste sneeuw wel vertrokken (voor zolang dat duurt) en is de dode vegetatie wat daaronder lag flink opgedroogd.
Het kan dan ook niet lang duren voor de eerste bosbrand een feit is. Je zou denken dat een Noor om weet te gaan met de natuur, maar je hebt natuurlijk altijd van die onverlaten die hun peuk weggooien zonder deze eerst uit te maken en zo wordt een prachtig gebied waar we de dag daarvoor nog hadden gelopen veranderd in een rampgebied en zijn er tientallen hectaren natuurgebied verloren gegaan.

De onverlaat is dan nog wel zo slim geweest om de brandweer te bellen, maar eer alles in gang is gezet in een ontoegankelijk gebied is het meeste kwaad al geschied.


Pasen bracht nog meer verrassingen, iets zuidelijker rolde ongeveer 125000 kilo paaseieren (rotsen) sommige zo groot als een auto naar beneden de weg op. Ook dat hoort bij Noorwegen.

Ik kreeg vandaag te horen dat ik nog 3 weken aan huis vast zit maar daarna een beetje auto mag gaan rijden en iets meer mag doen met mijn schouder. Tot die tijd moeten jullie het nog even doen met iets oudere foto's... zoals je die beneden ziet van eerder dit jaar... (ja, ja ik zit in een zwart-wit periode...) en nog een filmpje van Betty, die even last van kortsluiting heeft.