storm

Nu eindelijk eens een titel die gelijk is in zowel Nederlands als Engels, waarom eigenlijk altijd een Engelse kop terwijl in in het Nederlands schrijf.
Ik denk dat je in het Engels beter in 1 woord (of twee), kunt weergeven wat je bedoeld of denkt dan in het Nederlands, naast dat houd ik jullie lezers een beetje creatief....
Een druk weekje achter de rug, de auto is inmiddels in ons bezit en rijd bijzonder fijn, er zijn wel een paar kleine dingen waar we niet zeker over waren. Er zat een plug in de voorkant van de auto en een 230 volt stekkerdoos in de binnenkant van de auto....?
Het blijkt iets typisch Scandinavisch te zijn, de plug aan de voorkant is om een kabel in te pluggen voor de motorverwarming. Wat in de winter helemaal niet zo een slecht idee is, starten met een warme motor trekt minder van je accu en je verbruikt ook nog eens minder brandstof. De 230 V aan de binnenkant is om je cupevarmer op aan te sluiten, een externe kachel die je voor je gaat rijden aanzet (met een timer of afstandbediening) en zo heb je een warme cabine en ijs/sneeuwvrije ruiten.... Verder begint die de trillen als je rond de 100 km rijdt, het kunnen de spijkerbanden zijn waar we niet aan zijn gewend, voor de zekerheid wordt die dinsdag op Anne's werk opgehaald en nageken en daarna weer netjes teruggezet, dat is wat ik service noem.

Woensdag moest ik samen met mijn collega, voorman bij de grote baas komen voor een gesprek.
Zo negatief (beter gezegd ben ik gewoon een realist)  als ik soms kan zijn ging ik er vanuit dat het ook wel eens een laatste gesprek kon zijn omdat ik die gasten hier vaak niet goed kan peilen.
Toegevend: ik zat mis... mijn collega met problemen aan zijn rug heeft aangegeven dat hij niet meer fulltime terugkomt en nu vragen ze mij of ik de job officieel wil gaan doen.
De functie doe ik al als vikariat (plaatsvervangend) en nu zou het ook op papier worden gezet. Hoofdverantwoordelijke voor de gehele goederenstroom. Klinkt leuk maar het is een job die naast alle verantwoordelijkheid , fysiek nogal zwaar is.
Toch maar ja gezegd want op dit moment, heb ik even niets anders op het oog en de werktijden zijn ondanks dat e om 6 uur in de ochtend moet beginnen wel relaxed.
Ik ben dan om 14.00 klaar en heb dan tijd om aan mijn ZZP project te werken, want daar krijg ik ook steeds meer opdrachten voor binnen.
FBA Tjenester , FBA zijn mijn initialen en tjenester staat voor diensten. Allround klusser, en ik heb echt geen verstand van alles... maar je moet soms bluffen want met bescheidenheid kom je namelijk helemaal nergens.
Soms gaat Anne mee om te helpen omdat ik vaak een paar extra handen nodig heb. Helaas heb ik hier niet het netwerk dat ik NL had, hard op zoek naar allround vakmensen die af en toe bij kunnen springen.

Zoals je ziet is het hier gebruikelijk om je eigen volledige naam te gebruiken en begrijpelijk krijg ik het die Noren niet uitgelegd waarom mensen mij Fred noemen terwijl ik eigenlijk Ferdinand heet. Het is natuurlijk ook een vreemde situatie, je krijgt een zoon, noemt hem Ferdinand op papier en vervolgens noem je hem Fred. Thanks for nothing! Een onbekend nummer op mijn telefoon of officieel gesprek ben ik dus Ferdinand!
Het weekend bestaat deze keer uit extreem slecht weer. Enorm veel regen en een ongekend sterke storm.
Voor de zekerheid ben ik vandaag bij de boot wezen kijken om te zien of alles nog OK was, ze lag strak in de touwen en ik moest opletten de ik niet van de steiger waaide. Daarna ben ik doorgereden naar Mortavika, vandaar gaat de boot naar Bergen.
Boot uit de vaart genomen en dat was niet vreemd, de golven waren absurd hoog en spatte enorm hoog op tegen de kade muur.
Ik heb echt mijn best gegaan om mooie foto's en video's te maken maar de regen, hagel en storm maakte het wel heel erg moeilijk. Ik ben een rots opgeklommen  om alles te aanschouwen, met in mijn achterhoofd wetend dat ik getuige ben van bijzonder natuurgeweld.
 een stukje zuidwaarts werden golven geconstateerd van 20 meter... hier in de stad kwam de veerboot naar Tau in de problemen, ook dat is Noorwegen.

biker on 4 wheels

de afgelopen week hebben we onze tijd vooral besteed aan het zoeken naar een auto.
Dat is altijd stress, je koopt de problemen van een ander en je betaald er altijd te veel geld voor. Ik geef natuurlijk altijd te veel geld uit en Anne is daar veel en veel voorzichtiger in. Hoe dan ook, er moet een auto bijkomen, ik kom niet op mijn werk zonder en Anne heeft deze week al een taxi moeten nemen omdat de bus nog niet reed als zij moest beginnen.
Transport voor werk is dus een feit, het volgende punt is het type auto. Ook daar hoeft niet zo heel lang over te worden nagedacht. De landrover dronk benzine en dat rijdt toch niet zo fijn als een diesel (mijn mening) bovendien zijn diesel motoren een stuk sterker. We trekken een boot en houden van reizen en willen misschien ook die boot nog eens meesleuren naar verdere oorden.
Het moet dus een stevige diesel zijn, met enig comfort en 4x4 als dat nodig is. Die hebben we dan ook gevonden: een Nissan Terrano 2.7 TDI uit 2003, het is misschien wat overdreven maar dan heb je hopelijk ook iets. Het is ook wel een auto die bij mij past denk ik, mensen gaan er altijd van uit dat ik een biker ben....

geen idee waarom, de bouw,tattoos, lifestyle? Ik zou het zo kunnen zijn, maar ik houd van het comfort van 4 wielen, de spullen die je erin kunt gooien, je zit droog, je staat niet om de 10 km stil omdat er weer iets los is getrild... en als ik vliegen in mijn bek wil hebben zet ik het raam wel open. Een biker op 4 wielen, dat is denk ik wat ik ben en die Nissan Terrano is eigenlijk mijn Harley Davidson. Er mist nog 1 ding aan de auto... een bullbar, om die lastige bumperklevers die altijd voor mij rijden van de weg te duwen. Die bullbar is iets waar ik op een of ander manier al jaren wil hebben, iedereen heeft zo zijn eigenaardigheden.
De auto wordt geleverd met een dubbele achterbank als 7 zitter, gezien we alleen een hond als kind hebben slopen we de achterste bank eruit voor meer laadruimte, die andere laten we zitten om eventuele gasten mee te nemen.
Maar zover is het nog niet, hoewel de auto van ons is, staat die nog steeds bij  de handelaar omdat er een vertraging is met de banktransfer van NL naar NO en dan hebben we nog wel betaald voor een spoedoverboeking. hopelijk kunnen we m dan morgen ophalen.
De testdrive in de bergen die we voor vandaag hadden gepland gaat daarmee niet door. Achteraf gezien niet zo heel erg, want Anne had gister haar julebord (kerstdiner/zuipfestijn van haar werk.
Eerst haar afgezet bij een collega voor het rituele opwarmen en daarna ging het zooitje ongeregeld naar een toko in sandnes om daar verder te feesten. Rond half 2 in de nacht heb ik Anne in staat van ontbinding weer opgehaald ( misschien moet je volgende keer maar 1 fles rose meenemen en opdrinken in plaats van 2).
Anne een kater en ik heb omdat het redelijk mooi weer was dan maar mijn tijd op het water verdaan.

Nog even een huishoudelijk mededeling, de blog importeer ik automatisch naar Facebook. Helaas hebben de enorme eikels daar besloten dat vanaf dinsdag niet mee mag. Facebookers die de blog willen volgen zullen dat voortaan via deze site moeten doen. Het enige wat ik nog kan doen is een link plaatsen op FB.

black monday

Sinds de ik met deze blog ben begonnen heb ik inmiddels al meer dan honderd berichten geschreven en zijn er blijkbaar nog steeds mensen die het lezen....
De ene keer gaat het over de trips die we maken met de daar bijbehorende foto's (die vindt ik persoonlijk het leukst) en de andere keer gaat het over het dagelijks leven en de daar bijbehorende shit zoals de blog van vandaag.
De pech die ons enige weken geleden begon te teisteren , doet dat tot mijn groot ongenoegen nog steeds en niet te zuinig ook:
De landrover stond nog in de garage tot vandaag het telefoontje kwam dat die nu toch echt is overleden (R.I.P. may you find your peace in the rusty fields of the scrapyard) De motor ligt volledig in puin en is niet meer te redden, snik. Daar gaat onze 4x4 waar we zo graag in reden. Bijkomende pech is at die nu geen klote meer waard is, ergens tussen de 5 en 10.000 nok.

Daar koop je natuurlijk geen andere auto voor terug. De volgende stap is dus met enige spoed op zoek naar een andere (betrouwbare 4x4) . Dus iedereen fingers crossed en hopen dat we deze missie kunnen laten slagen. 
Natuurlijk was dat niet het enige... was het maar waar, gisteren de winterbanden op de ford gezet , wat eigenlijk al voor 1 november moest, ik sta op en.... rug vastgelopen. De rest als een bejaarde pinguïn door het huis gewaggeld, bek vol pillen geduwd en vandaag de dag door gewaggeld op mijn werk, kut, kut, kut. Ik wordt zo chagrijnig van pijn en ziek zijn dat mijn modus overgaat naar, blijf uit mijn buurt en houd je bek. Iedereen is dus bij deze gewaarschuwd.
Het lichtpunt van deze week is dat het fris maar mooi weer was en daar zaterdag gebruik van heb gemaakt door met PJK een paar uurtjes te gaan vissen. wat leuke platvisjes, record makrelen van 42 cm en een monstervis die natuurlijk, hoe kan het ook anders halverwege van de haak schoot....

Wat er dan wel goed ging was Anne's troostende cakeje in de vorm van een zeeuwse knoop (met dank aan B & L).

foggy mountain

Na de drukke voorgaande week, was het hoog tijd om een weekend te gaan relaxen in de bergen.
Hoewel we hier alles binnen handbereik hebben, zijn we voor dit uitstapje iets verder gereden dan we normaal doen voor een weekend.
Rjukan in de provincie Telemarken was het doelwit, een kleine 6 uur rijden in Noord Oostelijke richting.
Donderdag de auto (de ford deze keer want de landrover staat in de bilverksted) ingepakt en vrijdag na het werk rond een uur of 2 het gaspedaal ingetrapt.
De voorspellingen voor het weer zijn goed, we rijden weg in de zon en tegen donker (uur of 5) rijden we in dichte mist op onverlichte bergwegen... what a fun...het zijn de bamboe stokken met 2 reflecterende tape-jes erom die in de grond zijn gestoken om de wegkant aan te geven als er een meter of meer sneeuw ligt, die ons de op de weg houden. Ach, je moet alles een keer gedaan hebben, toch?
We komen veilig aan op de camping in Rjukan waar een voorverwarmde hut op ons staat te wachten.

Een paar borrels en dan op tijd naar bed om morgen die 1883 meter hoge Gaustatoppen te beklimmen.
Op tijd wakker en direct uit het raam kijkend zien we een hele dichte mist die ons de rest van de dag zal lastigvallen.
Het is niet anders en we rijden met de auto naar ons startpunt vanwaar nog 700 meter moeten stijgen om bij de top te komen.
De mooie berg die veel op een vulkaan lijkt kun je vanaf de weg zien liggen, maar niet vandaag. Sterker nog we zien helemaal geen berg.
De haarspeldbochtenweg naar boven gevolgd en ineens is de mist verdwenen alsof je door een deur stapt en aan de andere kant van die deur een compleet andere wereld is. Vreemd...
Dan komt het toch nog goed.
Nog maar net warmgelopen en de volgende mistbank komt de berg op, 20 meter zicht.

Het enige wat we zien zijn de rotsen voor onze voeten, we lopen rustig door en genieten van de 20 meter zicht.
Het weer vertraagd ons wat en na ruim 2 uur hebben we door gebrek aan oriëntatie echt geen idee waar en hoever we zijn. Het weer wordt slechter en de mist krijgt gezelschap van een ijskoude miezerregen. Anne en Janis die als hoogbejaarde vierpoot vandaag mee is gelopen zijn het beu, wat ik met enige tegenzin kan begrijpen.
Geen idee hoe ver we nog moeten- maar wel weten dat we dat stuk ook nog terug moeten lopen-besluiten we terug te gaan om te voorkomen dat we in het donker op die berg vast komen te zitten.
Eenmaal terug zien we op een overzichtsbord, dat we er bijna waren... shit happens. We komen nog een keer terug voor een nieuwe poging.
Zondag gebruiken we om naar Vemork te gaan, waar de grote waterkrachtcentrale ligt waar de Duitsers in de 2e wereldoorlog grote hoeveelheden zwaar water produceerden. Daardoor werd Vemork een historische plek .
Een indrukwekkend gebouw. Dat te hebben gezien moeten we weer aan onze terugreis beginnen. Onderweg klaart het helemaal op en wordt het koud maar prachtig weer, Lucky us...